Οι εικόνες, η διορατικότητα και οι μνήμες της Νταϊάνα, Πριγκίπισσας της Ουαλίας, παραμένουν ζωντανές όσο τη μέρα που βρήκε τραγικό θάνατο. Λάμψη, γοητεία, παγκόσμιο ενδιαφέρον και μαζικό πένθος. Η διάλυση του γάμου της, μια σειρά υποτιθέμενων απιστιών, συνωμοσίες για φόνο και οι πρόσφατη δημοσίευση των συνομιλιών της Πριγκίπισσας.
Είχα την τύχη να την έχω γνωρίσει και αυτά που θυμάμαι: την ακλόνητη αγάπη, καλοσύνη και συμπόνοια που έδειχνε -και το εξαιρετικό χιούμορ της- παραμένουν ζωντανά και ισχυρά 20 χρόνια μετά το θάνατό της στην υπόγεια διάβαση του Παρισιού.
Η Νταϊάνα είχε μια αύρα που ήταν δύσκολο να χαρακτηριστεί - αν τυχόν βρισκόσουν στο ίδιο δωμάτιο μαζί της, ένιωθες ότι έχει κάτι το μοναδικό.
Θα μπορούσα να αναφέρω πολλές περιπτώσεις που διαπίστωσα από πρώτο χέρι, όμως ξεχωρίζω εκείνη τη φορά που παρακολούθησα μαζί της την όπερα La Boheme το 1996 στο Royal Albert Hall.
Ήταν εν μέσω του χωρισμού της με τον Κάρολο και εκείνη την περίοδο ήταν υπεύθυνη για ένα πρόγραμμα με μια διαφήμιση στην πλάτη που έγραφε τη λέξη «Αφοσίωση». Στράφηκε προς το μέρος μου και σχολίασε με χιούμορ για το τι θα έλεγαν τα ΜΜΕ το επόμενο πρωινό. Εκείνη τη στιγμή, η δεκτικότητά της, η ειλικρίνεια -η ευαισθησία της τολμώ να πω- και η ικανότητά της να «ελαφραίνει» οποιαδήποτε κατάσταση, όλα αυτά τα τα στοιχεία του χαρακτήρα της εμφανίστηκαν και πάλι.
Ήταν ζεστή και συμπονετική με οποιονδήποτε ερχόταν σε επαφή και λίγο μετά τη γνωριμία μαζί της, ένιωθες ότι την ήξερες όλη σου τη ζωή. Δεν αποτελεί καμία έκπληξη ότι όσοι τη συναντούσαν -αλλά και πολλοί που δεν τη συναντούσαν- την αγαπούσαν και τη λάτρευαν.
Η φιλία μου με τη Νταϊάνα «άνθισε» όταν είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί της αρχικά από το πόστο μου στον βρετανικό Ερυθρό Σταυρό και στη συνέχεια από το βρετανικό Ίδρυμα για τον Πνεύμονα. Ήταν ένθερμη υποστηρίκτρια και των δύο οργανισμών και όποτε τη χρειάστηκα, ήταν πάντα εκεί, ένα χέρι βοηθείας -και η υποστήριξη αυτή συνοδευόταν από τεράστια προσοχή από τα ΜΜΕ. Ένα πραγματικό πρότυπο φιλανθρωπίας, ήταν το μυστικό μας όπλο, θα έλεγε κάποιος.
Όμως σε ένα πιο βαθύ και προσωπικό επίπεδο, θα είμαι πάντα ευγνώμων στη φίλη μου επειδή προσπάθησε να διαλύσει το στίγμα που συνόδευε τον ιό HIV. Το γεγονός ότι κι εγώ έχω ζήσει με τον ιό του HIV για πάνω από 30 χρόνια, μας έκανε να διαπιστώσουμε ότι η μάχη αυτή κατά της ασθένειας ήταν πολύ σημαντική και για τους δυο μας.
Στα τέλη της δεκαετίας του '80 υπήρχε μια ευρέως διαδεδομένη παρανόηση στο κοινό ότι η ασθένεια μπορούσε να μεταδοθεί μέσα από την καθημερινή επαφή και η Νταϊάνα οργάνωσε μια διαρκή εκστρατεία, τόσο σε δημόσιο όσο και σε προσωπικό επίπεδο, για να βοηθήσει τους ασθενείς με AIDS.
