Ο Χρήστος Τσιρογιάννης, ο Έλληνας αρχαιολόγος που κυνηγά αρχαιοκάπηλους, έδωσε συνέντευξη στο National Geographic, στην οποία δίνει λεπτομέρειες για το έργο του.
Ο κ. Τσιρογιάννης έχει πρόσβαση σε βάσεις με δεκάδες χιλιάδες φωτογραφίες και αρχεία που αφορούν σε αρχαία έργα τέχνης που είχαν κλαπεί και στην συνέχεια κατάσχεσαν οι αρχές. Κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, πολλά από αυτά τα έργα καταλήγουν σε δημοπρασίες ή και μουσεία. Ο Έλληνας αρχαιολόγος μελετά προσεχτικά τις αγγελίες για δημοπρασίες και τα ηλεκτρονικά αρχεία των μουσείων, σε μια προσπάθεια να εντοπίσει τυχόν έργα που έχουν κατασχεθεί.
«Πάντα μου άρεσαν τα παζλ. Η δουλειά μου τώρα θυμίζει ένα γιγαντιαίο παζλ που περιλαμβάνει χιλιάδες μικρότερα παζλ», εξηγεί ο ίδιος.
Ο κ. Τσιρογιάννης σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και στην συνέχεια εργάστηκε με τα υπουργεία Πολιτισμού και Δικαιοσύνης για να κατατάσσει τα κλεμμένα αρχαία τεχνουργήματα. Στην συνέχεια, πήρε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ το 2013, γράφοντας ταυτόχρονα για τις εμπειρίες του από τις αναζητήσεις των κλεμμένων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του έργου του αποτελεί η κατάσχεση μαρμάρινης ρωμαϊκής σαρκοφάγου που αναπαριστά μάχη μεταξύ Ελλήνων και Τρώων, την οποία είχε θέσει προς πώληση η γκαλερί Royal Athena στην Νέα Υόρκη. Το αρχαίο αυτό αντικείμενο προερχόταν από την παράνομη συλλογή του Ιταλού αρχαιοκάπηλου Gianfranco Becchina που είχε κατασχεθεί από τις ιταλικές και ελβετικές αρχές. Κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, η σαρκοφάγος, που είχε κλαπεί από την Ελλάδα, κατέληξε σε μία από τις μεγαλύτερες γκαλερί αρχαιοτήτων στον κόσμο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Becchina έχει ήδη καταδικαστεί σε Ιταλία και Ελλάδα για αποδοχή και διακίνηση κλεμμένων αρχαιοτήτων, ενώ δεκάδες αντικείμενα από την συλλογή του έχουν ταυτιστεί και επαναπατριστεί στην Ιταλία και την Ελλάδα.
Πέρυσι τον Ιούλιο, ο κ. Τσιρογιάννης ς είχε απασχολήσει για μια ακόμα φορά τις αρχές, όταν σταμάτησε την πώληση ενός μελανόμορφου αμφορέα του 5ου αιώνα πΧ που βρισκόταν στον κατάλογο δημοπρασίας του Οίκου Christie’s. Όπως ο ίδιος αναφέρει, πολλά μουσεία γνωρίζουν ότι διαθέτουν κλεμμένα αντικείμενα, ωστόσο «τα κρατούν όσο πιο πολύ μπορούν, μέχρι κάποιος να τα ανακαλύψει». «Όλα έχουν να κάνουν με τα λεφτά, την φήμη και την ιδιοκτησία».