Νέες ιστορίες και προσδοκίες καθ′ οδόν προς την κορύφωση της εκδοτικής δραστηριότητας των μηνών Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου.
Η HuffPost προτείνει δέκα βιβλία για τον Σεπτέμβριο, κρατώντας όσα δεν προλάβαμε το καλοκαίρι. Καλή ανάγνωση!
«Πλατεία Διαμαντιού» της Μερσέ Ροδορέδα (εκδόσεις Καστανιώτη, μετάφραση Σοφός Ευρυβιάδης)
«Όταν άρχισα να γράφω το μυθιστόρημα, μόλις που θυμόμουν πώς ήταν η πραγματική Πλατεία Διαμαντιού. Θυμόμουν μόνο ότι μια φορά όταν ήμουν δεκατριών ή δεκατεσσάρων χρονών, στη μεγάλη γιορτή της Γκράσια, πήγα με τον πατέρα μου να δούμε τις εκδηλώσεις στους δρόμους τριγύρω. Στην Πλατεία Διαμαντιού είχαν φτιάξει ένα πάλκο όπως και σε άλλες πλατείες, αλλά αυτό που εγώ πάντα θυμόμουν ήταν εκείνο το πάλκο. Περνώντας μπροστά από εκείνο το μουσικό κουτί ένιωθα μια απελπισμένη επιθυμία να χορέψω, όμως οι γονείς μου μου το είχαν απαγορεύσει, πράγμα που μ′ έκανε να περπατώ σαν καταραμένη ψυχή στους στολισμένους δρόμους. Ίσως εξαιτίας εκείνης της απογοήτευσης, μετά από πολλά χρόνια, στη Γενεύη, ξεκίνησα το μυθιστόρημα μου μ′ εκείνο το πάλκο...» γράφει στον πρόλογο η Μερσέ Ροδορέδα, η κορυφαία Καταλανή συγγραφέας του 20ού αιώνα και πιο διαβασμένη και μεταφρασμένη εκπρόσωπος της σύγχρονης καταλανικής λογοτεχνίας.
Βαρκελώνη, αρχές της δεκαετίας του ’30. Η Ναταλία είναι ένα όμορφο κορίτσι που δουλεύει σε ζαχαροπλαστείο. Κάποια μέρα πηγαίνει να διασκεδάσει στη μεγάλη γιορτή της Γκράσια χωρίς να υποψιάζεται ότι εκεί πρόκειται να συμβεί αυτό που θα σημαδέψει την ύπαρξή της. Αρχικά διστάζει όταν ένα άγνωστο αγόρι την πλησιάζει και της προτείνει να χορέψουν. Όμως ο Κιμέτ είναι δυναμικός και γοητευτικός, την κοιτάζει με δυο μάτια μικρά και υποσχετικά. Εκείνη θα του απλώσει το χέρι. Εκείνος θα της αλλάξει το όνομα και τη ζωή.
Παντρεύονται, γίνονται γονείς. Στήνουν ωστόσο ένα παράξενο σπιτικό, γεμάτο πουλιά, επειδή ο σύζυγος έχει αποφασίσει να εκθρέψει περιστέρια, κάτι που ενθουσιάζει τα παιδιά μα δυσκολεύει όλο και πιο πολύ τη σύζυγό του, την Κολομέτα, αυτήν που με μια φωνή μοναδική, ολόφωτη και σκοτεινή, τρυφερή και σπαρακτική, αφηγείται τούτη την πανανθρώπινη ιστορία.
Ώσπου ακούγονται τα όπλα, ο άντρας φεύγει για να πολεμήσει και η γυναίκα μένει πίσω για να δώσει τη μάχη της επιβίωσης.
«Η Πλατεία Διαμαντιού είναι, κατά τη γνώμη μου, το πιο όμορφο μυθιστόρημα απ′ όσα έχουν εκδοθεί στην Ισπανία μετά τον Εμφύλιο», είχε γράψει ο νομπελίστας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές.
Η Μερσέ Ροδορέδα ι Γκουργκί -όπως είναι το πλήρες όνομα της- γεννήθηκε στη Βαρκελώνη το 1908 και πέθανε στη Ζιρόνα το 1983.
Το 1937 απέσπασε το Βραβείο Crexells για το βιβλίο της Aloma (οριστική έκδοση 1969). Μετά τον Ισπανικό Εμφύλιο έζησε εξόριστη στη Γαλλία και την Ελβετία. Το 1958 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων Vint-i-dos contes και το 1962 την Πλατεία Διαμαντιού (La plaça del Diamant), το πλέον γνωστό και εμβληματικό μυθιστόρημά της.
