Ποιος είναι ο Γκέερτ Βίλντερς. Η άγνωστη ζωή του ακροδεξιού Ολλανδού, οι συνθήκες ακραίας απομόνωσης και η πορεία προς τον εξτρεμισμό

Ποιος είναι πραγματικά ο Γκέερτ Βίλντερς
|

υτοί που πουλούν στην αγορά τα πιο “γυαλιστερά” φρούτα, συχνά πουλούν και τα πιο δηλητηριώδη πορτοκάλια»...Η προειδοποίηση έρχεται από τον Πωλ Βίλντερς και ο «πωλητής» δεν είναι άλλος από τον αδερφό του Γκέερτ. Τον ηγέτη του προσωποπαγούς, ακροδεξιού, αντι-ισλαμιστικού, αντι-ευρωπαϊκού ολλανδικού Κόμματος της Ελευθερίας (PVV) τον οποίο επικρίνει δημόσια και συχνά για τις πολιτικές του θέσεις.

Ποιος είναι όμως πραγματικά ο Γκέερτ Βίλντερς, ο Ολλανδός κήρυκας του μίσους με την περίεργη πλατινέ κόμη, που πολλοί χαρακτηρίζουν ως τον Ντόναλντ Τραμπ της Ευρώπης, που έφτασε να είναι αυτός ο «πωλητής» τον οποίο αν και απορρίπτει ο ίδιος του ο αδελφός του, τον ψηφίζει ένα τόσο μεγάλο ποσοστό των συμπολιτών του;

«Δεν μπορώ να θυμηθώ πως είναι να διασχίζω μόνος μου το δρόμο...Δεν θα ήθελα κάτι τέτοιο ούτε για τον χειρότερο εχθρό μου. Αλλά τουλάχιστον ξέρω γιατί κάνω αυτό που κάνω. Η αποστολή μου είναι η Ολλανδία, σε αντίθεσή με εμένα, να παραμείνει ελεύθερη»

Open Image Modal

Η χρονιά ορόσημο στην πολιτική πορεία του Βίλντερς αλλά και στη προσωπική του ζωή, ήταν το 2004. Τότε που άλλαξαν όλα εξαιτίας των σοβαρών απειλών που διατυπώθηκαν κατά της ζωής του. Από τότε και μέχρι σήμερα, ο Βίλντερς ζει υπό ένα, κατά κοινή ομολογία, πρωτοφανές καθεστώς πολυετούς, ιδιότυπης απομόνωσης.

Πριν φτάσουμε όμως στα γεγονότα του 2004 και στην μετέπειτα πορεία του Βίλντερς αξίζει να δούμε την πορεία του μέχρι τότε...

Ο Βίλντερς γεννήθηκε το 1963 σε μια πόλη της νοτιοανατολικής Ολλανδίας. Η μητέρα του, κόρη στρατιωτικού, είχε γεννηθεί στην αποικιοκρατούμενη Ινδονησία (ο ίδιος έχει αρκετούς συγγενείς μικτής εθνικότητας) ενώ ο πατέρας του, «άνθρωπος με αρχές» όπως πολλοί τον χαρακτήριζαν, όχι μόνο κρυβόταν από τους Ναζί κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά ακόμη και 40 χρονια μετά αρνείτο να πατήσει το πόδι στη Γερμανία.

Ο Βίλντερς ως έφηβος ήθελε να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο- και για αρκετά χρόνια το έκανε. Ήταν όμως ο πρώτος προορισμός που επέλεξε αυτός που τελικά τον επηρέασε βαθιά- όπως ο ίδιος παραδέχεται- στις μετέπειτα ιδεολογικές του απόψεις. Παθιασμένος με τη Μέση Ανατολή βρέθηκε στο Ισραήλ όπου και έζησε περίπου δύο χρόνια σε μια συνεργατική φάρμα. Αργότερα θα δήλωνε πως η πλήρης αντίθεσή του στο Ισλάμ ήρθε βλέποντας τη διαφορά ανάμεσα στην ανοιχτή ισραηλίτικη κοινωνία και σε αυτή των γειτόνων της. Μέχρι σήμερα είναι πιστός «σύμμαχος» του Τελ α Βιβ.

