Ευκαιρία μελέτης, λογισμού και ονείρου η επέτειος των διακοσίων χρόνων ύπαρξης του Νεοελληνικού Κράτους. Σε μια τέτοια διαδικασία η διεισδυτική σκέψη του Οδυσσέα Ελύτη είναι πολύτιμη όχι μόνον ως αναφορά ή ως πηγή αποφθεγματικών φράσεων, αλλά και ως αποκαλυπτική και επίμονη έρευνα στις ρίζες των εννοιών.
Το βιβλίο «Η Ελλάδα του Ελύτη» (εκδόσεις Ίκαρος), μια ανθολογία πεζού λόγου του μεγάλου Νομπελίστα ποιητή, με την επιμέλεια της Ιουλίτας Ηλιοπούλου, κυκλοφορεί στις 19 Απριλίου.
Σε επτά ενότητες που δεν είναι αυστηρά χωρισμένες, γιατί εκ των πραγμάτων συχνά διεισδύουν θεματικά η μία στην άλλη, παρουσιάζονται εκατόν τριάντα επιλεγμένα αποσπάσματα πεζού λόγου του Ελύτη: α) η Ελλάδα, β) η ιστορία του ελληνισμού, γ) η ελληνική γλώσσα, δ) η ελληνική θάλασσα – το Αιγαίο, ε) η ελληνική φύση, στ) η ελληνική τέχνη, ζ) η ελληνική πραγματικότητα.
“Ο ίδιος ομολογεί στα «Δημόσια και Ιδιωτικά» του ότι του αρέσει «ν’ ανακαλύπτει συνεχώς την Ελλάδα που προϋπάρχει μέσα του και πού, αν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, ολίγον ενδιαφέρει. Έχει τον καιρό ν’ ακολουθήσει η πραγματικότητα. Προηγουμένως είναι ανάγκη να πλασθεί απ’ τη σκέψη»”
Ο Οδυσσέας Ελύτης αποσαφηνίζει, προτρέπει, καταγγέλλει και μας δίνει το μίτο μιας νοητής περιπλάνησης στα μονοπάτια ιδεών και αισθήσεων της χώρας μας, όπως την είδε και την έζησε ο ίδιος, που δεν φοβήθηκε να δηλώσει Έλληνας «οργανικά, ψυχολογικά, αισθησιακά, ακατανίκητα!».