Ακολούθησαν τα έργα El carrer de les Camèlies (1966), Jardí vora el mar (1967), La meva Cristina i altres contes (1967). Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 επέστρεψε στην πατρίδα της και ολοκλήρωσε το μυθιστόρημα Mirall trencat (Σπασμένος καθρέφτης, 1974). Το 1980 δημοσιεύτηκαν τα Viatges i flors και Quanta, quanta guerra, ενώ το La mort i la primavera το 1986, μετά τον θάνατό της.
«Ο δικαστής» του Θανάση Διαμαντόπουλου (εκδόσεις Μεταίχμιο)
Καλοκαίρι του 2018. Ένας υπέργηρος συνταξιούχος αρεοπαγίτης αποφασίζει να αφηγηθεί τις μνήμες, τα βιώματα, αλλά και τους έρωτές του σε μια διδακτορική φοιτήτρια.
Ένας άνθρωπος με τελείως εικονοκλαστική ματιά στο ιστορικό παρελθόν του τόπου, που τα κατοχικά και τα πρώτα μετακατοχικά χρόνια έζησε καταστάσεις αδιανόητα φρικτές· που συνέβη να έχει προνομιακή πρόσβαση σε πληροφορίες σχετιζόμενες με την υπόθεση Μέρτεν, του περιβόητου «Χασάπη των Εβραίων»· που ενεπλάκη στην εκτέλεση του «Δράκου του Σέιχ Σου»· που, μετά την πτώση της Χούντας, κίνησε γη και ουρανό, για να μη δικάσει βασανιστές· που μετείχε, όμως, στη σύνθεση του δικαστηρίου, το οποίο συγκροτήθηκε για τον Ανδρέα Παπανδρέου· που συνδέεται, με κάποιον σκοτεινό τρόπο, με έναν διασωθέντα της πυρκαγιάς στο Μάτι… Που σε όλη του την καριέρα παλεύει να καταπολεμήσει την έλξη που του ασκεί η εξουσία, και που πάνω απ’ όλα, κουβαλάει ένα φοβερό μυστικό, ένα ανεπούλωτο αίσθημα ενοχής.
Αυτός είναι ο ήρωας του νέου μυθιστορήματος του καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης Θανάση Διαμαντόπουλου, στο οποίο μυθοπλασία και ιστορία συμπλέκονται, ενώ καταστάσεις ασύλληπτης θηριωδίας συνυπάρχουν με τα πιο αγνά ανθρώπινα αισθήματα, φιλίας, συντροφικότητας και παθιασμένων ερώτων, του χθες και του σήμερα.
«Ο στενός δρόμος προς τα βάθη του βορρά» του Ματσούο Κινσάκου Μπασό (εκδόσεις Άγρα, μετάφραση Μαρία Αρώνη)
Το τελευταίο και αριστοτεχνικότερο έργο του κορυφαίου Ιάπωνα ποιητή Ματσούο Μπασό (1644-1694), θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της κλασικής ιαπωνικής λογοτεχνίας.
Πρόκειται για ταξιδιωτικό ημερολόγιο γραμμένο στο πνεύμα του χαϊκάι, στο οποίο πρόζα και ποίηση συνυφαίνονται αρμονικά σε ενιαίο ποιητικό σύνολο, ανανεώνοντας την παραδοσιακή ταξιδιωτική λογοτεχνία.
Θέμα του είναι το μεγάλο, διάρκειας πέντε μηνών, ταξίδι που έκανε ο Μπασό, το τελευταίο από μια σειρά ταξίδια του στην ιαπωνική ενδοχώρα τα ύστερα δέκα χρόνια της ζωής του.
Ο Μπασό, καταξιωμένος δάσκαλος του χαϊκάι, ξεκίνησε, σε ώριμη ηλικία και με εξασθενημένη υγεία, την άνοιξη του 1689 από την πρωτεύουσα Εντό (Τόκυο) μαζί με τον μαθητή του Σόρα για το πιο μακρινό και επίπονο ταξίδι στις σχεδόν ανεξερεύνητες επαρχίες του ιαπωνικού Βορρά και στη δυτική ακτή της Ιαπωνικής Θάλασσας.
