Μέγα το κατόρθωμα,
αναφωνεί ο μουγγός
Και συμφωνεί απολύτως
ο κουφός
Βασίλης Μαστρογιάννης, Τα Ε της Ζωής
Επειδή στην Ελλάδα ο [λεγόμενος] δημόσιος διάλογος δεν είναι τίποτ’άλλο από παράλληλους μονόλογους σε ώτα μη ακουόντων συνομιλητών, σκέφτηκα να συμβάλλω στο σχετικό πολιτικό [;] φαινόμενο με ορισμένες επισημάνσεις, εν είδει ερωτημάτων/αποριών.
- στις πολυρατσιστικές/πολυφυλετικές κοινωνίες του μέλλοντος [Πασκάλ Μπρυκνέρ] θα ζούμε όλοι μαζί ή χώρια και σε απόσταση [ο καθένας με τους όμοιούς του];
- οι συμπολίτες του μέλλοντος [συγγενείς, γείτονες] ούτε θ’ αγαπιούνται, ούτε θα μισιούνται, ούτε θα νοιάζονται ο ένας για τον άλλον, απλώς θα έχουν τα δικαιώματα στην απομόνωση και στη μη-δέσμευση από οποιαδήποτε ευθύνη για τους ανήκοντες αλλού;
- η σύμμειξη/συμβίωση/συνύπαρξη με άτομα διαφορετικής προέλευσης θα θεωρείται “προδοσία” της λευκότητας ή της μη-λευκότητας των προγόνων;
- η ατομική συνείδηση θα εξαρτάται από συλλογικούς προσδιορισμούς του “Καλού” και το ρόλο του τιμωρού[λυντσαρίσματος] για τους αποκλίνοντες θα αναλαμβάνουν τα social media;
- η απαγόρευση να μπούμε, ακόμα και ηθικά, στη θέση του ’Αλλου [ο πλούσιος στου φτωχού, ο λευκός στου μαύρου κλπ] δεν είναι φανερό ότι καταργεί την ενσυναίσθηση, ως ίδιον της διανθρώπινης επαφής;
- οι νεο-baby boomers της απόλυτης ελευθερίας δεν θα δεσμεύονται από κανένα κανόνα και όριο;
- ο ρατσισμός από πάνω [των εξουσιαστών] και ο ρατσισμός από κάτω [των υπεξούσιων] θ’αποτρέπουν κάθε προσπάθεια συμφιλίωσης γιατί ο διαρκής πόλεμος ευνοεί τους φανατικούς και τους ιδεοληπτικούς [που προτιμούν τους τοίχους από τους δια-δρόμους];
- πολλοί που δηλώνουν ότι εχθρός τους είναι ο [άυλος] καπιταλισμός μήπως στην πραγματικότητα εχθρεύονται το [υλικό] πρόσωπο του Άλλου;
-ο ταυτοτισμός με [πεθαμένα; νεκραναστημένα;] είδωλα μπορεί να υπερβαίνει την Ιστορία της Ανθρωπότητας;
- θ’ανεχτούμε αστυνόμευση της γλώσσας, της σκέψης, των αισθημάτων λόγω των περιορισμών μιάς politically correct παράνοιας;
Νομίζω ότι η παγκόσμια [;] ιδιογλώσσα [globish] δια-μορφώνει ιμάντες απρόσωπων σχέσεων και μεταμφιεσμένων προ-θέσεων μεταξύ ανθρώπων, οι οποίοι δεν έχουν πλέον καμία προσδοκία από τους συν-ανθρώπους τους κι έχουν αφεθεί στην επικυριαρχία των νέων τεχνολογιών και των νέων μύθων.
Θα επανέλθουμε...
ΥΓ. “Πώς τα βλέπεις;” ρώτησε ο κουφός τον τυφλό
“Οπως τ’ ακούς’’, απάντησε εκείνος...’’
[Ν.Γ.Μουρτζούχος, Οδοιπορικό ιδεών-γνωμικός λόγος