Ο κατευνασμός αποθρασύνει το αναθεωρητικό και επιθετικό κράτος, προκαλεί πολιτικό και στρατηγικό ανορθολογισμό και σε απώλεια του πολέμου από το αμυνόμενο κράτος χωρίς μάχη.
Το πιο σύνηθες, η ιστορία διδάσκει, ο ανορθολογισμός που απορρέει από τον κατευνασμό οδηγεί σε ανεξέλεγκτη πολεμική σύρραξη.
Καθημερινά πλέον η Τουρκία αποδεικνύει ότι γίνεται τελείως ανορθολογική όσον αφορά τις προθέσεις της Ελλάδας να υπεραμυνθεί αν χρειαστεί την κυριαρχία της Επικράτειάς της και την Κυπριακή Δημοκρατία της οποίας πέραν του ότι εκεί ζει το ένα δέκατο του Ελληνισμού η Ελλάδα είναι εγγυήτρια δύναμη.
Η επιστολή της Τουρκίας ότι η Ελλάδα παρανομεί με το να τοποθετεί αμυντικό εξοπλισμό στα Ελληνικά νησιά είναι κορύφωση αποθράσυνσης και ανορθολογισμού.
Το διεθνές δίκαιο δίνει πλήρες δικαίωμα στο αμυνόμενο κράτος να αμυνθεί με κάθε τρόπο.
Κανείς δεν έχει παρά να θυμηθεί την συμμετοχή του Ανδρέα Παπανδρέου στην πρώτη σύνοδο του ΝΑΤΟ ως πρωθυπουργός και υπουργός Άμυνας όταν του τέθηκε το ζήτημα υπενθύμισε δύο πράγματα που δικαιολογούν το δικαίωμα άμυνας.
Σε θέση που διατύπωσε, όπου ο υποφαινόμενος ήταν παρών ως μέλος διπλωματικής υπηρεσίας έκανε σαφές ότι:
α) τα νησιά απειλούνται από την στρατιά του Αιγαίου
β) η εμβέλεια των σκαφών του (τότε) μεγαλύτερου αποβατικού Τουρκικού στόλου δεν φτάνει μέχρι την Λιβύη ή την Τυνησία αλλά μόνο μέχρι τα Ελληνικά νησιά και
γ) ως εκ τούτου, νομικά σύμφωνα με τον Χάρτη του ΟΗΕ το δικαίωμα άμυνας δεν αμφισβητείται. Η συζήτηση τελείωσε, «τόσο απλά».
Για το Κυπριακό έχουμε γράψει πρόσφατα και δεν χρειάζεται να επανέλθουμε.
Μονολεκτικά έχει νομίζουμε τεκμηριωθεί νομικά, θεσμικά, πολιτικά και στρατηγικά ότι η επιμονή για Διζωνική Δικοινωτική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα είναι αυτοκτονική στάση και απόλυτα θεμιτό να ζητηθεί η εφαρμογή των αποφάσεων του ΣΑ του 1974, 1975, 1983.
Το μόνο αναγνωρισμένο κράτος είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, τα παράνομα τετελεσμένα της εισβολής πρέπει να τερματιστούν, δεν αποτελούν βάση για οποιαδήποτε διευθέτηση προβλημάτων στην Κύπρο.
Επιπλέον, δεν υπάρχει καμιά λογική να αναγνωριστούν τα τετελεσμένα, να καταστεί η Τουρκία με Διζωνική Δικοινωτική Ομοσπονδία κυρίαρχη επί ολοκλήρου της νήσου και τα κατεχόμενα μένουν αδούλωτα μέχρι και όποτε καταστεί εφικτό να απελευθερωθούν.
Το ζήτημα που τίθεται όμως με το προπετές γράμμα της Τουρκίας στον ΟΗΕ για την άμυνα των νησιών μας και τις παρανομίες στην Αμμόχωστο είναι πολύ πιο σημαντικό.
Είναι η κατάλληλη στιγμή η Ελλάδα να καταγγείλει την Τουρκία αρχίζοντας από το ακραίο casus belli για την εφαρμογή του δικαίου της θάλασσας μέχρι τις προκλήσεις του Ερντογάν που παραβιάζουν τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και ενδιαμέσως καμιά ακόμη δεκαριά επιθετικές ενέργειες και παρανομίες από την Θράκη μέχρι την Κύπρο και την Λιβύη.
Με νομικά και πολιτικά τεκμηριωμένο τρόπο να καταγγελθεί στον ΟΗΕ (συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Ασφαλείας με επιφύλαξη προσφυγής, ιδιαίτερα για το casus belli), στην ΕΕ και ευρύτερα στους διεθνείς θεσμούς και στα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Λογικά δεν υπάρχει ακόμη Έλληνας που πιστεύει ότι ο κατευνασμός και η ακινησία ωφελεί σε οτιδήποτε. Από καιρό είναι ολοφάνερο ότι η Τουρκική απειλή είναι απέραντη και ότι η μόνη ορθολογιστική στάση είναι πανίσχυρη και αξιόπιστη εθνική στρατηγική συμπεριλαμβανομένων αξιόπιστων συμμαχιών και πλήρης νομική και θεσμική αντεπίθεση για τις καθημερινές πλέον παρανομίες της Άγκυρας.