Το ταξίδι αυτό, ποιητικό και με βαθύ πνευματικό περιεχόμενο, εμπεριέχει την αναζήτηση του παρελθόντος και τη σύνδεση μαζί του, μέσω της επίσκεψης σε μέρη που ύμνησαν παλιοί δάσκαλοι και ποιητές. Ωστόσο ο ταξιδευτής-ποιητής του Όκου νο Χοσόμιτσι δεν αναζητά απλώς τα ίχνη της τέχνης των παλιών・ αναζητά εκείνο που και οι παλιοί αναζητούσαν, την «αλήθεια της ποιητικής τέχνης», καθώς και τη διαμόρφωση μιας νέας ποιητικής του χαϊκάι, έτσι που να είναι ταυτόχρονα ποίηση ορθόδοξη και ανορθόδοξη, παλιά και νέα, σταθερή και συνεχώς μεταβαλλόμενη, να στηρίζεται στις κλασικές αξίες και να εμπλέκεται με το απλό και καθημερινό.
Γι’ αυτό άλλωστε ταξιδεύοντας θα ανανεώσει τη λογοτεχνική μνήμη, θα επαναχαρτογραφήσει το τοπίο και θα επαναπροσδιορίσει την ίδια την έννοια του ταξιδιού και την ποιητική του ουσία. Το Όκου νο Χοσόμιτσι διαμορφώνει μια νέα αντίληψη για το ταξίδι ως πρωταρχικό στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης, σύμφωνα με την οποία «ζωή είναι το ταξίδι, το ταξίδι είναι σπίτι».
Ο Μπασό ολοκλήρωσε το έργο λίγο πριν το θάνατό του, ύστερα από αλλεπάλληλες διορθώσεις και επιμέλεια τεσσάρων ετών. Στόχος του ήταν να εξασφαλίσει ενότητα, βάθος και ουσία μέσω της πυκνότητας και των πολλαπλών εναλλαγών στο ύφος, στη γλώσσα και στο περιεχόμενο, διαμορφώνοντας ένα συγκεκριμένο ποιητικό και ταξιδιωτικό πρότυπο για τους μαθητές του και τη μελλοντική προοπτική του χαϊκάι.
Ο Μπασό γεννήθηκε το 1644 στο Ουενό της επαρχίας Ίγα. Γόνος φτωχής οικογένειας σαμουράι, μετακόμισε στο Εντό (σημερινό Τόκυο) σε ηλικία 29 ετών, όπου καθιερώθηκε ως δάσκαλος του χαϊκάι νο ρένγκα η χαϊκάι (συλλογικά, πνευματώδη, συνεχόμενα στιχουργήματα), δημιουργώντας κύκλο μαθητών και πατρόνων, που θα αποτελέσουν αργότερα τη Σχολή Μπασό. Παράλληλα, μελέτησε και ασκήθηκε στον βουδισμό Ζεν. Στο απόγειο της φήμης του, το 1680, αποτραβήχτηκε σε μια καλύβα στα περίχωρα του Εντό, διάγοντας ασκητικό βίο, και αφοσιώθηκε στο χαϊκάι, καθιερώνοντας σταδιακά το προσωπικό του ύφος. Εκδόθηκαν συνολικά Επτά Ανθολογίες της Σχολής Μπασό.
«Το ξεκαθάρισμα» του Τζον Γκρίσαμ (εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, μετάφραση Γιώργος Μπαρουξής)
Ένα δικαστικό θρίλερ για μια ανεξήγητη δολοφονία, ένα οικογενειακό δράμα και μια ιστορική υπόθεση είναι το πρόσφατο και ίσως πιο δυνατό μυθιστόρημα, γεμάτο εκπλήξεις και ανατροπές, που έχει γράψει ποτέ ο κορυφαίος του είδους, Τζον Γκρίσαμ. «Το τελευταίο και καλύτερο έργο του έως σήμερα», αναφέρει ο David Grann στους New York Times.
Στο Κλάντον της πολιτείας του Μισισιπή, τη φανταστική πόλη που πρωταγωνιστεί στα περισσότερα έργα του Γκρίσαμ, τον Οκτώβριο του 1946, η τοπική κοινωνία συγκλονίζεται από το απεχθέστερο ίσως έγκλημα που έγινε ποτέ στην περιοχή. Δράστης ο Πιτ Μπάνινγκ, ένας παρασημοφορημένος ήρωας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, επικεφαλής μιας από τις πιο σημαντικές οικογένειες της περιοχής, επιτυχημένος γαιοκτήμονας, εξέχων παράγοντας της τοπικής κοινότητας και πιστό μέλος της Εκκλησίας των Μεθοδιστών. «Δεν έχω να πω τίποτα», είναι το μόνο που έχει να δηλώσει ο δολοφόνος στη συγκλονισμένη οικογένειά του, στον σερίφη, στους δικηγόρους του, στον δικαστή και στους ενόρκους. Είναι προφανές ότι ο Πιτ Μπάνινγκ δεν φοβάται τον θάνατο και δεν θα ανακαλέσει ποτέ την απόφασή του να πάρει στον τάφο του τα κίνητρα που τον οδήγησαν στον φόνο. Το Ξεκαθάρισμα είναι ένα καθηλωτικό ταξίδι από τις δικαστικές αίθουσες των Ηνωμένων Πολιτειών έως τις ζούγκλες των Φιλιππίνων και τις αδυσώπητες μάχες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με κεντρικό άξονα την ιστορία ενός άνδρα, στοιχειωμένου από τα φαντάσματα του παρελθόντος και έτοιμου να πληρώσει το πιο ακριβό τίμημα για να κρατήσει κρυμμένα κάποια σκοτεινά μυστικά. Με την υπογραφή του μετρ της αφήγησης και του σασπένς.
