H Ελεωνόρα Ζουγανέλη έως και τη Μεγάλη Τετάρτη 15 Απριλίου, στις 12:00 το μεσημέρι, διαβάζει την πολυαγαπημένη ιστορία του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξιπερί «Ο Μικρός Πρίγκηπας» σε μετάφραση του Στρατή Τσίρκα, μέσα από το κανάλι της στο YouTube.
Όπως λέει η ίδια για την αγαπημένη ιστορία (που από το 1943 οπότε και πρωτοδημοσιεύθηκε γνωρίζει συνεχείς επανεκδόσεις) «ο μικρός πρίγκιπας, αποτελεί ένα θαυμάσιο σύμβολο για την ζωή μου. Παρ′ όλο που πρόκειται για ένα παραμύθι, μπορώ να σας αποκαλύψω πως τα ταξίδια του και ο τρόπος που ανακάλυπτε τα μυστικά και τις αξίες της ζωής, άρχισαν να με συγκινούν, να με απασχολούν και να με καθορίζουν πολύ μετά από την πρώτη φορά που έφτασε στα χέρια μου το βιβλίο.
Έννοιες όπως η ματαιοδοξία, η πλεονεξία, η φιλία, η εμπιστοσύνη στην ανθρώπινη φύση, η αγάπη, ο πόνος του αποχωρισμού, η ύπαρξη μας σε ένα σύμπαν, ακόμα και η προσωπική διαδρομή του καθενός καθημερινά εμφανίζονται στη ζωή μου και με φέρνουν αντιμέτωπη με πολλά ερωτηματικά.
Όλα αυτά λοιπόν που μέσα στην ταχύτητα της καθημερινότητας έρχονται και φεύγουν πότε απαντημένα και πότε αναπάντητα, τώρα μέσα σε αυτή την προσωπική μου μοναξιά, άρχισαν να μου φωνάζουν πιο δυνατά και να με καλούν ίσως να γίνω λίγο ακόμα πιο συνειδητή απέναντι στη στάση ζωής μου.
Η ανάγκη μου για επικοινωνία γίνεται ολοφάνερη καθημερινά σε εμένα.
Έτσι μέσα σε αυτές τις παράξενες και καταιγιστικές σκέψεις και ανάγκες ήρθε και η επιθυμία να προσπαθήσω να επικοινωνήσω με μικρούς ακροατές.
Πως αλλιώς?
Διαβάζοντας το αγαπημένο μου παραμύθι.
Σας καλωσορίζω λοιπόν στον κόσμο του μικρού πρίγκιπα και στο σπίτι μου.
Μπορούμε αν τα καταφέρουμε να αφήσουμε εκεί το μικρό αυτό αγόρι να μας θυμίζει το αίσθημα της ευθύνης απέναντι σε αυτούς που αγαπούμε και μας αγαπούν.
Συγχωρήστε τα λάθη μου…
Δεν έχω ξανά βρεθεί αντιμέτωπη με κάτι παρόμοιο και ήταν μεγάλη η αγωνία. Μην ξεχνάτε πως σε όλη την διάρκεια γνώριζα πως απευθύνομαι σε παιδιά.
Δηλαδή σε ανθρώπους με περισσότερη αντίληψη και κατανόηση [...].
Αυτές τις μέρες έχω αρχίσει να ξανά ακούω ραδιόφωνο και τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους
[...] Αυτές τις μέρες, σκέφτηκα τι ρόλο έχει παίξει στη ζωή μου το ραδιόφωνο. Θυμήθηκα τον εαυτό μου παλιότερα, που είχα αγαπημένες ραδιοφωνικές εκπομπές και έδινα ραντεβού μαζί τους. Θυμήθηκα που προσπαθούσα να δημιουργήσω την εικόνα των ανθρώπων που με συντροφεύουν σε τόσο προσωπικές μοναδικές μου στιγμές.
Θυμήθηκα πως η φαντασία μου μπορούσε να πλάσει κόσμους εντελώς προσωπικούς με δικά μου χρώματα, συνθήκες και σκηνικά.
Μεγαλώνοντας και αρχίζοντας το τραγούδι, το ραδιόφωνο άλλαξε νόημα για μένα.
Έγινε το βασικό μέσο προώθησης και αναγνώρισης της δουλειάς μου, των τραγουδιών μου… Κάποιες φορές άρχισε να εμφανίζεται και μια αγωνία. «Θα αρέσει το νέο μου τραγούδι στους ραδιοφωνικούς παράγωγους;» «Θα το παίξουν στο ραδιόφωνο;» Αυτές τις μέρες έχω αρχίσει να ξανά ακούω ραδιόφωνο και τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους.
Τι είναι τελικά η καρέκλα του ραδιοφωνικού παραγωγού; Καλώ λοιπόν τους Έλληνες παραγωγούς του ραδιοφώνου, να με μυήσουν στο μαγικό τους κόσμο.
Ήταν μόδα και πέρασε;
Για κάποιους ίσως ναι, για κάποιους άλλους είναι το απόλυτο μέσο έκφρασης.
Ας το ανακαλύψουμε…»