Τον Οκτώβριο του 2014, το συμβούλιο του Tower Hamlets ενέκρινε την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, όπως αποφάνθηκε, πρόταση για τη δημιουργία «Μουσείου της Ιστορίας των Γυναικών» στην περιοχή του Shadwell στο ανατολικό Λονδίνο. Το βικτωριανής εποχής κτήριο το οποίο επελέγη, βρίσκεται στην εμβληματική Cable Street που ήταν παραδοσιακά η «μήτρα» σημαντικών εξελίξεων για την χειραφέτηση των γυναικών από το 1888. Ο συγκεκριμένος δρόμος από τότε πλημμύριζε από γυναίκες που απεργούσαν στα χρόνια μετα-Βιομηχανικής Επανάστασης, από σουφραζέτες που διαμαρτύρονταν ενώ το 1970 από αυτό το δρόμο ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις κατά των ρατσιστικά υποκινούμενων δολοφονιών σε βάρος γυναικών της περιοχής.
Προς μεγάλη έκπληξη όλων όμως ο Mark Plamer -Edgecumble o οποίος υπέβαλλε την πρόταση για το σχετικό project και ανέλαβε να το φέρει σε πέρας μαζί με μια ομάδα αρχιτεκτόνων δεν παρέδωσε αυτό που υποσχέθηκε...Περίοικοι και περαστικοί βρέθηκαν μπροστά στην ανακαινισμένη είσοδο του βικτωριανού κτηρίου και σε μια περίεργη επιγραφή που σίγουρα δεν παρέπεμπε στο πρώτο βρετανικό μουσείο για την ιστορία των γυναικών. Με το μαύρο και τα κόκκινο να «κυριαρχεί» η επιγραφή πάνω από την είσοδο του κτηρίου ήταν «Jack the Ripper Museum» δηλ. «Το Μουσείο του Τζακ του Αντεροβγάλτη»!
Η δε απάντηση του Edgecumble - ο οποίος εργαζόταν στην Google ως επικεφαλής τμήματος διαχείρησης ανθρώπινου δυναμικού με έμφαση σε θέμα διακρίσεων- θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως...νοσηρή. «Πράγματι σχεδιάζαμε να φτιάξουμε ένα μουσείο για την κοινωνική ιστορία του γυναικείου φύλου αλλά όσο αναπτυσσόταν το project αποφασίσαμε να το δούμε από μια πιο ενδιαφέρουσα πλευρά, από την πλευρά των θυμάτων του Τζακ του Αντεροβγάλτη. Σε καμία περίπτωση δεν “τιμούνται” τα εγκλήματά του, αλλά προσπαθούμε να δούμε γιατί και πως οι γυναίκες (σ.σ. θύματα του Τζακ του Αντεροβγάλτη βρέθηκαν σε αυτή την θέση», δήλωσε χαρακτηριστικά στην Evening Standard.
Οι αστοχίες και οι αντιδράσεις
Οι δηλώσεις τους αυτές όμως, καταρρίπτονται από τις επιγραφές που έχουν αναρτηθεί στην πρόσοψη του μουσείου. Συγκεκριμένα, υπόσχονται στους επισκέπτες πως στο μουσείο θα μπορέσουν να δουν την κρεβατοκάμαρα μιας εκ των θυμάτων του Τζακ του Αντεροβγάλτη αλλά και να «επισκεφθούν το νεκροτομείο και να δουν φωτογραφίες από τις αυτοψίες στον τόπο του εγκλήματος». Επίσης στην πρόσοψη ξεχωρίζουν και οι φιγούρες του George Chapman – ο οποίος για πολλούς ήταν ο διαβόητος δολοφόνος- αλλα και της Elizabeth Sride, ενός εκ των θυμάτων του.
Last tweet re #jacktheripper: going by how this is written, I'm not hopeful about what the museum will be like. pic.twitter.com/DlzdgcHebM
— Nell Darby (@nelldarby) July 29, 2015
Οι αντιδράσεις βέβαια στο εγχείρημά αυτό, όπως και αν προσπάθησε να το παρουσιάσει ο ιθύνων νους για την ίδρυση του μουσείου, ήταν πολλές και με πρώτες αυτές, κατοίκων και καταστηματαρχών της περιοχής. «Όταν το σκέφτομαι, αδυνατώ να καταλάβω γιατί κάποιος έφτιαξε ένα μουσείο σε ανάμνηση κάτι τόσο σκοτεινού» ανέφερε μιλώντας στο i100.co.uk ο Sedar Agirmar, κάτοικος της περιοχής ενώ για την Claire Dimond η οποία ζει στην περιοχή τα τελευταία έξι χρόνια «Πρέπει σίγουρα να πρόκειται για κάποιο αστείο. Κάτι τέτοιο απέχει πολύ από την εξύμνηση της ιστορίας του γυναικείου φύλου».
