21 Απριλίου σήμερα κι είναι μέρα να μιλάμε για δικαιοσύνη.
Το πιο βαθύ αίσθημα, από τα πιο βαθιά αισθήματα του ανθρώπου. Χωρίς δικαιοσύνη δεν υπάρχει ειρήνη, ούτε μέσα μας ούτε γύρω μας.
Χωρίς δικαιοσύνη σκάμε, στην αδικία ασφυκτιούμε, θολώνει ο νους. Το αδικαίωτο αίσθημα δε χωράει πουθενά.
Πέρα λοιπόν από τη γελοιότητα, την αμορφωσιά, την εθνικοφροσύνη, το κιτς, τον αφόρητο ”ελληνοχριστιανισμό” και τις γιορτές πολεμικής αρετής των Ελλήνων, 21 Απριλίου ’67 εξορίστηκε από τη χώρα η δικαιοσύνη.
Όχι ότι πριν βασίλευε, αλλά μετά χάθηκε.
Γι’ αυτό όταν ακούστηκε από το στόμα του δικαστή Ντεγιάννη η ποινή για τους πρωταίτιους του πραξικοπήματος, ήταν στιγμή ιστορική. Τομή. Κι είναι από τις λίγες χώρες η Ελλάδα που δίκασε δικτάτορες. Κι αυτό να το θυμόμαστε με καμάρι.
Λέει ο «εθνικός δικαστής» Γιάννης Ντεγιάννης για μια άλλη στιγμή αρχές του Οκτώβρη του 1974, λίγους μήνες μετά την πτώση της δικτατορίας:
«Τελευταίος έφτασε ο τότε πρωθυπουργός. Τώρα πια τα χειροκροτήματα δεν ήταν απλώς πολλά. Ήταν σιντριβάνι ήχων που ανέβαιναν ψηλά και έσκιζαν τον αγέρα. Όταν σταμάτησαν τα χειροκροτήματα, άλλη πιο δυνατή έκρηξη ήχων που έμοιαζαν βροντές.
Από κάποιον αόρατο διευθυντή πελώριας ορχήστρας δόθηκε το παράγγελμα. «Δώσε τη Χούντα στο λαό».
Αμέσως όλο το πλήθος, τα αμέτρητα στόματα, έσμιξαν τις φωνές τους. Ο τόπος πλημμύρισε από αυτό το παράγγελμα. «Δώσε τη Χούντα στο λαό», πολλές, αμέτρητες φορές.
Γι΄ αρκετή ώρα οι πολλές χιλιάδες άνθρωποι όρθιοι, σε κατάσταση ιερής έκστασης, χτυπούσαν τα χέρια για να κρατούν το ρυθμό κι επαναλάμβαναν όλοι μαζί με ιδανικό συγχρονισμό το πρόσταγμα «δώσε τη Χούντα στο λαό».(…) Οι πολιτικοί άνδρες –πολλοί από αυτούς χωρίς να το κάνουν επίτηδες, είχαν παραδώσει το λαό στη Χούντα- τώρα έπρεπε να παραδώσουν τη Χούντα στο λαό.».
Υ.Γ. Και χτες 20 Απριλίου πάλι μιλήσαμε για δικαιοσύνη. Για το βαθύ αίσθημα δικαίωσης που συνεπήρε όσους λαχταρούσαν να ακούσουν το «Ένοχος» για τον άνθρωπο με το σιδερένιο γόνατο που κάθησε πάνω στη μισή Αμερική και της έκοψε την ανάσα.
Κι ακούστηκε το «Ένοχος» κι είναι αυτή μια μικρή νίκη του πολιτισμού.
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ…