Διαβάζω τον τίτλο της γερμανικής εφημερίδας: «Η παρανοϊκή απομόνωση του Πούτιν», και τρίβω τα μάτια μου. Και αναρωτιέμαι, ποιος είναι ο πράγματι παρανοϊκός εδώ; Από τότε που άρχισε η εισβολή στην Ουκρανία, έχουμε απανωτά:
- Επανειλημμένες δηλώσεις υποστηρικτικές των Ρώσσων και καταδικαστικές της Δύσης από την Κίνα.
- Διαβεβαιώσεις των Ινδών ότι θα βρουν άλλο σύστημα πληρωμής για το εμπόριό τους με τη Ρωσία, παρακάμπτοντας το SWIFT.
- Συμφωνία των Ρώσσων για εξαγωγή δημητριακών στο Πακιστάν.
- Δηλώσεις των Σαουδαράβων και των κρατών του ΟΠΕΚ ότι η συνεργασία των Ρώσσων με τον Οργανισμό εξακολουθεί κανονικά ως είχε.
Αθροίστε τώρα τον πληθυσμό όλων αυτών των χωρών και συγκρίνετέ το με τον αντίστοιχο πληθυσμό της ΕΕ και της αγγλόσφαιρας (ΗΠΑ, Καναδάς, ΗΒ κλπ.) και των συμμάχων τους. Αθροίστε και το ΑΕΠ τους αν θέλετε. Προσθέστε σ’ αυτό και τις (ειρωνικότατες) ανακοινώσεις της Γκαζπρόμ, κύριου ρωσσικού εξαγωγικού οργανισμού, ότι ο εφοδιασμός των πελατών της στην Ευρώπη βαίνει καλώς – και βγάλτε συμπέρασμα.
Οι χώρες που υπερψήφισαν την καταδίκη της Ρωσσίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας έχουν όλες μαζί πληθυσμό 850 εκατομμυρίων. Οι χώρες που την καταψήφισαν ή απείχαν έχουν συνολικό πληθυσμό τριών δισεκατομμυρίων! Ποιος απομονώνει ποιον εδώ στην πραγματικότητα;
Είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι οι Κινέζοι και οι Ινδοί, έθνη που έχουν παγκόσμιες ηγεμονικές φιλοδοξίες, θα ανεχτούν την καταρράκωση της Ρωσσίας από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα το οποίο ελέγχουν οι ΗΠΑ; Δεν θα άνοιγαν έτσι τον δρόμο στην ενδεχόμενη χρήση του αύριο και κατά των ιδίων; Δεν θα ήταν σαν να παραδέχονταν ότι απέναντι στην παραθεσμική, εξωστρατιωτική υπεροπλία των Αμερικανών, τα δικά τους συμβατικά όπλα όσο ισχυρά και αν είναι είναι καταδικασμένα να ηττηθούν; Περιμένει κανείς σοβαρά να το κάνουν;
Οι λυσσαλέες και εντελώς αναξιοπρεπείς κυρώσεις που οι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί λαμβάνουν κατά Ρώσσων αθλητών και καλλιτεχνών (με αποκορύφωσή τους την σταυροφορία της υπουργού πολιτισμού του κ. Μητσοτάκη κατά του... Τσαϊκόφσκι) είναι testimonium paupertatis, δήλωση αδυναμίας, όχι δύναμης. Ακριβώς επειδή ο οικονομικός πόλεμος κατά του Πούτιν δεν θα έχει τα αποτελέσματα που διαφημίζεται ότι θα έχει, αναζητούνται άλλοι τρόποι συμβολικής ταπείνωσης της Ρωσσίας, τελετουργικού αναθεματισμού της.
Η πρόσφατη ιστορία όμως δείχνει ότι οι εξοντωτικές (και συχνά ανθρωποκτόνες…) κυρώσεις δεν κατάφεραν να κάμψουν καν τους μουλάδες του Ιράν ή τη μικροσκοπική συγκριτικά Β. Κορέα ή την Κούβα ή την εξαθλιωμένη Βενεζουέλα του Μαδέρο. Πιστεύει κανείς σοβαρά ότι θα πτοήσουν την Ρωσσία; Μια χώρα που είναι η έκτη οικονομία στον κόσμο σε ΑΕΠ σε αγοραστική δύναμη (GDP PPP), ελάχιστα πίσω από τη Γερμανία; Και που επιπλέον είναι, ή μπορεί να γίνει, αυτάρκης σε πολλούς κρίσιμους τομείς της παραγωγής;
Το αντίθετο ακριβώς θα συμβεί. Η τυχοδιωκτική επιστράτευση των οικονομικών υπερόπλων της Δύσης κατά της Ρωσσίας, θα εξαναγκάσει τους αντιπάλους της πρώτης να αναζητήσουν επειγόντως αντίβαρο. Και να δημιουργήσουν ένα εναλλακτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα απρόσβλητο στους αμερικανικούς εκβιασμούς. Στο τελικό στάδιο αυτής της εξέλιξης, θα έχουμε την πλήρη ανατροπή της παρούσας οικονομικής τάξης: την εκθρόνιση του δολλαρίου από τη δεσπόζουσα θέση του. Με ό,τι, κοσμοϊστορικό, αυτό συνεπάγεται.
Το πιο ειρωνικό; Όπως έκανε ο βασιλέας Κανδαύλης με τον πιστό ακόλουθό του Γύγη στον Ηρόδοτο, στην εκθρόνιση αυτή θα τους έχει εξωθήσει η ίδια η Δύση.