Δεν είναι λίγοι όμως και εκείνοι που αναζητώντας μια απάντηση σε αυτή την αν μη τι άλλο περίεργη επιλογή, σπεύδουν να κατηγορήσουν τους εμπνευστές του μουσείου πως επιδόθηκαν σε ένα φτηνό τουριστικό τρικ- εκμεταλλευόμενοι το ενδιαφέρον ή την περιέργεια κάποιων για τον διαβόητο κακοποιό. Η νέα δε «τουριστική παγίδα» όπως χαρακτηρίζουν το μουσείο, είναι και παραπλανητική αφού οι φόνοι που διέπραξε ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης, γνωστοί και ως οι Δολοφονίες του Whitechapel, διαπράχθηκαν περίπου ένα μίλι μακριά από το σημείο που βρίσκεται πλέον σήμερα το μουσείο.
Ο διαβόητος Τζακ...
«Τζακ ο Αντεροβγάλτης» είναι η ονομασία που δόθηκε στους αστυνομικούς στον διαβόητο κατά συρροή δολοφόνο ο οποίος δρούσε στην περιοχή του Whitechapel του Λονδίνου περί τα τέλη του 19ου αιώνα. Συγκεκριμένα η δράση του ξεκίνησε το 1888 και τα θύματά του ήταν γυναίκες ιερόδουλες ενώ εκ των πέντε πιστοποιημένων φόνων με τη δική του...υπογραφή, οι τέσσερις τελέστηκαν σε δημόσιους χώρους κατά τις νυχτερινές ώρες. Σε όλες τις περιπτώσεις, ο λαιμός των θυμάτων ήταν κομμένος και τα σώματά τους βρίσκονταν ακρωτηριασμένα. Αμέσως άρχισαν να αναπτύσσονται διάφορα σενάρια και θεωρίες, όπως ότι τα θύματα πρώτα στραγγαλίζονταν ώστε να μην φωνάζουν ενώ ιδιαίτερο προβληματισμό προκαλούσε- για τα δεδομένα μάλιστα της εποχής- η αφαίρεση των εσωτερικών οργάνων από τρία θύματα. Αρκετοί αστυνομικοί τότε, που ασχολούνταν με την υπόθεση, υποστήριζαν πως ο δολοφόνος, η ταυτότητα του οποίου παραμένει άγνωστη, είχε γνώσεις ανατομίας και ίσως να ήταν ιατρός.
Οι δολοφονίες του Τζακ του Αντεροβγάλτη- όνομα που του αποδόθηκε από την μέρα που κάποιος έστειλε ένα γράμμα στο Κεντρικό Γραφείο Ειδήσεων του Λονδίνου, ισχυριζόμενος πως είναι ο δολοφόνος με αυτό το όνομα- ήταν το αγαπημένο θέμα των εφημερίδων της εποχής οι οποίες παρουσίαζαν εκτενής και ανατριχιαστικές περιγραφές των δολοφονιών, ασκώντας παράλληλα σκληρή κριτική στην αστυνομία που αδυνατούσε να τερματίσει τη δράση του αιμοδιψή άνδρα.
Η μη αποκάλυψη της ταυτότητας του δολοφόνου, που απλά κάποια στιγμή σταμάτησε τις επιθέσεις, προσέδωσε στην όλη ιστορία τα στοιχεία ενός αστικού θρύλου ενώ σημαντικός αριθμός συγγραφέων, ιστορικών κα έχουν καταπιαστεί με την υπόθεση, επιχειρώντας να ρίξουν φως στο μυστήριο...
«Αποκαλύφθηκε» η ταυτότητα του δράστη;
Πάντως τον περασμένο Σεπτέμβριο ένας ερασιτέχνης ερευνητής υποστήριζε με πάθος πως ο κατά συρροήν δολοφόνος ήταν ένας Πολωνοεβραίος μετανάστης, και κουρέας στο επάγγελμα ο οποίος εργαζόταν στο Λονδίνο και κατέληξε σε σε άσυλο. Ο Ράσελ Έντουαρντς βρήκε ίχνη του DNA του δράστη το όνομα του οποίου, κατά τον ντετέκτιβ, είναι Άαρον Κοσμίνσκι. Το γενετικό υλικό βρέθηκε στο μαντίλι που εντοπίστηκε στο σημείο της δολοφονίας του τέταρτου θύματος του Τζακ, της Κάθριν Εντοουζ. Ένας αστυνομικός το πήρε και το χάρισε στη γυναίκα του και το αντικείμενο διατηρήθηκε, χωρίς ποτέ να πλυθεί, από τους απογόνους του αστυνομικού μέχρι που αγοράστηκε από τον Έντουαρντς.
Ο φερόμενος ως δράστης, Κοσμίνσκι γεννήθηκε το 1865 στην κεντρική Πολωνία, μετά τα τσαρικά πογκρόμ κατά τον Εβραίων μετανάστευσε στο ανατολικό Λονδίνο και διέμενε κοντά στο σημείο που διαπράχθηκαν οι φόνοι. Φέρεται δε να προσήχθη από τις αρχές ως ύποπτος αλλά ο βασικός μάρτυρας δεν κατέθεσε σε βάρος του και έτσι αφέθηκε ελεύθερος. Λίγο καιρό αργότερα κατέληξε σε άσυλο για ψυχικά ασθενείς και πέθανε από γάγγραινα στο άσυλο το 1919.