Τα χρόνια πέρασαν και ο Βίλντερς ασχολήθηκε με τον τομέα της Ασφάλειας Υγείας ενώ στη συνέχεια έγινε πτυχιούχος αρκετών τμημάτων του Ανοιχτού Πανεπιστημίου της Ολλανδίας.

Το Ισλάμ δεν είναι θρησκεία, είναι ιδεολογία. Η ιδεολογία μιας καθυστερημένης κουλτούρας

Open Image Modal
Ο Γ.Βίλντερς με τη σύζυγό του, ουγγρικής καταγωγής, Κριστίνα, σε μια σπάνια κοινή τους εμφάνισή

«Το Κοράνι είναι πηγή έμπνευσης της μη-ανεκτικότητας, των φόνων και του τρόμου...Είναι ένα φασιστικό βιβλίο που υποκινεί τη βία. Όπως και ο “Αγών μου” πρέπει να απαγορευθεί»

Η πολιτική σταδιοδρομία του ξεκίνησε τη δεκαετία του 1990 στο χώρο της Κεντροδεξιάς και για να κατανοήσουμε αυτή, απευθυνθήκαμε στον δημοσιογράφο Huib Modderkolk της κεντοαριστερής De Volkskrant -μιας εκ των μεγαλύτερων σε κυκλοφορία εφημερίδων της Ολλανδίας απ' το 1919- ο οποίος ασχολείται τα τελευταία τρία περίπου χρόνια με την περίπτωση Βίλντερς και έχει δημοσιεύσει πολλά ρεπορτάζ, συχνά με πηγή emails που ανταλλάσσονται εντός του κόμματος Βίλντερς και διέρρευσαν στο Τύπο.

«Ο Βίλντερς μπορεί να παρουσιάζεται ως αντισυστημικός, έξω από το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα και τις ελίτ που τόσο επικρίνει και ως ο μόνος που μιλά για τους απλούς πολίτες. Αλλά δεν ξεκίνησε έτσι. Δεν ήταν ακροδεξιός – ριζοσπάστης λαϊκιστής. Eίναι από του πολιτικούς με την μακρότερη πολιτική θητεία στα έδρανα του ολλανδικού Κοινοβούλιου, αφού μετρά πια 20 χρόνια ως βουλευτής και αρχικά ήταν ενταγμένος στο Λαϊκό Κόμμα για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία. Αποφάσισε να ανεξαρτητοποιηθεί το 2004 εκφράζοντας τη διαφωνία του στην πλειοψηφούσα τότε άποψη εντός του κόμματος του- και γενικότερα των κομμάτων στην Ολλανδία- υπέρ της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στην ΕΕ (Είναι ειρωνεία της τύχης, αλλά τα περισσότερα κόμματα στην Ολλανδία σήμερα δεν θέλουν την ένταξη της Τουρκίας). Ακόμη όμως και σχετικά πρόσφατα, ως αρχηγός πια του PVV στήριζε την κυβέρνηση Ρούτε. Συγκεκριμένα μέχρι το 2012» εξηγεί στη ΗuffPost Greece.

Open Image Modal

Η μεγάλη στροφή βέβαια είχε ήδη γίνει από το 2004. Όταν Αστυνομικοί εμφανίστηκαν στο κατώφλι του σπιτιού του και ζήτησαν από τον ίδιο και την ουγγρικής καταγωγής σύζυγό του Κριστίνα να τους ακολουθήσουν σε ένα «ασφαλές μέρος» καθώς υπήρχαν απειλές κατά της ζωής του.

«Από τότε μέχρι σήμερα ζει φρουρούμενος 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα. Χωρίς διακοπή. Ποτέ. Τον φυλάνε άνδρες όχι μίας αλλά διάφορων υπηρεσιών. Σε κάθε μια από αυτές υπάρχει μια κλίμακα, από το 1 έως το 5, για το επίπεδο κινδύνου που διατρέχει το άτομο που φυλάνε. Για τον Βίλντερς το επίπεδο κινδύνου είναι πάντα στο 5. Είναι στις λίστες υποψήφιων στόχων διαφόρων ομάδων τζιχαντιστών, της Αλ Κάιντα, των Ταλιμπάν», εξηγεί ο Modderkolk.

