Κάποτε επιτέλους σε αυτή την χώρα πρέπει να μιλήσουμε για την ουσία της πολιτικής και να πούμε αλήθειες. Να δούμε τα προβλήματα σε βάθος και στην ρίζα τους και να μην ασχολούμαστε μόνο με τα απόνερά τους. Να ερμηνεύουμε τα γεγονότα σύμφωνα με την προσωπική μας αισθητική και όχι με τα ανόητα επιχειρήματα των ηγεσιών των κομμάτων. Να πάψουμε να παρακολουθούμε αδρανείς τις γελοιότητες των κομμάτων που θέλουν να μας κάνουν υποχείριά τους και κλακαδόρους τους.
Γιατί αυτή ήταν μια πρώτης τάξης διαταραχή του συστήματος των προσωπικών μας αξιών, όλα τα υπόλοιπα ήρθαν αργότερα και τα πληρώσαμε ακριβά χωρίς να το καταλάβουμε.....
Γιατί η ουσία της πολιτικής δεν πρέπει να εξαντλείται στις πράξεις των νταήδων πολιτικών τύπου Αυγενάκη και Πολάκη, αλλά στο πως αντιμετωπίζουν τις κακοποιητικές τους συμπεριφορές τα κόμματά τους.
Έχουμε ένα πολιτικό σύστημα που δεν χαίρει της εμπιστοσύνης του Ελληνικού λαού και όχι μόνο δεν κάνει κάτι να την κερδίσει, αλλά συνεχίζει να απαξιώνεται και να βουλιάζει στην ανυποληψία.
Δύο απλά παραδείγματα.
Δύο περιστατικά κακοποιητικής συμπεριφοράς σε διάστημα λίγων ημερών από δύο βουλευτές του εθνικού κοινοβούλιο και ο τρόπος που αντιμετωπίστηκαν από τις ηγεσίες των κομμάτων τους.
Τον νταή βουλευτή της Ν.Δ Λευτέρη Αυγενάκη τον συνέλαβαν οι κάμερες να βιαιοπραγεί λόγω και έργω εναντίον εργαζόμενου υπαλλήλου στο αεροδρόμιο.
Στην συνέχεια «πούλησε τσαμπουκά» στους αστυνομικούς που προσέτρεξαν στο επεισόδιο απειλώντας με μετάθεση τον έναν αστυνομικό και όταν επιχείρησαν να τον ηρεμήσουν τους φώναζε: «Μην με ακουμπάτε έχω ασυλία».
Ο έτερος νταής βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αυτή την φορά Παύλος Πολάκης, στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής εξαπέλυσε μια πρωτοφανή επίθεση - όχι τόσο σε βιαιότητα γιατί στο παρελθόν έχει προκαλέσει πιο σοβαρά επεισόδια - σε βάρος μιας γυναίκας συνεργάτιδας του Άδωνη Γεωργιάδη.
Αυτό το μπούλινγκ απέναντι σε μια εργαζόμενη γυναίκα που εκείνη την στιγμή δεν είχε το δικαίωμα λόγου, ήταν και η τελευταία(;) χυδαιότητα του Παύλου Πολάκη ως βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ.
Πώς αντέδρασαν τα κόμματα και οι ηγεσίες τους σε αυτές τις δύο παρόμοιες και χυδαίες συμπεριφορές;
Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης διέγραψε τον βουλευτή Λευτέρη Αυγενάκη από την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ δηλώνοντας:
«Για τις περιπτώσεις της απόδοσης του κυβερνητικού έργου μπορεί να δίνεται χρόνος, αλλά σε περιπτώσεις συμπεριφορών, αυτές κρίνονται ακαριαία και λογικές «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» δεν γίνονται αποδεκτές από τον πρωθυπουργό».
Η αντίδραση του Στέφανου Κασσελάκη για την διαγραφή του Λ. Αυγενάκη ήταν η εξής:
«Μισό κιλό, μισή ζωή, μισή διαγραφή: Τελικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αναγάγει τα ημίμετρα και τις δειλές αποφάσεις σε κανόνα της πολιτικής του, ακόμα κι όταν αφορούν εξόφθαλμα περιστατικά που προσβάλλουν κάθε πολίτη»
Και συνεχίζει:
«Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε να τον αποπέμψει μεν από την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, αλλά τον κρατάει στο κόμμα και δεν του ζητάει καν να παραδώσει την έδρα του. Τον βάζει για λίγο στον πάγκο ώστε να τον επαναφέρει με την πρώτη ευκαιρία»
Το τίμημα για την απαξιωτική συμπεριφορά του Παύλου Πολάκη ήταν η διαγραφή του από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ με μια λιτή ανακοίνωση:
«Μετά από εισήγηση του προέδρου του κόμματος, Στέφανου Κασσελάκη, ο Παύλος Πολάκης τίθεται εκτός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ».
