Ο χρόνος που δαπανάται για τη μετακίνηση προς το πρώτο και το τελευταίο ραντεβού των εργαζομένων χωρίς σταθερό γραφείο θα πρέπει να θεωρείται ως χρόνος εργασίας, σύμφωνα με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις που απασχολούν εργαζομένους, όπως για παράδειγμα πωλητές, ίσως να παραβιάζουν την εργατική νομοθεσία της ΕΕ.
Αυτό μπορεί να έχει μεγάλο αντίκτυπο, υποστηρίζει το BBC καθώς οι εργοδότες ίσως θα πρέπει να οργανώσουν τα ωράρια εργασίας με τέτοιο τρόπο ώστε να διασφαλίσουν ότι το πρώτο και το τελευταίο ραντεβού να είναι κοντά στο σπίτι των εργαζομένων.
«Χιλιάδες εργοδότες μπορούν πλέον να είναι δυνητικά παραβάτες του καθορισμένου ωραρίου εργασίας στη Βρετανία», δήλωσε ένας δικηγόρος στο BBC.
Η οδηγία αποσκοπεί στην προστασία των εργαζομένων από την εκμετάλλευση από τους εργοδότες, και θεσπίζει κανόνες για θέματα όπως το πώς λειτουργεί ο χρόνος των εργαζομένων, πόσα διαλείμματα δικαιούνται, όπως και πόσες ημέρες διακοπές θα έχουν.
Ένας από τους κύριους στόχους της οδηγίας είναι να διασφαλιστεί ότι κανένας υπάλληλος στην ΕΕ δεν είναι υποχρεωμένος να εργάζεται περισσότερο από κατά μέσο όρο 48 ώρες την εβδομάδα.
Η απόφαση ελήφθη με αφορμή την υπόθεση μια ισπανικής εταιρείας, της Tyco, η οποία τοποθετεί συστήματα ασφαλείας. Η Tyco έκλεισε τα περιφερειακά γραφεία της το 2011, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να ταξιδεύουν διαφορετικές αποστάσεις πριν φτάσουν στο πρώτο ραντεβού τους.