Ως συντονιστής της δράσης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Λέσβο για περισσότερο από ένα χρόνο, είμαι μάρτυρας των απάνθρωπων συνθηκών διαβίωσης που οι άνθρωποι αναγκάζονται να υπομείνουν εδώ, στον καταυλισμό της Μόριας. Η ζωή στη Μόρια είναι ένας κύκλος δυστυχίας που επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα.
Πολλοί από τους ασθενείς μας είναι θύματα τραυματικών γεγονότων στις χώρες καταγωγής τους και τώρα βιώνουν εκ νέου το τραύμα αναγκασμένοι να ζουν σε ένα μέρος που πολλοί περιγράφουν ως τον χειρότερο εφιάλτη τους.
Όταν σκέφτομαι τα παιδιά - και υπάρχουν 6.000 παιδιά παγιδευμένα στη Μόρια - βλέπω μια ολόκληρη γενιά της οποίας η παιδική ηλικία σκοτώνεται μέρα με τη μέρα.
Τα παιδιά βιώνουν τραυματικές εμπειρίες κάθε μέρα. Τέτοιες που ένα άτομο σε κανονικές συνθήκες δεν θα βιώσει σε μια ολόκληρη ζωή. Πώς θα αισθανόταν κανείς αν ζούσε σε ένα κλουβί; Κοιτάζοντας τον κόσμο πίσω από ένα φράχτη; Βλέποντας μόνο δυστυχία και απελπισία στα μάτια των γονιών του;
Σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι που ζουν Μόρια είναι οικογένειες, εγκλωβισμένες σε ένα μέρος όπου ο κίνδυνος αποτελεί άμεση συνέπεια των ανυπόφορων συνθηκών διαβίωσης. Χωρίς σχολείο, χωρίς τη δυνατότητα για δραστηριότητες, χωρίς επαρκή ιατρική περίθαλψη… Κάθε μέρα που περνάει, η Μόρια «κλέβει» την ελπίδα αυτών των ανθρώπων.
Διαβάστε επίσης: Εμβόλιο χωρίς σύνορα: Ο Διεθνής Πρόεδρος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα μιλά για την πανδημία και την επόμενη μέρα
Αλλά αυτό που κάνει την κατάσταση ακόμα πιο ζοφερή, είναι ότι με την πανδημία της COVID-19 έχουν αφαιρεθεί από αυτούς τους ανθρώπους και οι λίγες ελευθερίες που είχαν, όπως να περπατούν ή να κολυμπούν στη θάλασσα, επανακτώντας σε έναν μικρό βαθμό την καθημερινή τους αξιοπρέπεια.
Καθώς ο υπόλοιπος κόσμος επιστρέφει σταδιακά σε έναν φυσιολογικό τρόπο ζωής, για τους κατοίκους της Μόριας συνεχίζεται ο περιορισμός κυκλοφορίας. Με απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης ο περιορισμός κυκλοφορίας ισχύει μόνο για τους αιτούντες άσυλο και τους πρόσφυγες, ενώ όλοι οι άλλοι μπορούν να επιστρέψουν σε μια φυσιολογική ζωή.
Προσπαθούμε να καταλάβουμε τον λόγο πίσω από αυτή την απόφαση, αλλά δεν μπορούμε να βρούμε κανέναν. Τα περιστατικά COVID-19 είναι μηδενικά στα κέντρα υποδοχής μέχρι στιγμής. Αυτοί οι άνθρωποι δεν αποτελούν κίνδυνο για τους άλλους, διατρέχουν κίνδυνο και χρειάζονται βοήθεια. Πρέπει να αναγνωριστούν για αυτό που είναι: ανθρώπινα όντα που φτάνουν εδώ κυνηγημένα από πολέμους και διώξεις.
Δεν μπορούμε να μείνουμε σιωπηλοί πλέον! Το να κρατούνται εγκλωβισμένοι άνθρωποι, παιδιά, σε αυτές τις συνθήκες είναι απαράδεκτο.
Στην κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα βλέπουμε παιδιά που φοβούνται να φύγουν και να επιστρέψουν στη Μόρια, όπου δεν είναι ασφαλή και οι συνθήκες είναι άθλιες. Τι πρέπει να απαντήσουμε σε ένα παιδί που ζητά να πεθάνει αντί να επιστρέψει στη Μόρια;
Αυτά τα παιδιά πρέπει να αγαπούν τη ζωή και όχι να καταγράφουμε ακόμη και περιπτώσεις αυτοκτονικών σκέψεων σε παιδιά που βλέπει η ομάδα μας στο πρόγραμμα ψυχικής υγείας.
Αυτή η επαίσχυντη πραγματικότητα πρέπει να σταματήσει αμέσως! Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να τερματίσει τον περιορισμό της κυκλοφορίας των ανθρώπων στα κέντρα υποδοχής χωρίς άλλη καθυστέρηση! Αυτή η πολιτική απειλεί την ψυχική και σωματική υγεία των ανθρώπων χωρίς καμία δικαιολογία!
Ως ιατρική οργάνωση αλλά και ως ανθρώπινα όντα, δεν μπορούμε να σιωπούμε πλέον.
Ενημερωθείτε και υποστηρίξτε τη δράση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα εδώ