«Η μητέρα μου, κάθε φορά που συνέβαινε μια επίθεση, με καθησύχαζε λέγοντάς μου να δώσω την προσοχή μου σε αυτούς που προσέφεραν εθελοντικά βοήθεια στα θύματα. Πάντα υπάρχουν εκείνοι που δίνουν ένα χέρι βοηθείας», ήταν το μήνυμα ενός από τους παρευρισκομένους στην συναυλία της Αριάνα Γκράντε στο Μάντσεστερ, που αμαυρώθηκε από την επίθεση ενός καμικάζι αυτοκτονίας.
Πράγματι, η βρετανική πόλη γέμισε με ήρωες την νύχτα της 22ης Μαΐου, όταν 22 νέοι και παιδιά έχασαν την ζωή τους και 59 ακόμα τραυματίστηκαν. Χωρίς την βοήθειά τους, ο αριθμός των θυμάτων θα ήταν πολύ μεγαλύτερος. Ήταν εκείνοι που διατήρησαν την ψυχραιμία των παιδιών ώστε να μην ποδοπατηθούν, εκείνοι που κάλεσαν άμεσα τα ασθενοφόρα, αυτοί που φυγάδευσαν τα παιδιά στα παρασκήνια και όσοι έδωσαν τις πρώτες βοήθειες στους τραυματίες. Ήδη, αρκετά βρετανικά μέσα ενημέρωσης έχουν εντοπίσει ορισμένους από τους αφανείς ήρωες του Μάντσεστερ Αρένα και διηγούνται τις ιστορίες τους.
*ΠΡΟΣΟΧΗ: Ορισμένες από τις μαρτυρίες δεν ενδείκνυνται για τις ευαίσθητες ομάδες του πληθυσμού*
Η μητέρα που κράτησε στην ζωή ένα άγνωστο 14χρονο κορίτσι
Η 54χρονη Κιμ Ντικ και ο σύζυγός της, Φιλ, περίμεναν τις έφηβες κόρες τους στο φουαγιέ του σταδίου μετά την λήξη της συναυλίας, όταν ο 23χρονος καμικάζι αυτοκτονίας ενεργοποίησε τον εκρηκτικό μηχανισμό με τον οποίο ήταν ζωσμένος. Το ζευγάρι εκτινάχθηκε στον αέρα και ως εκ θαύματος επιβίωσε της έκρηξης. «Τα κορίτσια!», φώναξε η Κιμ στον σύζυγό της, ο οποίος έτρεξε να βρει τις κόρες τους μέσα στο πλήθος. Εκείνη, έμεινε στο φουαγιέ προσπαθώντας να βοηθήσει ένα 14χρονο κορίτσι που βρισκόταν ημιλιπόθυμο μπροστά της.
«Τα μακριά ξανθά μαλλιά της είχαν καεί. Μια πλαστική σακούλα είχε λιώσει πάνω τους και αίμα έσταζε από το στόμα και τον ώμο της. Την κράτησα στα χέρια μου και ήταν σαν άψυχη κούκλα. Την μετακίνησα και εκείνη λιποθύμησε στα χέρια μου. Την άφησα κάτω κι αίμα έβγαινε από το στόμα της. Νόμιζα ότι θα πνιγόταν», είπε.
Η ίδια εξηγεί ότι περιποιήθηκε τις πληγές της 14χρονης και περίμενε στο πλάι της μέχρι να φτάσουν τα σωστικά συνεργεία. Ο σύζυγός της είχε βρει τις κόρες τους, οι οποίες ήταν καλά στην υγεία τους. Ήθελε να τρέξει να τις αγκαλιάσει, όμως δεν μπορούσε να αφήσει την ανήλικη από τα χέρια της, καθώς θα κατέρρεε. Σύμφωνα με τον βρετανικό Τύπο, η 14χρονη νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο και η κατάστασή της κρίνεται σταθερή.
