Η Κοκό Σανέλ βρισκόταν σε συνεχείς συζητήσεις με τον αρωματοποιό Ερνστ Μπο (Ernst Beaux) για τη δημιουργία ενός εξαιρετικού αρώματος που θα ονόμαζε Νο 5, ο Γκούτσιο Γκούτσι είχε επιστρέψει από το Λονδίνο όπου εργαζόταν και τοποθετούσε όλες του τις οικονομίες στο άνοιγμα ενός καταστήματος με δερμάτινα είδη στη Φλωρεντία και ο Σαλβαντόρ Νταλί με το υπερρεαλιστικό στυλ μόλις είχε χάσει τη μητέρα του και αποφάσισε ότι η μόνη του διέξοδος θα είναι η τέχνη. Τη χρονιά που σημαντικά γεγονότα ένωναν την τέχνη με τη μόδα ένα άστρο είδε το φως του κόσμου… Βαφτίστηκε Ιρις Μπάρελ και ήταν το μοναχοπαίδι του Σάμουελ και της Σάντυ, οι οποίοι δραστηριοποιούνταν στο χώρο του εμπορίου. Εκείνος ήταν επιχειρηματίας καθρεπτών και γυαλιών κι εκείνη διατηρούσε κατάστημα ρούχων. Κανείς από τους δυο δεν μπορούσε να προβλέψει ότι το ασχημούτσικο, αλλά πάντα χαμογελαστό κοριτσάκι τους θα γινόταν μια από τις πιο διάσημες και αναγνωρίσιμες προσωπικότητες στον χώρο της μόδας!
Αισίως 102!
Εκατόν δύο χρόνια μετά και η Ιρις, που φέρει πλέον το επώνυμο του αποθανόντα συζύγου της Καρλ Απφελ, γιόρτασε στις 29 Αυγούστου, τα γενέθλια της, ανεβάζοντας, για τους 2,9 εκατομμύρια ακόλουθους της στο Ινσταγκραμ, μια φωτογραφία της… Είναι ντυμένη στα ροζ, κρατάει μπαλόνια που σχηματίζουν τον αριθμό 102 και δίπλα στο όνομα της είναι η λεζάντα «102 σήμερα… ποιος να το φανταζόταν!»
Εκκεντρικότατη, πάντα χαμογελαστή και με θετική διάθεση είναι η υπεραιωνόβια έφηβη όπως η ίδια αποκαλεί τον εαυτό της.
Με την αγαπημένη της φράση σε ελεύθερη μετάφραση «όσο περισσότερα τόσο καλύτερα, το λιτό είναι βαρετό» (More is more, less is a bore) εξυμνεί τον μαξιμαλισμό φορώντας τεράστιους σκελετούς γυαλιών, πολλά μακριά κολιέ, ογκώδη βραχιόλια, εντυπωσιακά καπέλα και πάντα χρώμα! Για την Ιρις Απφελ το στυλ είναι δημιουργικότητα, έμπνευση, ταλέντο, πειραματισμός, ένα παιχνίδι που την κάνει να αισθάνεται νέα και της δίνει ζωή. Μια ζωή που γυρίστηκε σε ντοκιμαντέρ από τον Άλμπερτ Μέισλες.
Σε νεαρή ηλικία
Ηταν άραγε πάντα έτσι; Δεν ακολουθούσε ποτέ τις νόρμες του κόσμου της μόδας, οι τάσεις ήταν για τις άλλες και τα ακριβά ρούχα δεν σήμαιναν ούτε σημαίνουν κάτι για εκείνη. Ήταν όμως ανέκαθεν ορκισμένη στο διαφορετικό, στα αξεσουάρ και στη δημιουργία πρωτότυπων στιλιστικών εικόνων.
Σε ηλικία 12 χρονών, όταν τα άλλα κορίτσια έπαιζαν με τις κούκλες τους, εκείνη έκανε βόλτες στα παλαιοπωλεία της Νέας Υόρκης και ξέθαβε κοσμήματα άλλων εποχών. Η συνήθεια αυτή την κατατάσσει σήμερα σε μια από τις μεγαλύτερες συλλέκτριες κοσμημάτων. Το ενδιαφέρον της για κάθε μορφή τέχνης την οδηγεί στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, όπου σπουδάζει Ιστορία Τέχνης. Συνεχίζει τις σπουδές της στη Σχολή Τέχνης του Γουισκόνσιν. Εκεί όσο είναι μαθήτρια κερδίζει το βραβείο “Vogue Writting Prize”, το οποίο αργότερα της άνοιξε την πόρτα στο περιοδικό Women Wear Daily, όπου ήταν η πρώτη της δουλειά. Το ανήσυχο πνεύμα της όμως δεν της επέτρεψε να μείνει για πολύ καιρό εκεί. Άρχισε να ασχολείται με τη διακόσμηση διαμερισμάτων, έτοιμων προς πώληση, κάτι που της έδινε μεγάλη χαρά μια και ανακάλυπτε πολλά έργα τέχνης και ευκαιρίες. Ως διακοσμήτρια εσωτερικών χώρων ανέλαβε αργότερα πολλά σπίτια διάσημων Νεοϋορκέζων και μη, αλλά και τον Λευκό Οίκο τον οποίο διακόσμησε για εννέα προέδρους, Τρούμαν, Αϊζενχάουερ, Κένεντυ, Τζόνσον, Νίξον, Φορντ, Κάρτερ, Ρίγκαν και Κλίντον.
