Έχουν περάσει ολόκληρες δεκαετίες χωρίς σημειωθεί ιδιαίτερα μεγάλη επιτυχία στην θεραπεία του καρκίνου μέσω των εμβολίων, όμως οι επιστήμονες λένε τώρα, ότι η έρευνα έχει φτάσει σε ένα σημείο καμπής, με πολλούς να προβλέπουν ότι περισσότερα εμβόλια θα κυκλοφορήσουν στα επόμενα πέντε χρόνια.
Αυτά δεν είναι «παραδοσιακά» εμβόλια σαν αυτά που προλαμβάνουν τις ασθένειες, αλλά εμβόλια για τη συρρίκνωση όγκων και την πρόληψη της επανεμφάνισης του καρκίνου. Οι στόχοι για αυτές τις πειραματικές θεραπείες περιλαμβάνουν τον καρκίνο του μαστού και του πνεύμονα, ενώ φέτος επεκτάθηκαν στο θανατηφόρο μελάνωμα του καρκίνου του δέρματος και στον καρκίνο του παγκρέατος.
«Έχουμε κατορθώσει να δημιουργήσουμε κάτι που δουλεύει. Τώρα πρέπει να το κάνουμε να δουλέψει καλύτερα», είπε ο Δρ Τζέιμς Γκάλεϊ, ο οποίος ηγείται ενός ερευνητικού κέντρου στο Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου των ΗΠΑ, που αναπτύσσει θεραπείες για το ανοσοποιητικό, συμπεριλαμβανομένων των εμβολίων για τη θεραπεία του καρκίνου.
“«Αν δείτε ένα ενεργοποιημένο Τ-κύτταρο, θα καταλάβετε ότι έχει σχεδόν πόδια...Μπορείτε να το δείτε να σέρνεται μέσα από τα αιμοφόρα αγγεία για να βγει στους ιστούς».”
- Δρ Νόρα Ντίσις του Ινστιτούτου Εμβολίων Καρκίνου του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Ουάσιγκτον
Η Ανοσοθεραπεία φέρνει την ελπίδα
Περισσότερο από ποτέ, οι επιστήμονες κατανοούν τώρα, ότι ο καρκίνος «κρύβεται» από το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού. Τα εμβόλια κατά του καρκίνου, όπως και άλλες ανοσοθεραπείες, ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα, ούτως ώστε αυτό να βρει και να σκοτώσει τα καρκινικά κύτταρα. Μερικά νέα εμβόλια χρησιμοποιούν mRNA, πρακτική που αρχικά αναπτύχθηκε για τον καρκίνο, αλλά χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στα εμβόλια COVID-19.
Για να μπορέσει να λειτουργήσει ένα εμβόλιο, θα πρέπει να «διδάξει» τα Τ-κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, ώστε να αναγνωρίζουν τον καρκίνο ως επικίνδυνο, δήλωσε η Δρ Νόρα Ντίσις του Ινστιτούτου Εμβολίων Καρκίνου του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Ουάσιγκτον. Μόλις εκπαιδευτούν, τα Τ-κύτταρα μπορούν να ταξιδέψουν οπουδήποτε στο σώμα για να κυνηγήσουν τον κίνδυνο.
«Αν δείτε ένα ενεργοποιημένο Τ-κύτταρο, θα καταλάβετε ότι έχει σχεδόν πόδια», είπε. «Μπορείτε να το δείτε να σέρνεται μέσα από τα αιμοφόρα αγγεία για να βγει στους ιστούς».
Οι εθελοντές ασθενείς είναι ζωτικής σημασίας για την έρευνα.
Γενναίοι εθελοντές
Η Κάθλιν Τζέιντ, 50 ετών, έμαθε ότι είχε καρκίνο του μαστού στα τέλη Φεβρουαρίου, λίγες εβδομάδες πριν η ίδια και ο σύζυγός της αναχωρήσουν από το Σιάτλ για μια ταξιδιωτική περιπέτεια σε όλο τον κόσμο. Αντί λοιπόν να πλεύσει με το σκάφος τους, στο ταξίδι εξερέυνησης που σχεδίαζαν, καθόταν σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου και περίμενε την τρίτη δόση ενός πειραματικού εμβολίου. Κάνει το εμβόλιο για να δει αν αυτό θα συρρικνώσει τον όγκο της πριν από την επέμβαση.
«Ακόμα κι αν αυτή η ευκαιρία δεν είναι πολύ μεγάλη, εγώ ένιωσα ότι αξίζει τον κόπο», είπε η Τζέιντ, η οποία ταυτόχρονα λαμβάνει και την «τυπική» θεραπεία.
Η πρόοδος όσον αφορά τα εμβόλια υπήρξε πρόκληση. Το πρώτο, το Provenge, εγκρίθηκε στις ΗΠΑ το 2010 για τη θεραπεία του καρκίνου του προστάτη, που έχει εξαπλωθεί ιδιαίτερα. Απαιτεί την επεξεργασία των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος του ίδιου του ασθενούς σε ένα εργαστήριο και την επιστροφή τους μέσω ενδοφλέβιας θεραπείας. Υπάρχουν επίσης θεραπευτικά εμβόλια για τον πρώιμο καρκίνο της ουροδόχου κύστης και για το προχωρημένο μελάνωμα.
Πηγή: Associated Press