Οι άστεγοι που βοήθησαν τους τραυματίες
Ο 33χρονος Κρις Πάρκερ, χρόνια άστεγος, συνήθιζε να επαιτεί έξω από το Μάντσεστερ Αρένα, όπως και την νύχτα της 22ης Μαΐου. Ο ίδιος άκουσε την έκρηξη και είδε παιδιά να τρέχουν αιμόφυρτα από την έξοδο του φουαγιέ. Αμέσως έτρεξε να προσφέρει βοήθεια, καθαρίζοντας τα μάτια των επιζήσαντων από το αίμα. Αμέσως βρήκε ένα μικρό κορίτσι που είχε χάσει τα πόδια του να στέκεται στο πάτωμα.
«Την σκέπασα με μια μπλούζα και την ρώτησα “που είναι ο μπαμπάς και η μαμά σου;”. Μου είπε “ο μπαμπάς είναι στην δουλειά και η μαμά λίγο πιο πάνω», δήλωσε στον βρετανικό Τύπο, ενώ, όπως γνωστοποιήθηκε, η μητέρα της μικρής τραυματίστηκε θανάσιμα.
«Δεν έχω σταματήσει να κλαίω», είπε.
Ο 35χρονος άστεγος Στήβεν Τζόουνς κοιμόταν σε έναν υπαίθριο χώρο κοντά στο στάδιο όταν σημειώθηκε η έκρηξη. Στην αρχή πίστεψε πως πρόκειται για κάποιο πυροτέχνημα, όμως σύντομα είδε κόσμο να βγαίνει τρέχοντας από τις εξόδους. Χωρίς δεύτερη σκέψη -χωρίς να είναι καν σίγουρος εάν κάποιος ένοπλος βρίσκεται εντός του κτιρίου- έτρεξε προς το φουαγιέ, όπου βρίσκονταν οι περισσότεροι νεκροί και τραυματίες.
«Υπήρχαν πολλά παιδιά γεμάτα στο αίμα – έκλαιγαν και φώναζαν. Έπρεπε να βγάλουμε καρφίτσες από τα χέρια τους και από το πρόσωπο ενός κοριτσιού», είπε. (Υπενθυμίζουμε ότι ο καμικάζι είχε τοποθετήσει γυαλιά και καρφίτσες στον εκρηκτικό μηχανισμό).
«Μια γυναίκα είχε μια μεγάλη πληγή στα πλευρά της και έπρεπε να της κρατάμε τα πόδια ψηλά, μέχρι που ένας τραυματιοφορέας ήρθε και ένας πυροσβέστης και την βοήθησαν. Κρατούσαμε τα πόδια της ψηλά γιατί διαφορετικά θα αιμορραγούσε μέχρι θανάτου», πρόσθεσε.
Οι ταξιτζήδες και οι επιχειρηματίες του Μάντσεστερ
Μόλις οι κάτοικοι του Μάντσεστερ πληροφορήθηκαν για την τραγωδία, οδηγοί ταξί, πολλοί εκ των οποίων ήταν μουσουλμάνοι, έτρεξαν στο σημείο για να προσφέρουν δωρεάν διαδρομές στους επιζώντες. Μετέφεραν τους τραυματίες στο Νοσοκομείο και αργότερα τους υπόλοιπους παρευρισκόμενους στα σπίτια τους.
Τα πλησιέστερα ξενοδοχεία και εστιατόρια προσέφεραν καταφύγιο στα παιδιά που είχαν διαφύγει τρέχοντας προς πάσα κατεύθυνση, καθώς κυκλοφορούσε η φήμη πως κάποιος ένοπλος βρισκόταν στην γύρω περιοχή. Σούπερ-μάρκετ προσέφεραν δωρεάν τρόφιμα στα σημεία που βρίσκονταν κρυμμένοι οι παρευρισκόμενοι και οι ντόπιοι χρησιμοποιούσαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να ενημερώσουν τους σοκαρισμένους γονείς ότι τα παιδιά τους είναι καλά στην υγεία τους.
Μεγάλο ήταν όμως και το έργο των τραυματιοφορέων, των γιατρών και Νοσοκόμων που με αυτοθυσία έτρεξαν άμεσα στο σημείο και ακόμα και σήμερα δίνουν μάχη να κρατήσουν στην ζωή τους τραυματίες.