Αντλώντας έμπνευση από την ανιδιοτέλειά της και τον αλτρουϊσμό της -και αφού παραλίγο να πεθάνω από μια ασθένεια που προέκυψε μετά τη διάγνωσή μου με Aids το 1996- πήρα την απόφαση να δημιουργήσω το δικό μου φιλανθρωπικό οργανισμό, το Aids Orphan UK, για να βοηθήσω τα αθώα θύματα αυτής της φρικτής ασθένειας.
Όντας ακόμα άρρωστος, ήμουν στη διαδικασία του να γράψω ένα γράμμα στη Νταϊάνα ζητώντας της υποστήριξη μέσω χρηματοδότησης, όταν έμαθα τα νέα του θανάτου της. Ήταν το απόλυτο σοκ για μένα και μου πήρε πάρα πολύ χρόνο μέχρι να το αποδεχθώ. Ο κόσμος είχε χάσει ένα πρότυπο κι εγώ έναν αγαπητό φίλο.
Στη μνήμη της, το Aids Orphan UK εργάζεται ανά τον κόσμο για να στηρίξει και να παράσχει βοήθεια για παιδιά και βρέφη που έχουν προσβληθεί από το τον ιό του HIV. Διασφαλίζουμε πρόσβαση σε θεραπείες που μπορούν να σώσουν ζωές, σε εκπαίδευση, ιατρική υποστήριξη και συμβουλευτική ανά τον κόσμο.
Νιώθω την απώλειά της μέχρι και σήμερα, είναι όμως υπέροχο να βλέπεις τον Πρίγκιπα Χάρι να συνεχίζει το έργο της μητέρας του.
Η Νταϊάνα υποστήριζε πολλές φιλανθρωπίες στη διάρκεια της σύντομης ζωής της - πχ. Centrepoint, National Aids Trust και Leprosy Mission- όμως η κληρονομιά που άφησε είναι αρκετά πιο μεγάλη από αυτά.
Η πριγκίπισσα εκφραζόταν ανοιχτά για μια μεγάλη ποικιλία θεμάτων και χρησιμοποιούσε το κύρος που της έδινε το προφίλ της για να ενημερώνει και να χρηματοδοτεί φιλανθρωπικούς σκοπούς. Κατανοούσε τη δύναμη του δημόσιου ρόλου που είχε και το χρησιμοποιούσε για να αλλάξει τη στάση (των ανθρώπων) σε καθημερινά θέματα.
Ίσως να μη μπορέσουμε ποτέ να μάθουμε πόσα εκατομμύρια λίρες δόθηκαν χάρη στο πνεύμα φιλανθρωπίας που δημιούργησε η Νταϊάνα. Και δε θα μάθουμε ποτέ πώς θα ήταν ο κόσμος αν η Νταϊάνα δεν είχε χαθεί. Πόσες ακόμα ζωές θα είχε αλλάξει προς το καλύτερο ή ποιες άλλες σπουδαίες πράξεις θα μπορούσε να έχει πετύχει.
Ένα πράγμα όμως που ξέρω σίγουρα είναι πως η Πριγκίπισσα ενέπνευσε τόσους άλλους -μαζί και εμένα- να επενδύσουν περισσότερο χρόνο και χρήματα για να ανακουφίσουν άλλους ανθρώπους από τα βάσανά τους.
«Ανάγκασε» τόσους πολλούς από εμάς να αμφισβητήσουμε τις προκαταλήψεις μας και είχε μια εμφανή επίδραση στον τόπο που η κοινή γνώμη αντιμετώπιζε τις φιλανθρωπίες.
Είναι σίγουρα πολύ εύκολο να παγιδευτούμε στην εικόνα της «σελέμπριτι» Πριγκίπισσας Νταϊάνα, της αξίζει όμως να τη θυμόμαστε σαν ένα από τα πιο χαρακτηριστικά πρότυπα καλοσύνης του 20ού αιώνα.
Η επίδραση που άφησε στη φιλανθρωπική δράση συνεχίζει να υπάρχει μέχρι και σήμερα, όπως και η ικανότητά της να εξυψώνει το ανθρώπινο πνεύμα και να εμπνέει τους άλλους να πραγματοποιούν σημαντικά επιτεύγματα.
Και για αυτό θα πρέπει να θυμίζουμε στους εαυτούς μας πως αυτή είναι η πραγματική κληρονομιά που αφήνει πίσω της, 20 χρόνια μετά το θάνατό της.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στη HuffPost UK και μεταφράστηκε στα ελληνικά.