Αυτή η εβδομάδα που μας πέρασε ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα από γεγονότα της Διεθνούς Διπλωματίας. Ας κάνουμε μία ανασκόπηση να τα ξαναθυμηθούμε, περισσότερο για προβληματισμό, καθώς δεν θυμάμαι εκτός από τον περασμένο Ιούνιο να είχαμε συσσωρευμένες τόσες συναντήσεις με το ανάλογο παρασκήνιο και προσκήνιο.
Θα αρχίσουμε από το τελευταίο που ο Μπασάγα (Basagha) ανέλαβε μεταβατικός Πρωθυπουργός που θα οδηγήσει τη Λιβύη στις εκλογές (αν και όποτε) αυτές γίνουν, πάντως είναι χλωμό και εντός του 2022, λόγω των γεγονότων σε περιβάλλοντα πιο ενδιαφέροντα για την ενεργειακή Διπλωματία και γενικότερα για την Πολιτική Διπλωματία. Άλλωστε, το έντονο παρασκήνιο του προηγούμενου μήνα, κι όσοι έχουν πληροφορίες από το συγκεκριμένο περιβάλλον, έδειχνε τις προθέσεις Χαφτάρ, Αλ Σαλεχ και Μπασάγα. Στις 27 Γενάρη (Διαβάστε σχετικό κείμενο εδώ).
Από εκεί και πέρα, η Λιβύη τη δεδομένη στιγμή δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχει αναπτύξει μία πολύ στενή σχέση με το Ισραήλ, γεγονός που δεν πρέπει να περνάει αψήφιστα.
Και φυσικά, βλέπουμε ότι το Ισραήλ, αν και δεν ξέρω ποια είναι η κατάλληλη λέξη να χρησιμοποιηθεί, καθώς όλα τα πράγματα είναι ρευστά και κάθε άλλο παρά θεωρώ ότι θα υπάρχει πλήρης και χωρίς σύννεφα εξομάλυνση σχέσεων με την Τουρκία, ”νερώνει” το κρασί του σε σχέση με το γειτονικό μας κράτος, ωστόσο είναι πολύ ρευστά τα πράγματα, αν και η Ισραηλινή Κυβέρνηση είναι πολύ άνευρη, ίσως η περισσότερο άνευρη στο συγκεκριμένο κράτος, εδώ και δεκαετίες.
Και δεν το αναφέρω όσον αφορά το πώς πράττει απέναντι στο τουρκικό κράτος, αλλά το Ισραήλ αυτήν την στιγμή, ίσως εξαιτίας και ότι η Κυβέρνηση είναι συνεργασίας, άγεται και φέρεται από τα ξένα, μεγάλα συμφέροντα, κι όχι από δικό της πολιτικό σχεδιασμό, πράγμα ιδιαίτερα σπάνιο για το συγκεκριμένο κράτος.
Το πώς θα διαμορφωθούν οι σχέσεις Ισραήλ με Τουρκία, θα φανεί, θεωρώ (και θα είναι ίσως η πρώτη φορά στην Ιστορία του Αραβικού Κόσμου που ένα αραβικό κράτος, όπως είναι το λιβυκό να ακολουθήσει το Ισραήλ) και αν τελικά ο Μπασάγα, Χαφτάρ και Αλ Σάλεχ (καθώς, τουλάχιστον προς το παρόν αυτοί οι 3 άνδρες συμπλέουν, αν και είναι πολύ ρευστά και παρακινδυνευμένο να μιλάμε για σύμπλευση σε περιβάλλοντα που η φυλή έχει κομβικό χαρακτήρα) θα συνεχίσουν και κυρίως οι δύο τελευταίοι να είναι φίλοι της Ελλάδας.
Επίσης θα πρέπει να εστιάσουμε και σε κάτι ακόμα, που δεν έχουμε ενσκήψει στο βάθος που έπρεπε. Και ποιο είναι αυτό;
Το Ισραήλ κάνει ανοίγματα στην περιοχή του Σαχέλ και στην υπόλοιπη αφρικανική περιοχή, και κυρίως στα κράτη που έχει εθνοθρησκευτικά ερείσματα, όπως είναι η Αιθιοπία με τους Φαλάσα... Το πώς θα εξελιχθούν οι σχέσεις Ισραήλ με Τουρκία θα έχει αντίκτυπο και στο ευρύτερο περιβάλλον της αφρικανικής ηπείρου, μία συνισταμένη που δεν πρέπει να διαφεύγει στη δυτική και ειδικότερα ευρωπαϊκή (κυρίως γαλλική) Διπλωματία.