Ιρις και Καρλ Απφελ
Ήταν το καλοκαίρι του 1947, όταν σε ηλικία 26 ετών, πάει με την παρέα της στην λίμνη Τζορτζ της Νέας Υόρκης. Ήταν οι πρώτες διακοπές που έκανε με δικά της χρήματα. Σε μια άλλη παρέα βρισκόταν ο Καρλ Απφελ. Δύο μήνες μετά δέχεται τηλεφώνημα του. Την είχε δει στο κέντρο της Νέας Υόρκης να ξεχωρίζει από μακριά, φορώντας ένα καπέλο που ταίριαζε με το κοστούμι της. Μέσα σε έναν μήνα, κι αφού μεσολάβησαν κάποια ραντεβού, της κάνει πρόταση γάμου. Σε λιγότερο από πέντε μήνες είχαν παντρευτεί. Εκείνη δεν ήθελε μεγάλο γάμο. Προτιμούσε να αποταμιεύσει και να πάνε ένα ωραίο ταξίδι. Τελικά έκανε οικονομία μόνο στο νυφικό της. Αγόρασε ένα ροζ φόρεμα το οποίο φορούσε μετά και σε άλλες περιπτώσεις.
Δύο χρόνια μετά τον γάμο τους ίδρυσαν την κλωστοϋφαντουργία Old World Weavers, όπου ειδικεύονταν στην αναπαραγωγή υφασμάτων παλαιότερων αιώνων και κυρίως του 17ου, 18ου και 19ου αιώνα. Μαζί ταξίδευαν σε όλο τον κόσμο για να ανακαλύψουν σπάνια υφάσματα. Αυτός ήταν κι ο λόγος που αποφάσισαν να μην αποκτήσουν παιδιά. Ήθελαν να είναι αδέσμευτοι για να μπορούν να ταξιδεύουν συνεχώς. Ο Καρλ ήταν το στήριγμα της, συναισθηματικό και επαγγελματικό. Την πίστευε και την ενθάρρυνε, όπως η ίδια έχει δηλώσει, σε όλες της τις ιδέες. Είχε και ο ίδιος πολύ χιούμορ και τρέλα για τη μόδα και το στυλ. Έπειτα από πολλές δεκαετίες δουλειάς, το 1992, αποφάσισαν να πουλήσουν την επιχείρηση Old World Weavers, αλλά παρέμειναν στο εργασιακό περιβάλλον, δίνοντας τις κατευθυντήριες γραμμές, για άλλα 13 χρόνια.
Ο Καρλ έφυγε από τη ζωή τρεις μέρες πριν σβήσει τα 101 κεράκια του, μια μέρα πριν επιστρέψει η Ιρις από την Αγγλία, όπου βρισκόταν για την προώθηση του ντοκιμαντέρ για τη ζωή της.
Η τεράστια λάμψη ήρθε μετά τα 90…
Στην ηλικία των 90 η Ιρις Απφελ παίρνει τον τίτλο της καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, στο τμήμα υφαντουργίας και ενδυμασίας. Πέντε χρόνια μετά γυρνάει διαφημιστικό για λογαριασμό της Citroen Ds3. Την ίδια χρονιά γίνεται το πρόσωπο της εταιρείας Blue Illusion για τα ρούχα και τα αξεσουάρ και παράλληλα κλείνει συμφωνία με την τεχνολογική εταιρεία Wise Wear για μια σειρά έξυπνων κοσμημάτων.
Στα 97 το πρακτορείο μοντέλων IMG models (International Management Group) την καλεί για να υπογράψει συμβόλαιο, ναι, ως μοντέλο, ενώ ένα χρόνο μετά η εταιρεία Mattel κατασκεύασε την πρώτη κούκλα Ιρις Απφελ Μπάρμπι, φυσικά ακολουθώντας τις οδηγίες και τις επισημάνσεις της.
Ο εορτασμός των 100 γενεθλίων συνδυάστηκε με την ανακοίνωση της αποκλειστικής συλλογής που δημιούργησε για λογαριασμό της εταιρείας H & M, αλλά και με μια συλλογή μακιγιάζ που φέρει την υπογραφή της και δημιουργήθηκε σε συνεργασία με την επιχείρηση Ciate London.
Το άστρο της συνεχίζει να λάμπει… Το μουσείο Lifestyle Fashion History, στο Boynton Beach στη Φλώριντα, ετοιμάζει κτίριο, αποκλειστικά για τις δημιουργίες της σε ρούχα, αξεσουάρ και έπιπλα. Είναι μια τεράστια συλλογή που είχε φιλοξενηθεί παλαιότερα στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης με τον τίτλο «Rava Avis (Rare Bird) The Irrevevent Iris Apfel». Ήταν η πρώτη φορά που στο συγκεκριμένο μουσείο παρουσιάστηκε έκθεση με ρούχα και αξεσουάρ, που αφορούν ζωντανό πρόσωπο που δεν είναι σχεδιαστής.