Είναι ήδη γνωστό ότι θα πρέπει να αποφεύγουμε τις επισκέψεις σε αγαπημένα μας πρόσωπα κατά τη διάρκεια της καραντίνας και συνεπώς της κοινωνικής αποστασιοποίησης. Ωστόσο, όσο περνούν οι εβδομάδες και δεν υπάρχει καμία επαφή με συγγενείς και φίλους, μερικοί από εμάς είμαστε ψάχνουμε απεγνωσμένα για παραθυράκια.
Ισως να έχουμε παρατηρήσει τους γείτονες να υποδέχονται μέλη της οικογένειάς τους σε αυλές ή μικρούς κήπους, ίσως κι εμείς οι ίδιοι να έχουμε παραβιάσει τα μέτρα απαγόρευσης, μιλώντας με κάποιον φίλο από απόσταση δυο μέτρων. Αποτελεί αυτό πρόβλημα;
Οι οδηγίες κάθε κυβέρνησης χωρών του κόσμου είναι σαφείς ως προς το ότι δεν πρέπει να βρισκόμαστε κοντά με κανέναν εκτός του σπιτιού μας, συμπεριλαμβανομένων των γηραιότερων και των ευπαθών συγγενών. Αν βοηθούμε κάποιον με τα ψώνια, την προμήθεια φαρμάκων ή άλλα απαραίτητα αγαθά, είμαστε υποχρεωμένοι να τα αφήσουμε στην πόρτα τους. Όμως δεν υπάρχει κάποια αναφορά για στάση και σύντομη συζήτηση για όσο βρισκόμαστε εκεί.
Το πρόβλημα είναι ότι είναι περισσότερο πιθανό να μειώσουμε την απόσταση σε φιλικά περιβάλλοντα με οικείους ανθρώπους. Η είσοδος στο σπίτι ή φυσική επαφή με κάποιον εκτός του σπιτιού, θα μπορούσε να θέσει εμάς ή εκείνους σε κίνδυνο, προσθέτει η Μακιόκι, ιδιαίτερα αν είμαστε ασυμπτωματικοί στον ιό.
Η Δρ Τζένα Μακιόκι, λοιμωξιολόγος με έδρα στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ, λέει ότι η συνάντηση στον κήπο ή άλλου, αποτελεί «πιθανόν το ίδιο ρίσκο» όπως η επίσκεψη στο σουπερμάρκετ – υπό τον όρο ότι τηρούμε τον κανόνα των δυο μέτρων απόσταση.
«Η επίσκεψη σε έναν κήπο ή αυλή για συζήτηση από απόσταση, μπορεί να οδηγήσει στην χρήση της τουαλέτας ή την χαλάρωση όταν κάποιος πάει να προσφέρει ένα ποτό ή καφέ και ερχόμαστε πιο κοντά. Επιπλέον, υπάρχει και το θέμα της ανταλλαγής ποτηριών, το άγγιγμα του πόμολου της πόρτας, το χτύπημα του κουδουνιού και ξαφνικά το χέρι που ασυνείδητα πιάνει το πρόσωπο», λέει η Δρ. Μακιόκι.
Αν η επαφή αποφεύγεται, η Δρ. Μακιόκι εξηγεί ότι αυτού του είδους οι επισκέψεις δεν αυξάνουν απαραίτητα τον αριθμό του μέσου ανθρώπου που νοσεί από τον κορονοϊό. Ωστόσο, όπως τονίζει, δεν υπάρχει ακόμα αρκετή έρευνα γι αυτό το συμπέρασμα.
«Στην πραγματικότητα, δεν γνωρίζουμε», συμπληρώνει. «Αλλά το αποτέλεσμα αυτής της συνήθειας είναι να καλλιεργήσει μια κουλτούρα που θα συμφωνήσει ότι είναι εντάξει να σπάσει τους κανόνες ή να αξιοποιήσει τις γκρίζες περιοχές των μέτρων απαγόρευσης».
Η ανησυχία της Δρ Macciochi με τις συναντήσεις στον κήπο είναι ότι οδηγούν σε εφησυχασμό σχετικά με τους κανόνες και ενδεχομένως να έχουν αντίθετο αποτέλεσμα. «Όσο περισσότερα άτομα μαθαίνουν ότι συμβαίνει αυτό, τόσο περισσότερο πιθανό είναι να συμπεριφερθούν έτσι και μπορεί να υποχωρήσουν και να μην ακούσουν τις κυβερνητικές οδηγίες. Αυτές οι συμπεριφορές θα μπορούσαν να έχουν αντίκτυπο στις βελτιώσεις που παρατηρούνται στην καταμέτρηση κρουσμάτων του κορονοϊού».
Φυσικά, σε περίπτωση που παλεύουμε με την μοναξιά ή την κακή ψυχική υγεία κατά την διάρκεια της καραντίνας, η απομάκρυνση από τους φίλους και την οικογένεια είναι πιο εύκολη στην θεωρία από την πράξη.
«Γνωρίζουμε ότι πολλοί άνθρωποι αναζητούν τους φίλους και την οικογένεια για να διαχειριστούν τα προβλήματα ψυχικής υγείας», λέει η Ρόουζι Γουέδερλι, διαχειρίστρια περιεχομένου πληροφοριών στον οργανισμό για καλή ψυχική υγεία, Mind. «Με τους περιορισμούς και την καραντίνα, πολλοί από εμάς θα ανακαλύψουμε ότι παλεύουμε με την έλλειψη κοινωνικής επαφής, κυρίως αν ζούμε μόνοι μας».
Για να διαχειριστούμε αυτά τα συναισθήματα με υγιή τρόπο, η Γουέδερλι τονίζει την αξία της συχνής επικοινωνίας με την βοήθεια της τεχνολογίας: μέσω μηνυμάτων, e-mail, τηλεφωνική κλήση ή βιντεοκλήση. Είναι επίσης πολύ σημαντικό να προσέχουμε τον εαυτό μας, ακολουθώντας μια υγιεινή δίαιτα, να κοιμόμαστε και να βγαίνουμε έξω να γυμναζόμαστε μια φορά την εβδομάδα, αν έχουμε την δυνατότητα.
Αν τα αισθήματα μοναξιάς ή κακής ψυχικής υγείας είναι έντονα, ας επικοινωνήσουμε με τον ψυχοθεραπευτή, την γραμμή στήριξης (Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός: 210 3613574, Δήμος Αθηναίων: 210 3637365, Υπουργείο Υγείας και ΕΚΠΑ: 10 306) ή κάποιον ειδικό.
Πηγή: HuffPost UK