ΗΠΑ και ΝΑΤΟ απέτυχαν να διαχειριστούν την αποτελεσματική διαχείριση της ουκρανικής κρίσης, ώστε να αποτραπεί ένας καταστροφικός πόλεμος, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση, για άλλη μια φορά στην ιστορία της, αποδείχθηκε αδύναμη να ασκήσει μία αποτελεσματική εξωτερική πολιτική για τη διασφάλιση της ειρήνης στον ευρωπαϊκό χώρο.
Η πραγματικότητα πλέον είναι αδήριτη. Η Ευρώπη στο εξής θα είναι διαφορετική και απόδειξη τούτου αποτελεί η ομιλία του Γερμανού καγκελάριου στην γερμανική βουλή όπου, μεταξύ άλλων, ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα πολεμικού εξοπλισμού - μαμούθ της τάξης των 100 δις €, γεγονός που σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας εποχής στα πολιτικο-στρατιωτικά δεδομένα του ευρωπαϊκού χώρου.
Εάν όμως τα ευρωπαϊκά κράτη αρχίζουν να επενδύουν τέτοιας κλίμακας χρηματικά ποσά σε πολεμικούς εξοπλισμούς, τότε ποιο θα είναι το μέλλον της Ευρώπης; Συνάδει μια τέτοια εξέλιξη με το όραμα και τις αρχές των πρωτεργατών της ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Στη Διακήρυξη Σουμάν, τον Μάιο του 1950, αναφέρεται ότι η παγκόσμια ειρήνη δεν μπορεί να διατηρηθεί αν δεν αναληφθούν δημιουργικές προσπάθειες ανάλογες των κινδύνων που την απειλούν και σε αυτό το πλαίσιο τέθηκαν οι βάσεις για την ίδρυση της ΕΚΑΧ, σύμφωνα με την οποία το σύνολο της παραγωγής άνθρακα και χάλυβα, που αποτελούσαν το υλικό για την κατασκευή πολεμικού εξοπλισμού, τέθηκε υπό την εποπτεία και τον έλεγχο μιας κοινής Ανώτατης Αρχής.
Είναι ευνόητο λοιπόν ότι με τέτοιους πολεμικούς εξοπλισμούς που επίσημα ανακοινώθηκαν από τη Γερμανία, και που με τη σειρά τους θα πυροδοτήσουν την έναρξη παρόμοιων εξοπλιστικών προγραμμάτων άλλων κρατών, συνασπισμών και συμμαχιών, το μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου δεν προοιωνίζεται ειρηνικό.
Η Ευρώπη που οραματίστηκαν οι ιδρυτές της μετά από δύο καταστρεπτικούς παγκόσμιους πολέμους, ήταν μία ενωμένη Ευρώπη που δεν θα χρειάζεται να επενδύει σε εξοπλιστικά προγράμματα μαμούθ, αλλά σε προγράμματα υγείας, παιδείας, εργασίας και κοινωνικής πρόνοιας.
Σε μία εποχή λοιπόν που η ανεργία στην Ευρωπαϊκή Ένωση αγγίζει τα 14 εκατ., οι άστεγοι ξεπερνούν τα 4 εκατ. και σχεδόν 100 εκατ. άνθρωποι ζουν στα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, τα ευρωπαϊκά κράτη οφείλουν να εστιάζουν πρωτίστως στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των λαών τους.
Αναμφίβολα, η εξωτερική ασφάλεια των ευρωπαϊκών κρατών είναι υψίστης σημασίας και ο στρατιωτικός εξοπλισμός τους είναι αναγκαίος για την αντιμετώπιση εξωτερικών απειλών, αλλά πρωτεύει μία ενωμένη Ευρώπη με κοινές πολιτικές άμυνας και ασφάλειας που θα εγγυώνται την εξωτερική ασφάλεια όλων των κρατών-μελών και οι οποίες δυστυχώς δεν υφίστανται.
Σε κάθε περίπτωση, ένα ράλι στρατιωτικών εξοπλισμών δεν προοιωνίζει θετικά το μέλλον της Ευρώπης και σε καμία περίπτωση δεν συνάδει με το όραμα των πρωτεργατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διότι οι ιδρυτές της οραματίστηκαν μία Ευρώπη των πολιτών και όχι μία Ευρώπη…πολεμιστών.-
***
Ο κ. Ευάγγελος Στεργιούλης είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, Υποστράτηγος ε.α. της Ελληνικής Αστυνομίας και απόφοιτος των Σχολών Εθνικής Άμυνας και Εθνικής Ασφάλειας.