Για να συμπληρώσει αργότερα ο Στέφανος Κασσελάκης προετοιμάζοντας από τώρα το έδαφος για την επιστροφή του.
«Επειδή βλέπω διαρροές για μισές και ολόκληρες διαγραφές, επαναλαμβάνω: Ο Παύλος Πολάκης διεγράφη από την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ για συμπεριφορές που δεν αρμόζουν στο κοινοβούλιο. Είναι ζήτημα συμπεριφοράς, όχι πολιτικής. Ο Παύλος Πολάκης είναι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ με έργο, αντιπολιτευτική ισχύ και ανιδιοτελή παρουσία που όλοι γνωρίζουν. Και αυτό για μένα είναι αδιαπραγμάτευτο. Τον αγαπώ και ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ».
Για να απαντήσει η Ν. Δ στην διαγραφή του Π. Πολάκη;
«Στον ΣΥΡΙΖΑ τιμούν τον Πολάκη. Ηγεσίες αλλάζουν αλλά κανείς δεν τον διαγράφει. Δυστυχώς, και στον ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασσελάκη, ούτε η υποκρισία ούτε ο εξευτελισμός έχουν όρια. Βλέπουμε το ίδιο έργο που είχαμε δει και επί Αλέξη Τσίπρα σε επανάληψη: Οι ηγεσίες να αλλάζουν, αλλά να μην μπορεί κανείς να διαγράψει τον Πολάκη που είναι η μόνη σταθερά μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι θλιβερό η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας να παραμένει όμηρος του κ. Πολάκη και συνώνυμο του πολακισμού».
Για τις ίδιες κακοποιητικές πράξεις έχουμε δύο εκ διαμέτρου αντίθετες τοποθετήσεις των κομμάτων τους.
Η Ν.Δ να διαγράφει τον Βουλευτή της Λ. Αυγενάκη από την ΚΟ αλλά να μην τον διαγράφει από μέλος του κόμματος της και ο ΣΥΡΙΖΑ να την κατηγορεί ότι είναι προσχηματική η διαγραφή του αφού τον κρατά στο κόμμα.
Στην περίπτωση της διαγραφής του Παύλου Πολάκη έχουμε το ακριβώς αντίστροφο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ να διατηρεί σαν στέλεχος του κόμματος τον Παύλο Πολάκη παρά την διαγραφή του από την ΚΟ και την ΝΔ να τον εγκαλεί για την παραμονή του στο κόμμα.
Βλέπετε, για την Ν. Δ και τον ΣΥΡΙΖΑ αυτό που για τον λαό είναι παράλογο γι΄ αυτούς είναι λογικό.
Ένας βουλευτής από την μία να θεωρείται ανάξιος να ανήκει στην ΚΟ του κόμματός του, αλλά από την άλλη, η παρουσία του στα καθοδηγητικά όργανα του κόμματος να κρίνετε «αδιαπραγμάτευτη».
Αυτές οι «μισές» διαγραφές πέρα από την γελοιότητα που δείχνουν, είναι υποκριτικές και φανερά προσχηματικές. Και αυτό δεν συμβαίνει για πρώτη φορά.
Διαχρονικά έτσι αντιδρούν τα κόμματα με αλα καρτ ευαισθησίες και συμπεριφορές.
Όταν οι ηγεσίες των κομμάτων αποφασίσουν να αποπέμπουν αμετάκλητα από τις τάξεις τους τον κάθε Αυγενάκη και τον κάθε Πολάκη, τότε μπορεί να αλλάξει κάτι στην απαξία που κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή αυτού του τόπου.
Όταν οι οπαδοί κάθε κόμματος, μάθουν να καταδικάζουν και να απαιτούν από τις ηγεσίες των κομμάτων που υποστηρίζουν, την παραδειγματική τιμωρία του κάθε Αυγενάκη και του κάθε Πολάκη, τότε μπορεί να υπάρξει ελπίδα να αλλάξει κάτι στην κοινωνία μας.
Γιατί δεν πρέπει να αγνοούμε ότι η πολιτική κατρακύλα συμπαρασύρει και την κοινωνική ζωή στο πέρασμα της.