Το Διεθνές Παγκόσμιο με μία απόφαση που εξέδωσε τη Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου, δικαίωσε τον Μαυρίκιο σε μία μακρά διαμάχη περί αποικιοκρατίας για τα νησιά Chagos, λέγοντας ότι ο χειρισμός της Βρετανίας και ο εκτοπισμός νησιωτών από το αρχιπέλαγος του Ινδικού Ωκεανού ήταν παράνομος.
Αφού ανέλαβε την κυριότητα των συγκεκριμένων νησιών, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η Βρετανία εκτόπισε περίπου 2.000 κατοίκους στον Μαυρίκιο και στις Σεϋχέλλες, ώστε να μείνει ελεύθερος χώρος για την στρατιωτική βάση των ΗΠΑ στο νησί Ντιέγκο Γκαρσία.
Με την μη-δεσμευτική, συμβουλευτική απόφαση, το ανώτατο δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών για διαφορές μεταξύ των κρατών αποφάνθηκε ότι η απομάκρυνση των κατοίκων από τα νησιά αυτά, με παρέμβαση της Βρετανίας το 1968, δεν ήταν νόμιμη και ότι η Βρετανία θα έπρεπε να εγκαταλείψει την περιοχή που κατέλαβε «όσο το δυνατόν συντομότερα».
Διαβάζοντας ενώπιον ακροατηρίου μια περίληψη της απόφασης του 14μελούς δικαστηρίου, ο προεδρεύων δικαστής Abdulqawi Yusuf δήλωσε ότι η Βρετανία «έχει την υποχρέωση να θέσει τέρμα στην (αυθαίρετη) διοίκηση των νήσων Chagos το συντομότερο δυνατό».
Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ζήτησε από το δικαστήριο τον Φεβρουάριο του 2017 να εξετάσει, εάν η διαδικασία έχει ολοκληρωθεί νόμιμα.
Κατά την ακροαματική διαδικασία, ο Μαυρίκιος δήλωσε ότι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το απομακρυσμένο αρχιπέλαγος για να κερδίσει την ανεξαρτησία του από τη Βρετανία, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας απο-αποικιοποίησης. Η Βρετανία υποστήριξε ότι ο Μαυρίκιος εγκατέλειψε τα νησιά οικειοθελώς.
Το δικαστήριο διαπίστωσε ότι η συμφωνία μεταξύ Βρετανίας και Μαυρίκιου τότε δεν είχε «βασιστεί στην ελεύθερη και γνήσια έκφραση της βούλησης των ενδιαφερομένων» και έτσι δεν συμμορφώνεται με τα πρότυπα αυτοδιάθεσης των Ηνωμένων Εθνών.