Όταν μισείς τον αντίπαλό σου, μπορείς να ξετρυπώσεις όλα τα λάθη του και να τον κρεμάσεις στα μανταλάκια. Το να πετάς λάσπη, όμως, τόσο για τον ίδιο, όσο και – ακόμα χειρότερα -για την οικογένειά του είναι ό,τι πιο κατάπτυστο και ανήθικο υπάρχει.
Η Δάφνη Μητσοτάκη είναι κόρη του πρωθυπουργού και είναι δεκαέξι ετών. Μαζί με μια συμμαθήτριά της, τον περασμένο Μάρτιο, ξεκίνησαν ένα σχολικό πρότζεκτ και «…συνέλαβαν την ιδέα του Make a Difference. Η ιδέα της ανεξάρτητης αυτής οργάνωσης, γεννήθηκε από την επιθυμία τους να ανταποκριθούν εμπράκτως στις ανάγκες που έχουν συνομήλικά τους παιδιά, στο πνεύμα συνεισφοράς και αλληλεγγύης από παιδιά σε παιδιά. Η πρώτη τους στοχευμένη ομάδα ήταν ασυνόδευτα παιδιά προσφύγων τα οποία κάλεσαν σε φιλικό αγώνα μπάσκετ στις αθλητικές εγκαταστάσεις του Κολλεγίου Αθηνών. Τα έσοδα από την πρώτη αυτή εκδήλωση διατέθηκαν για την στέγαση, σίτιση και εκπαίδευση των ασυνόδευτων παιδιών της οργάνωσης Home Project. Η συνέχεια του έργου της Make a Difference στηρίζεται στην ανταπόκριση του κοινού ακολουθώντας τις σελίδες της στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης». Πηγή: Make a Difference – Youth Helping Youth
Από δω και πέρα ξεκινά η δυσώδης παραφιλολογία ή μάλλον η συκοφαντική δυσφήμιση. Τα γνωστά υποκείμενα της υποδημοσιογραφίας άνοιξαν για μία ακόμη φορά τους οχετούς της παραπληροφόρησης κι εκτοξεύουν λύματα επί δικαίων και αδίκων. Η Δάφνη κατηγορήθηκε ότι έχει συστήσει μία από τις μεγαλύτερες (!) ΜΚΟ για τα ασυνόδευτα ανήλικα προσφυγόπουλα, με σκοπό να «φάει» η οικογένεια Μητσοτάκη! Και όλα αυτά, κατά μία περίεργη συμπαντική συγκυρία, την ώρα που η κυβέρνηση αποφάσισε να ξεσκαρτάρει τις ΜΚΟ, ιδρύοντας σχετικό μητρώο καταγραφής. Πόσο τυχαίο, άραγε;
Είναι τόσο γελοίος ο ισχυρισμός που μοιάζει απίστευτος! Πώς ένα μαθητικό πρότζεκτ, με μοναδική δραστηριότητα έναν φιλικό αγώνα μπάσκετ, χωρίς καμία χρηματοδότηση, έγινε βορά στο στόμα ρυπαρογράφων, οι οποίοι, κατ’ εξακολούθηση και κατ’ επάγγελμα, μας ταΐζουν κίτρινες ειδήσεις με πολλά καρυκεύματα για να καλύπτεται η μπόχα και να είναι ευκολοφάγωτες και εύπεπτες.
Οι ίδιοι γκαιμπελίσκοι έχουν ξαναχτυπήσει και στο παρελθόν κι έχουν καταδικαστεί για συκοφαντική δυσφήμιση και όχι μόνο. Αυτή τη φορά στρέφονται κατά ανηλίκου. Αύριο, εναντίον ποιου; Το ζήτημα δεν έχει να κάνει με πολιτικές ιδεολογίες. Οι κανίβαλοι μπορούν να στραφούν εναντίον οποιουδήποτε και οποτεδήποτε. Σήμερα, έτυχε να είναι ο Μητσοτάκης, αύριο, ποιος;
Αν οι δημοσιογράφοι θέλουν να κρατήσουν ένα καλό όνομα και να μην τους λοιδορεί ο κόσμος, οφείλουν να αποβάλουν από τις τάξεις τους τα δηλητηριώδη ζιζάνια που δυσφημούν το επάγγελμα. Προλαβαίνουν ακόμα! Γιατί το «Ρίξε λάσπη, πάντα κάτι θα μείνει» του Γκαίμπελς σίγουρα αντιβαίνει στον κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας και γιατί η λάσπη στον ανεμιστήρα ποτέ δεν ξέρεις πού θα πάει και θα κολλήσει.