Στην νοτιοανατολική Ρουμανία, κοντά στην Μαύρη Θάλασσα και τα σύνορα με τη Βουλγαρία, υπάρχει μια μεγάλη πεδιάδα που με την πρώτη ματιά δεν παρουσιάζει κάτι το ασυνήθιστο. Αν ψάξει όμως κανείς το υπέδαφος, θα ανακαλύψει ένα διαφορετικό κόσμο, που έχει μεταλλαχθεί στο πέρασμα των αιώνων.
Το υπόγειο σπήλαιο Movile είναι γνωστό για την ομορφιά του, αλλά και για τους παράξενους - σχεδόν τερατώδεις- κατοίκους του. Παρά την πλήρη απουσία φωτός και την δηλητηριώδη ατμόσφαιρα, το σπήλαιο σφύζει από ζωή: Αράχνες, σκορπιοί και σαρανταποδαρούσες σκαρφαλώνουν στα καλυμμένα με βακτήρια τείχη.
Τα τελευταία 5,5 εκατομμύρια χρόνια οι μορφές ζωής που έχουν αναπτυχθεί στο συγκεκριμένο σημείο δεν έχουν εξελιχθεί. Κανείς δεν γνώριζε για την ύπαρξή τους, μέχρι το 1986, όταν οι Κομμουνιστές έψαχναν το κατάλληλο έδαφος για να χτίσουν εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας. Ο πρώτος άνθρωπος που εισήλθε ποτέ στο σπήλαιο Movile ήταν ο επιστήμονας Christian Lascu και, σύμφωνα με το BBC, οι άνθρωποι που έχουν καταφέρει να γνωρίσουν αυτόν τον μυστηριώδη κόσμο δεν ξεπερνούν τους 100.
Ο λόγος είναι φυσικά η επικινδυνότητα του όλου εγχειρήματος. Για να φτάσει κανείς μέσα στη Movile πρέπει πρώτα να αρχίσει να «πέσει» με το σκοινί του από ύψος 20 μέτρων στο απόλυτο σκοτάδι. Έπειτα, ακολουθούν δαιδαλώδη τούνελ που οδηγούν στην κεντρική σπηλιά που περιέχει μια μεγάλη λίμνη.
«Η λίμνη με ζεστό, θειούχο νερό βρωμάει σαν χαλασμένα αβγά ή καμένο πλαστικό όταν το αγγίζεις, όπως συμβαίνει με το υδροθείο», αποκάλυψε στο BBC ο μικροβιολόγος Rich Boden, ο οποίος επισκέφτηκε το σπήλαιο το 2010.
Στο κεντρικό σπήλαιο η ατμόσφαιρα είναι βαριά, γεμάτη με επικίνδυνα αέρια, κυρίως διοξείδιο του άνθρακα, αλλά και υδροθείο. Το οξυγόνο αποτελεί μόλις το 10% των αερίων της ατμόσφαιρας, την στιγμή που συνήθως αποτελεί το 20%. Όπως είναι αναμενόμενο, οι επισκέπτες δεν επιτρέπεται να παραμείνουν για περισσότερες από έξι ώρες.
Η εξερεύνηση του υπόλοιπου σπηλαίου γίνεται μέσω κατάδυσης. Η λίμνη διαθέτει πολλά στενά περάσματα που οδηγούν σε νέους χώρους εξερεύνησης και κάνουν ακόμα και τους πιο θαρραλέους εξερευνητές να νιώθουν ένα έντονο αίσθημα κλειστοφοβίας.
Στο νερό, αλλά και στα τοιχώματα του σπηλαίου υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός μορφών ζωής. Τα σαλιγκάρια και οι γαρίδες προσπαθούν να αποφύγουν τις αράχνες και τους υδρόβιους σκορπιούς. Τα περισσότερα ζώα επιβιώνουν χάρη στα εκατομμύρια αυτότροφα βακτήρια που καλύπτουν την επιφάνεια της λίμνης. Τα τελευταία επιβιώνουν χάρη στα αυξημένα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα. Πρόκειται για το μοναδικό μέρος του πλανήτη που φαίνεται να στηρίζεται στην χημειοσύνθεση.
Παρόλο που τα βακτήρια της Movile δεν παρουσιάζουν μεγάλες διαφορές σε σχέση με εκείνα στον υπόλοιπο πλανήτη, δεν ισχύει το ίδιο και για τις πιο εξελιγμένες μορφές ζωής που ζουν εκεί. Μέσα στα εκατομμύρια χρόνια απομόνωσης, πολλά πλάσματα γεννιούνται χωρίς μάτια, καθώς δεν τα χρειάζονται λόγω της πλήρους απουσίας φωτός. Τα περισσότερα μάλιστα είναι άχρωμα, ενώ διαθέτουν μακριές κεραίες που τα βοηθούν να κινούνται σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες.
Αξίζει να σημειωθεί πως η εξερεύνηση της Movile δεν είναι σημαντική μόνο για την ιδιαίτερη ομορφιά της. Επιστήμονες υποστηρίζουν πως οι συνθήκες διαβίωσης εκεί είναι παρόμοιες με εκείνες κατά τα πρώτα χρόνια στη γη, όταν ένα πυκνό σύννεφο διοξειδίου του άνθρακα εμπόδιζε το φως του ήλιου να φτάσει στη γη. Μελέτες στο συγκεκριμένο σημείο του πλανήτη θα μπορούσνα μάλιστα να ρίξουν φως στο πως εμφανίστηκε για πρώτη φορά και εξελίχθηκε η ζωή στον πλανήτη μας.