Υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε το οποίο μπορεί να μας βοηθήσει να ζήσουμε περισσότερο μετά τη διάγνωση του καρκίνου του παχέος εντέρου, και μπορούμε να το ξεκινήσουμε μόνοι μας, στο σπίτι ή σε ένα γυμναστήριο.
Η άσκηση συνδέεται με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής για τους ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα στο Cancer, περιοδικό της Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας.
«Παρόλο που πολλοί ασθενείς με καρκίνο ζουν πλέον περισσότερο μετά τον καρκίνο από ό,τι πριν από δεκαετίες, τα ποσοστά επιβίωσης μετά τη διάγνωση του καρκίνου εξακολουθούν να παραμένουν μικρότερα από ό,τι στον γενικό πληθυσμό», δηλώνει ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης δρ Τζάστιν Μπράουν, αναπληρωτής καθηγητής και διευθυντής του Προγράμματος Μεταβολισμού του Καρκίνου στο Κέντρο Βιοϊατρικών Ερευνών Pennington του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα στο Μπατόν Ρουζ.
«Αυτή η μελέτη υποδηλώνει ότι μετά τη διάγνωση του καρκίνου του παχέος εντέρου, η ενασχόληση με τη σωματική δραστηριότητα μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς να ζήσουν περισσότερο και για ορισμένους ασθενείς να ζήσουν όσο ή και περισσότερο από εκείνους του γενικού πληθυσμού χωρίς καρκίνο», πρόσθεσε.
Ενώ οι ερευνητές γνωρίζουν ότι η τακτική άσκηση μπορεί να βελτιώσει τα ποσοστά επιβίωσης, λιγότερα έχουν γίνει γνωστά για το αν μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς να φτάσουν ξανά στα ποσοστά επιβίωσης εκείνων που δεν είχαν ποτέ καρκίνο, δηλώνει ο δρ Κιθ Ντιάζ, αναπληρωτής καθηγητής συμπεριφορικής ιατρικής στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Κολούμπια στη Νέα Υόρκη. Δεν συμμετείχε στην έρευνα.
Τα ευρήματα μπορεί να είναι ευπρόσδεκτα τόσο για τα άτομα που υποβάλλονται σε θεραπεία όσο και για τα άτομα που βρίσκονται σε ύφεση, αναφέρει ο δρ Μπράουν.
Μεταξύ των νεότερων ενηλίκων, ηλικίας 20 έως 49 ετών, ο καρκίνος του παχέος εντέρου εκτιμάται ότι θα γίνει η κύρια αιτία θανάτων που σχετίζονται με τον καρκίνο στις Ηνωμένες Πολιτείες έως το 2030.
«Οι ασθενείς είναι συχνά πρόθυμοι να κατανοήσουν πώς οι επιλογές που κάνουν έξω από το αντικαρκινικό κέντρο μπορούν να επηρεάσουν το πώς αισθάνονται, λειτουργούν και επιβιώνουν», προσθέτει. Η άσκηση μπορεί να μειώσει την ικανότητα των καρκινικών κυττάρων να εξαπλωθούν.
Για τη διεξαγωγή της μελέτης, οι ερευνητές εξέτασαν σχεδόν 3.000 ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου σχετικά με τα επίπεδα σωματικής τους δραστηριότητας κατά τη διάρκεια και μετά τη χημειοθεραπεία, σύμφωνα με τον Μπράουν.
Στη συνέχεια οι ερευνητές παρακολούθησαν τους ασθενείς για περίπου έξι χρόνια και ανέλυσαν πόσο καιρό επέζησε κάθε άτομο σε σχέση με την προβλεπόμενη διάρκεια ζωής του με βάση την ηλικία, το φύλο και το έτος διάγνωσης, πρόσθεσε.
Οσοι ασκούνταν τακτικά όχι μόνο ζούσαν περισσότερο, αλλά είδαν και μειωμένο κίνδυνο να επιστρέψει ο καρκίνος, όπως αναφέρει ο δρ Ντιάζ.
Η μελέτη ήταν παρατηρησιακή, που σημαίνει ότι οι ερευνητές δεν μπορούν να πουν με βεβαιότητα ότι η άσκηση προκάλεσε τα βελτιωμένα ποσοστά επιβίωσης, αλλά είναι λογικό ότι η σωματική δραστηριότητα θα βοηθούσε, σύμφωνα πάντα με τον δρ Ντιάζ.
Τα οφέλη της άσκησης μετά τη διάγνωση του καρκίνου του παχέος εντέρου είναι πολύπλευρα.
Η άσκηση βελτιώνει την υγεία της καρδιάς, την ψυχική υγεία και την υγεία του εντέρου, τα οποία παίζουν σημαντικό ρόλο στη μακροπρόθεσμη επιβίωση», πρόσθεσε σε ένα email.
Οι ερευνητές μαθαίνουν ακόμη πολλά για τους ακριβείς μηχανισμούς, αλλά η σωματική δραστηριότητα φαίνεται να έχει θετικό αντίκτυπο τόσο στο περιβάλλον που μπορεί να προσπαθούν να αναπτυχθούν τα καρκινικά κύτταρα όσο και στα ίδια τα κύτταρα, αναφέρει ο δρ Ντιάζ.
Η άσκηση μπορεί να μειώσει τα επίπεδα φλεγμονής και ινσουλίνης που επιτρέπουν στα καρκινικά κύτταρα να αναπτυχθούν και να εξαπλωθούν, είπε. Η σωματική δραστηριότητα βελτιώνει επίσης το ανοσοποιητικό σύστημα, διευκολύνοντας το σώμα να εντοπίσει και να εξαλείψει τα καρκινικά κύτταρα.
Σε πόση άσκηση αναφερόμαστε
«Σε αυτή τη μελέτη, δείξαμε ότι μικρή ποσότητα σωματικής δραστηριότητας κάθε μέρα μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση της επιβίωσης», λέει ο δρ. Μπράουν. «Οι μικρές αλλαγές στις συμπεριφορές, όταν ενσωματώνονται κατά τη διάρκεια της ζωής, κάνουν μεγάλη διαφορά για την υγεία».
Τα δεδομένα έδειξαν ότι πέντε έως έξι ώρες δραστηριοτήτων εβδομαδιαίως, όπως το γρήγορο περπάτημα, ήταν χρήσιμες, αλλά όσο περισσότερη άσκηση τόσο το καλύτερο, σύμφωνα πάντα με τον δρ Μπράουν. Ωστόσο, όσοι δεν είναι δραστήριοι θα ωφελούνταν ακόμη και από λίγη, πρόσθεσε.
Τα ερωτήματα παραμένουν ακόμη σχετικά με το πόση σωματική δραστηριότητα, ποιο είδος και ποια ένταση είναι χρήσιμη για την επιβίωση μετά τη διάγνωση με καρκίνο, συμπληρώνει ο δρ. Ντιάζ.
«Αυτά είναι απίστευτα ενθαρρυντικά νέα για τους επιζώντες από την ασθένεια του καρκίνου του παχέος εντέρου - υπογραμμίζει ότι η διάγνωση του καρκίνου δεν είναι το τέλος και ότι μπορεί να υπάρχουν πολλά υγιή χρόνια μπροστά μας», καταλήγει.
ΠΗΓΗ: Cnnhealth