...πρίγκιπες ανεβασμένοι στα κύματα
ξεναγούν την περιέργειά τους
στο βυθό των καιρών
Γ.Ναζλίδης, Ανήλικη αρχιτεκτονική
Δεν γνωρίζω από ιατρικούς όρους, όπως η ανοσία της αγέλης, αλλά αντιλαμβάνομαι ότι στην περίπτωση αυτή όταν πολλοί προφυλάσσονται από ένα κακό τούτο σημαίνει ότι παρέχουν εμμέσως προφύλαξη και σε όσους δεν λαμβάνουν μέτρα. Γνωρίζω όμως την ανοησία της αγέλης, όπου όποιος πιστεύει ότι έχει δικαίωμα να μην προφυλάσσει τον εαυτό του, νομιμοποιείται ν’ αδιαφορεί ταυτόγχρονα και για τους κινδύνους που προκαλεί η στάση του αυτή στους άλλους.
Ο Έλληνας [ψευτο-Ζορμπάς και τζάμπα-μάγκας] δεν έχει γαλουχηθεί στην έννοια της ατομικής ευθύνης και της δημόσιας υποχρέωσης. Χρόνια τώρα άπαντες [ακόμα και η επίσημη Ιστορία] κρυβόμαστε πίσω από αποφάσεις συλλογικοτήτων, πλειοψηφίες οργάνων, ιδεοληψίες τσιτάτων, πίσω από πάθη και σκοπιμότητες και ουδέποτε ουδείς [πολιτικός ή πολίτης] ανέλαβε δημόσια την προσωπική ευθύνη για ένα αρνητικό γεγονός [παραιτούμενος ή αποσυρόμενος].
Για όλα φταίει το κόμμα, οι άλλοι, η κακιά στιγμή, ακόμα και το ριζικό μας, αλλά ποτέ Εγώ ο ίδιος. Κατά συνέπεια δεν πρέπει να μας εκπλήσσει η συμπεριφορά αρκετών που αγνοούν τους γύρω τους για να φανούν [πρωτίστως στα μάτια τους] ως αντι-στασιακοί και αντισυστημικοί.
Ασυνείδητοι; ανήθικοι; εγκληματίες; Ίσως, αλλά κατά βάθος είναι [και νοιώθουν] ως γνήσια τέκνα μιάς χώρας που δοξολογεί την παρέκκλιση, γελοιοποιεί την κανονικότητα [και τον ορθολογισμό] και αναζητεί στο Τίποτα τις ανο(η)σίες των μοναχικών αμνών, που νομίζουν ότι είναι λύκοι.