«Είμαι φανατικός κατά της ΕΕ αλλά είμαι οπαδός της Ευρώπης. Είναι το σπίτι μου, η ήπειρός μου...Η ΕΕ είναι ένας πολιτικός, γραφειοκρατικός οργανισμός που έκλεψε την ταυτότητά μας και την εθνική μας κυριαρχία. Γι' αυτό θα ξεφορτωθώ την ΕΕ και θα γίνουμε ξανά έθνος-κράτος»

Open Image Modal

«Μια χώρα χωρίς σύνορα είναι σαν έναν άνθρωπο που ζει σε ένα σπίτι χωρίς πόρτα. Ο καθένας μπορεί να μπει μέσα και δε μπορείς να ζητήσεις από κανέναν να φύγει»

Aκόμη και στη Βουλή, οι βουλευτές του κόμματος κάθονται σε έναν ασφαλές σημείο, προκειμένου να μην μπορεί κανείς να πλησιάσει, ούτε καν άλλοι βουλευτές, ενώ δεν μπορεί να πάει ούτε στο bar. Οπλισμένοι άνδρες στέκονται διαρκώς έξω από το γραφείο του.

Οι ολλανδικές αρχές δεν είναι διατεθειμένες να ρισκάρουν. Όχι μετά τη δολοφονία του Πιμ Φορτούιν του επίσης ακροδεξιού ολλανδού με την αντι-ισλαμιστική ατζέντα που μετά την 11η Σεπτεμβρίου-που επηρέασε βαθιά την ολλανδική κοινωνία και πολίτικη ζωή- ίδρυσε κόμμα. Αυτό άρχισε να κερδίζει έδαφος, αλλά ο ίδιος δολοφονήθηκε εν ψυχρώ με έξι σφαίρες λίγο πριν τις εκλογές του 2002 με τον ομοεθνή θύτη να δηλώνει πως ήθελε να τον σταματήσει από το να εκμεταλλεύεται τους μουσουλμάνους για να αποκομίσει πολιτικά οφέλη. Τότε πολλοί, βρήκαν στο Φορτούιν τον πρώτο «μάρτυρα της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς» και μετά από μερικά χρόνια είδαν τον Βίλντερς ως συνεχιστή του.

Καθοριστικό γεγονός όμως, ήταν και η δολοφονία του ολλανδού σκηνοθέτη Τεό βαν Γκονγκ που είχε γίνει επίσης το 2004 λίγες ώρες πριν τεθεί υπό προστασία ο Βίλτερς. Δράστης ήταν ένας μουσουλμάνος ολλανδικής και μαροκινής καταγωγής και αιτία το φιλμ του βαν Γκόνγκ Submission που επέκρινε τη θέση που επιφύλασσαν στις γυναίκες οι μουσουλμανικές κοινωνίες και το Ισλάμ.

Open Image Modal

«Εάν αρνηθούμε στους Εβραίους το δικαίωμα να ζουν σε συνθήκες ελευθερίας και ειρήνης, σύντομα θα στερηθούμε όλοι αυτό το δικαίωμα. Εάν η φλόγα του Ισραήλ σβήσει, όλοι θα βυθιστούμε στο σκοτάδι. Εάν το Ισραήλ πέσει, θα πέσει και η Δύση»

Λίγα χρόνια αργότερα και ο Βίλντερς έφτιαξε ένα δικό του φιλμ διάρκειας 16 λεπτών, υπό τον τίτλο «Fitma». Σε αυτό ο βουλευτής εκθέτει ουσιαστικά τις απόψεις του για το Ισλάμ εστιάζοντας στις γραφές του Κορανίου που ο ίδιος έχει χαρακτηρίσει ως ένα άλλο «Mein Kampf» («Ο Αγών μου»). Μέσα από επιλεγμένες αναφορές σε Σούρας του Κορανίου που συνδυάζει με δημοσιεύματα στον Τύπο και σκληρές εικόνες, θέλει να αναδείξει τη βία στην οποία παρακινεί, κατά τον ίδιο, η συγκεκριμένη θρησκεία.

