Δυστυχώς η απελευθέρωση του 1945 δεν σήμανε για όλα τα ευρωπαϊκά έθνη την αυγή μιας νέας πιο αισιόδοξης εποχής. Στην Ελλάδα, ακολούθησε ο εμφύλιος –ο οποίος ακόμα περιμένει την ψύχραιμη αποτίμησή του στην χώρα μας.
Στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, σήμανε την αφετηρία μιας νέας εποχής δεινών, καθώς την ναζιστική κατοχή την διαδέχθηκε η σοβιετική επικυριαρχία.
Οι επεμβάσεις του σοβιετικού στρατού στην Ουγγαρία το 1956, ή στην Τσεχοσλοβακία 12 χρόνια μετά, ξεδίπλωσαν τον χαρακτήρα της σε όλη του την έκταση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι για την περίπτωση της Τσεχοσλοβακίας, ο κύβος για την εισβολή ερρίφθη, όταν οι μεταρρυθμίσεις του Ντούμπτσεκ κινήθηκαν προς την άρση του ασφυκτικού μονοπωλίου των μυστικών υπηρεσιών στον τύπο και τα ΜΜΕ. Η Γκα Γκε Μπε διείδε στην ελευθερία της έκφρασης μια υπαρξιακή απειλή.
Σήμερα, 54 χρόνια μετά και κατά την διάρκεια της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η διευθύντρια του Russia Today, Μαργαρίτα Σιμονιάν, θα δηλώσει σε ρωσικό τηλεοπτικό δίκτυο, ότι εκείνοι που κατοχύρωσαν συνταγματικά την ελευθεροτυπία στην μετασοβιετική Ρωσία, ήταν «εχθροί του κράτους».Η οικονομική ανάπτυξη και η ευημερία, συνέχισε, δεν ταυτίζεται στις μέρες μας με την δημοκρατία, τις πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες που την συνοδεύουν –ως προς αυτό επικαλέστηκε το παράδειγμα της Κίνας.
Το παρελθόν, τελικά, διαρκεί πολύ, τουλάχιστον πολύ περισσότερο απ’ όσο πίστεψαν στη Δύση μετά το 1989, όπου υποτίθεται ότι εισήλθαμε σε μια “παγκόσμια εποχή” με τα πάντα να είναι “καινοφανή” και την ανθρωπότητα να εγκαταλείπει την τραγική της φύση, για μια άλλη πιο αμέριμνη και αισιόδοξη…