Από την άλλη, την εβδομάδα αυτή είχαμε εργώδεις συνομιλίες μέσω τετ- α-τετ συναντήσεων με Μακρόν και Πούτιν και Μπάιντεν με Σόλτς για το ουκρανικό. Φυσικά, όπως διαρκώς λέμε, η Ουκρανία είναι μία από τις buffer zones της Διεθνούς Διπλωματίας, που το μόνο σίγουρο είναι, ότι μόνο το συγκεκριμένο κράτος είναι το κυρίως χαμένο, καθώς όλοι οι υπόλοιποι το ”σκυλεύουν”.
Η Ουκρανία, και φυσικά είναι κάτι πολύ γνωστό, ποτέ δεν θα μπει στο ΝΑΤΟ, όμως χρειάζεται να χρησιμοποιείται, προκειμένου οι Δυνατοί εκεί να ξεθυμαίνουν τις αντιθέσεις τους. Ειδικά η Ουκρανία είναι ένα καθαρά παίγνιο της Διπλωματίας και πιο συγκεκριμένα αντικατοπτριζει το παίγνιο του δειλού (ή πιο γνωστό ως chicken game) που η μπλόφα έχει τον κύριο λόγο.
Και φτάνουμε στα του οίκου μας.
Η Τουρκία είναι ένα κράτος που στηρίζει όλες τις πολιτικές και διπλωματικές ενέργειές της σε σημειολογικές ημερομηνίες... Το 2022 είναι μία ημερομηνία ορόσημο τόσο για την Ελλάδα όσο και την ίδια, καθώς ήταν η απαρχή μέσω της Συνθήκης της Λωζάννης να οργανωθούν οι Τούρκοι σε Κράτος.
Το τουρκικό κράτος δεν μιλά απλά για αποστρατιωτικοποίηση συγκεκριμένων ελληνικών νησιών, αλλά θέτει ευθεία αμφισβήτηση εθνικής κυριαρχίας των ελληνικών νησιών!
Και θα πω και κάτι που αυτό είναι και το πιο τραγικό από όλα... Όποιος δεν περίμενε ή δεν περιμένει ακόμα και μια πιο δραστική κίνηση της Τουρκίας, εντός του 2022, είτε σε διπλωματικό επίπεδο, είτε ακόμα και με μία κρίση, παρόμοια με αυτή του Αυγούστου του 2020, πλανάται πλάνην οικτρά...
Αυτό που είναι το πιο εξοργιστικό, ωστόσο, και σε αυτό πρέπει να μείνουμε, είναι η σχετική αρθρογραφία περί ίσων αποστάσεων και εξεύρεσης εξισορροπιστικής λύσης, που ωστόσο διακυβεύει τα δικαιώματα και τα δίκαιά μας από Έλληνες επιστήμονες, όλο το περασμένο διάστημα.
Η Τουρκία αυτήν την στιγμή μας απειλεί ευθέως και κάθε άλλο παρά μπορούμε να φοράμε παρωπίδες και να προσπαθούμε να υποβαθμίσουμε το συγκεκριμένο γεγονός.
Ήδη ο Σινιρλίογλου έθεσε ευθέως την αμφισβήτηση της κυριαρχίας μας στα ελληνικά νησιά με σχετικό διάβημα στον ΟΗΕ, και ωστόσο εμείς θεωρώ, δεν το αντιμετωπίσαμε με τη δέουσα προσοχή... Και η δέουσα προσοχή, δεν είναι απλά η ανταπάντηση από μέρους μας στον Οργανισμό.
Και κάτι τελευταίο... Είναι τελείως επιφανειακό, ανούσιο και δίνει πολύ κακό μήνυμα, που κάθε άλλο παρά μας ευνοεί την παρούσα περίοδο, να γίνει η συνάντηση για τα ΜΟΕ το προσεχές διάστημα ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία...
Η Ελλάδα αποδεικνύει διαρκώς με την στάση της ότι θέλει τη συζήτηση μέσα στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου, και μόνο που έχει υιοθετήσει τη Σύμβαση του Montego Bay...
Η Τουρκία, μη υπογράφοντας την UNCLOS, και θέτοντας υπό αμφισβήτηση την εθνική κυριαρχία, εκτός των άλλων, συμμαχικής χώρας, διαμορφώνει συνθήκες που αντίκεινται στις αρχές τόσο των Οργανισμών που είναι μέλος, όσο και παραβιάζει με την στάση της το Διεθνές Δίκαιο ....
Η Ελλάδα αυτήν την στιγμή βρίσκεται σε διπλωματικό πόλεμο με την Τουρκία, όσο και να προσπαθούν κάποιοι να αφορίσουν συγκεκριμένες λέξεις από το διεθνοπολιτικό λεξιλόγιό μας... Οφείλουμε να προστατεύσουμε την Κυριαρχία μας, οφείλουμε να δημοσιοποιήσουμε με νέο διπλωματικό αγώνα, ότι η Τουρκία αυτή την στιγμή δημιουργεί συνθήκες συγκρουσιακές...