Ένας δικαστής κρίνει πάντοτε με βάση τα αποδεικτικά στοιχεία - και μόνο με αυτά.
Ένας δικαστής έχει καθήκον να θυμάται το τεκμήριο της αθωότητας: Κάθε κατηγορούμενος τεκμαίρεται αθώος μέχρι την απόδειξη της ενοχής του με αμετάκλητη απόφαση.
Ένας δικαστής έχει υποχρέωση να συνομιλεί με τη φωνή της συνείδησής του και μόνο, να μην ανέχεται παρεμβάσεις και να αγνοεί τις απειλές.
Είναι μερικές από τις λέξεις και φράσεις που διδάσκονται οι πρωτοετείς φοιτητές στη Νομική και που έχουν εξελιχθεί σε δημοσιογραφικά κλισέ, στο πέρασμα του χρόνου. Δεν είναι.
Είναι η ουσία της Δικαιοσύνης, στην οποία ελπίζει κάθε αδύναμος και την οποία φοβάται κάθε ισχυρός. Μέχρι τη στιγμή που μία δικαστική απόφαση ξεγυμνώνει τον δήθεν ισχυρό, ρίχνει φως στο σκοτάδι όπου κρύβεται ο ένοχος και κάνει τον αδύναμο να πιστέψει, ότι δεν ζει ολομόναχος σε μία ζούγκλα.
Είναι αρχές απαράβατες για κάθε άνθρωπο που πιστεύει στη Δημοκρατία, για κάθε συνειδητοποιημένο πολίτη και για όσους από εμάς δεν φοβούνται να μετρηθούν με το Τέρας.
Δεν είμαστε εμείς που φοβόμαστε την Δικαιοσύνη και δεν είμαστε εμείς που θέλουμε να την ξεγελάσουμε.
Δεν είμαστε εμείς που κρυφτήκαμε στο σκοτάδι για να στήσουμε καρτέρι σε ένα ανυπεράσπιστο άνθρωπο, επειδή το πρόσωπό του δεν μοιάζει με το δικό μας.
Δεν είμαστε εμείς που χτυπάμε, μαχαιρώνουμε, τρομοκρατούμε τον διαφορετικό.
Δεν είμαστε εμείς οι μισαλλόδοξοι, θρασύδειλοι θιασώτες της οχλοκρατίας, που δείχνουμε με το δάχτυλο όποιον πιστεύει σε αλλιώτικο Θεό.
Δεν είμαστε εμείς εκείνοι που αντάλλαξαν κάποτε ένα τσουβάλι πατάτες με την ανοχή του πεινασμένου, σε κάποια ουρά ενός δήθεν συσιτίου.
Και δεν είμαστε εμείς εκείνοι που δολοφόνησαν ένα νέο άνθρωπο, επειδή στάθηκε πολύ ψηλότερα από εμάς και δεν τολμούσαμε να τον αντικρίσουμε στο φως της ημέρας.
Εμείς είμαστε οι πολλοί που θέλουμε Δικαιοσύνη. Δεν την απονέμουμε.
Την περιμένουμε και την δικαιούμαστε.
Οι Χρυσαυγίτες είναι προ πολλού καταδικασμένοι και ένοχοι. Οι γενιές που το έζησαν γνωρίζουν. Οι γενιές που έρχονται θα το θυμούνται. Αυτό δεν ήταν κοινοβουλευτικό κόμμα. Δεν υπήρξε ποτέ τέτοιο κόμμα.
Ήταν φατρία, οργάνωση, τάγμα. Ως τέτοιο το έκριναν οι Έλληνες και η Δημοκρατία. Ως τέτοιοι στέκονται στο εδώλιο.
Κύριοι δικαστές, σας ακούμε.