Ποιες είναι όμως οι συνέπειες αυτής της απομόνωσης για τον Βίλντερς; «Δεν μπορώ να θυμηθώ πως είναι να διασχίζω μόνος μου το δρόμο...Δεν θα ήθελα κάτι τέτοιο ούτε για τον χειρότερο εχθρό μου. Αλλά τουλάχιστον ξέρω γιατί κάνω αυτό που κάνω. Η αποστολή μου είναι η Ολλανδία, σε αντίθεσή με εμένα, να παραμείνει ελεύθερη».

Για τον Βίλντερς, αυτός που τον κρατά δέσμιο σε μια ιδιόμορφη «φυλακή» είναι το Ισλάμ και συνεπώς αυτό είναι και ο εχθρός του.

«Είναι πολύ δύσκολο. Κανείς δεν μπορεί να ζει έτσι για πολύ καιρό. Δεν έχει καθόλου ιδιωτική ζωή. Πρέπει να ζητήσει άδεια και να ενημερώσει για να πάει οπουδήποτε. Ζει σε πλήρη απομόνωση. Γι αυτό και ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με το κόμμα. Από τις 6 το πρωί που ξυπνάει μέχρι αργά το βράδυ. Οι συνεργάτες του, από τους οποίους απαιτεί το ίδιο δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους ρυθμούς του. Παθαίνουν burnout. Δεν αντέχουν», λέει ο δημοσιογράφος της Volkskrant. Στη δε Ολλανδία έχουν γίνει πολλές συζητήσεις για το πως το καθεστώς απομόνωσης του Βίλντερς έχει επηρεάσει τις πολιτικές του θέσεις και την ίδια την ψυχοσύνθεσή του.

Open Image Modal

Ένα ακόμη χαρακτηριστικό του επικεφαλής του PVV είναι φυσικά πως θέλει να ελέγχει τα πάντα αλλά πάντα από απόσταση. Σπάνια δίνει συνεντεύξεις και αυτές ολιγόλεπτες, θέλει να ξέρει από πριν τις ερωτήσεις και δεν δέχεται κριτική. «Τον έχουμε προκαλέσει πολλές φορές να αντιδράσει σε δημοσιεύματα αλλά δεν ανταποκρίνεται. Επιλέγει να κάνει μόνο αναρτήσεις στο Twitter.

Πολιτικά πάντως έως το 2004 μπορούσε να χαρακτηριστεί ως φιλελεύθερος, όπως άλλωστε αυτοχαρακτηρίζεται έως και σήμερα. Αλλά στη συνέχεια ριζοσπαστικοποιήθηκε. Σήμερα ο ίδιος και το πολύ “ιδιαίτερο” PVV που έχει ιδρύσει, προσωποπαγές και χωρίς πολλά μέλη, ζητούν να κλείσουν τα τζαμιά και τα ισλαμικά σχολεία, απειλεί να κάψει το Κοράνι, να φυλακίσει ορθόδοξους μουσουλμάνους και διαρκώς ζητά “λιγότερους” Μαροκινούς στην Ολλανδία» όπως αναφέρει ο Modderkolk.

Μάλιστα σε μια ομιλία του παρακίνησε το πλήθος να φωνάζει ρυθμικά «λιγότεροι, λιγότεροι» και τελικά τον περασμένο Δεκέμβριο καταδικάστηκε για παρακίνηση σε διακρίσεις. Ωστόσο ο δικαστής έκρινε πως δεν χρειάζεται να του επιβληθεί ποινή αφού η καταδίκη ήταν γι' αυτόν αρκετή τιμωρία (;).

Πρόσφατα, ο Βίλντερς αποφάσισε να κάνει μια ακόμη μεγάλη αλλαγή στην πολιτική πορεία που έχει χαράξει. Αρχικά να συνασπιστεί με την ηγέτιδα του γαλλικού Εθνικού Μετώπου, Μαρίν λε Πεν και μόλις τον Ιανουαρίου δέχθηκε να εισχωρήσει στην συμμαχία των ηγετών των ακροδεξιών λαϊκιστικών κομμάτων της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ολλανδίας. Η δε συνάντησή τους στο Κόμπλεντς για τη διεξαγωγή του πρώτου συνεδρίου εν όψει των εκλογών που ακολουθούν σε πολλές από αυτές προκάλεσε ανατριχίλα στην ραχοκοκαλιά της Ευρώπης.

«Δεν θα σωπάσω ποτέ. Δεν θα μπορέσετε ποτέ να με σταματήσετε»