Η αλήθεια είναι πως είχα χρόνια να κάνω διακοπές στις Κυκλάδες, καθώς ζω στο Μοντρεάλ του Καναδά κι έτσι όταν ο χρόνος με φέρνει πίσω στην πατρίδα για διακοπές, πάντα επιστρέφω στη γενέτειρα Λευκάδα.
Φέτος όμως ο γάμος μιας Ελληνοκαναδής φίλης μου με ένα Ιταλοκαναδό νέο με προσγείωσε στη Σαντορίνη, την οποία είχα χρόνια να επισκεφθώ. Βεβαίως, το νησί είναι μαγευτικό καθώς προσφέρει τα γραφικά Φηρά, την εξαίσια Οία, το Ακρωτήρι και χίλιες δυό ευκαιρίες να θαυμάσει κανείς το ηλιοβασίλεμα από ύψη δυσθεώρητα.
Φυσικά, το οδικό δίκτυο του νησιού που αποτελεί τον υπ’ αριθμόν ένα τουριστικό προορισμό της Ελλάδας και ένα από τους κορυφαίους προορισμούς στον κόσμο, παραμένει ανεπαρκές, με δεκάδες «γουρούνες» να κυκλοφορούν στους στενούς δρόμους που ενώνουν τα χωριά μεταξύ τους, προκαλώντας ατυχήματα και διαρκή φόβο στους επισκέπτες.
Οι παραλίες του νησιού, με αποκορύφωμα το Καμάρι, είναι ανύπαρκτες στο γυμνό οφθαλμό του επισκέπτη, καθώς τα μαύρα χαλίκια της ηφαιστειακής μορφολογίας τους καλύπτονται από δεκάδες ξαπλώστρες και ομπρέλες που καταργούν την έννοια της φυσικής ομορφιάς του τοπίου. Είναι πραγματικά θλιβερό να μην υπάρχει ένα μέτρο που μπορεί να προστατεύει στο ελάχιστο την όμορφη εικόνα της αμμουδιάς και της θάλασσας...
Νέα κτίσματα φυτρώνουν με αναρχία παντού στις παρυφές των λόφων του νησιού με θέα ή χωρίς θέα, πάνω στο κεντρικό δίκτυο, όπου νάναι, καθώς η ζήτηση για στέγαση τόσο των τουριστών όσο και των υπαλλήλων του νησιού, βρίσκεται σε έξαρση.
Η τραγικότερη ώρα της Σαντορίνης όμως φθάνει όταν κάποιος προσπαθεί να αναχωρήσει από το αεροδρόμιο, το οποίο είναι κατασκευασμένο να εξυπηρετήσει 6 με 20 πτήσεις την ημέρα, αλλά πλέον λόγω της τουριστικής συρροής εξυπηρετεί περίπου πάνω από 100.
Εδώ η κατάσταση παραπέμπει πραγματικά σε τριτοκοσμικές χώρες. Το αεροδρόμιο διαθέτει έξι θύρες εξόδου με ελάχιστα καθίσματα. Δεκάδες ταξιδιώτες στριμώχνονται ο ένας πάνω στον άλλο με αποτέλεσμα να υπολειτουργεί το σύστημα εξαερισμού και το air condition. Καθισμένοι πάνω στις αποσκευές τους ή στα σκαλοπάτια που οδηγούν σε μια ταράτσα (ευτυχώς που υπάρχει κι αυτή η ταράτσα με τραπέζια και καθίσματα και λίγο φυσικό αέρα) περιμένουν τις πτήσεις τους που συνήθως καθυστερούν λόγω της αυξημένης εναέριας κυκλοφορίας. Ο ιδρώτας χύνεται στα πρόσωπα, η αναμονή γίνεται δύσκολη, οι τουρίστες περιμένουν την πτήση τους χωρίς καμία απολύτως υποδομή αναμονής. Ή ζέστη είναι ανυπόφορη. Κυριολεκτικά, το αεροδρόμιο θυμίζει μαντρί με στριμωγμένα πρόβατα σε κλειστοφοβικό ντελίριο.
Το θέαμα είναι τραγελαφικό, αν αναλογισθεί κανείς πως οι τουρίστες αυτοί έχουν πληρώσει ένα γενναίο ποσόν για την επίσκεψή τους στη Σαντορίνη και μάλιστα κάποιοι απ΄αυτούς έχουν μείνει στα ακριβά καταλύματα του νησιού, ξοδεύοντας αρκετά χρήματα για φαγητό, ποτό και εκδρομές ανά τα χωριά και τα αξιοθέατα.
Είναι οξύμωρο να βλέπεις στα Φηρά αυτόνομη μπουτίκ της Chopard και κοσμήματα όλων των μεγάλων ιταλικών και γαλλικών οίκων ανά τα κοσμηματοπωλεία( Bulgari ,Βiccego, Pomellato κλπ), που σημαίνει πως το νησί έλκει την αφρόκρεμα του διεθνούς τουρισμού και ταυτόχρονα να αναχωρείς από το θλιβερό αεροδρόμιο του νησιού, που σε κάνεις να νιώθεις όχι μόνο άβολα αλλά σαν ένα περιφρονημένο μηδέν.
Ποτέ δεν έχω βιώσει παρόμοιο τραγέλαφο στην ταξιδιωτική ιστορία μου, που έχει περάσει από Κούβα, Μεξικό, νησιά της Καραϊβικής, Τζαμάικα κλπ. Ποτέ δεν ΄χω νιώσει τόσο ταπεινωμένη ενώπιον των ξένων τουριστών. Ειλικρινά, αισθάνθηκα την ανάγκη να ζητήσω από τους Ιταλούς προσκεκλημένους «συγγνώμη» για τη χώρα μου που ευλογήθηκε από τους θεούς με φυσική ομορφιά και υπέροχους ανθρώπους, αλλά οι δαίμονες δεν την άφησαν ποτέ να αξιοποιήσει το φυσικό τοπίο και τον ανθρώπινο παράγοντα.
Δεν καταλαβαίνω τι δεν καταλαβαίνουν τόσα χρόνια οι αρχές της Σαντορίνης αλλά και της Ελλάδας. Είναι δυσκολονόητο πως ο υπ΄αριθμόν ένα τουριστικός προορισμός της χώρας έχει ανάγκη από υπ΄αριθμον ένα αερολιμένα για την αξιοπρεπή εξυπηρέτηση του κοινού της;
Τώρα που το αεροδρόμιο αγοράστηκε από τη Fraport δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την καθυστέρηση του εκσυγχρονισμού του. Τώρα ήρθε η ώρα να γίνει η Σαντορίνη διεθνής προορισμός όχι μόνο στις προσδοκίες των τουριστών αλλά στην πραγματική διάσταση του όρου!