Από τις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα» κυκλοφορεί επίσης το βιβλίο του Γκρίσαμ «Ρούστερ Μπαρ», ενώ σύντομα θα κυκλοφορήσει και το βιβλίο του «Το νησί Καμίνο».
Γεννημένος το 1955 στο Άρκανσο των ΗΠΑ, ο Γκρίσαμ ονειρευόταν να γίνει επαγγελματίας παίκτης του μπάσκετ. Καταλαβαίνοντας γρήγορα πως δεν ήταν φτιαγμένος για τέτοιου είδους καριέρα, σπούδασε νομικά και ξεκίνησε την άσκησή του στο ποινικό δίκαιο. Αν και απορρίφθηκε πολλές φορές μέχρι να καταφέρει να εκδώσει το πρώτο του μυθιστόρημα, «A Time to Kill» το 1988, μόλις τρία χρόνια μετά μπαίνει στη λίστα των πιο πετυχημένων συγγραφέων θρίλερ στον κόσμο με το μυθιστόρημα «The Firm». Έχει πουλήσει πάνω από 300 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο και τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από σαράντα γλώσσες. Εννέα μυθιστορήματά του έχουν γίνει ταινίες.
«Οι θεές της Ζίτκοβα» της Κατερζίνα Τούτσκοβα (εκδόσεις Ίκαρος, μετάφραση από τα τσέχικα Κώστας Τσίβος)
Λέγεται ότι στην κορυφή των Λευκών Καρπαθίων κάποιες γυναίκες είχαν καταφέρει να διαφυλάξουν και να μεταφέρουν από γενιά σε γενιά τη χαμένη για αιώνες γνώση και διαίσθηση. Τις αποκαλούν θεές επειδή είναι σε θέση να θεραπεύουν ή να προβλέπουν το μέλλον, αν και δεν φρόντισαν για το δικό τους.
H Ντόρα είναι η τελευταία θεά. Δεν μπορεί να αποδεχτεί τον οπισθοδρομικό τρόπο ζωής αυτών των γυναικών και ούτε θέλει να διαβάζει στην τελετουργία με το λιωμένο κερί το μέλλον όσων την επισκέπτονται, όπως έκανε η θεία της Τερέζιε Σουρμένοβα. Όλα αλλάζουν όμως όταν συνειδητοποιεί ότι οι δυσκολίες που είχε αντιμετωπίσει μέχρι τότε -ο εγκλεισμός της σε οικοτροφείο, καθώς και η νοσηλεία της θείας της σε άσυλο- ήταν μέρος ενός προσεκτικά επεξεργασμένου σχεδίου.
«Για αρκετό καιρό νόμιζε ότι απ’ αυτό το γεγονός ξεκίνησαν όλα τους τα βάσανα. Μόνο που αυτά δεν άρχισαν τότε, εκείνη τη στιγμή που στεκόταν στην πόρτα της καλύβας πάνω στον λόφο του Κόπρβαζι, κοιτώντας τα σώματα των γονιών της. Η Ντόρα δεν ήταν τόσο χαζή ώστε να μην αντιληφθεί από την έξαψη στα πρόσωπα των χωρικών ότι όλα άρχισαν πολύ νωρίτερα, τόσο νωρίς, που η μικρή της μνήμη δεν έφτανε. Δεν την ξεγέλασαν ούτε τα θλιμμένα πρόσωπά τους ούτε λόγια του τύπου «Η κακιά η ώρα!» ή «Γιατί να τύχει σ’ εσάς;». Δεν την παραμύθιασαν γιατί και η ίδια ήταν κομμάτι αυτού του συνόλου, είχε την ίδια διαίσθηση, ανάσαινε με τον ίδιο τρόπο. Και όσο κι αν προσπαθούσαν να το κρύψουν, με τον καιρό κατάλαβε όλα αυτά που λέγονταν πίσω από την πλάτη της, δηλαδή ότι κάπως έτσι πρέπει να έγινε. Κάπως έτσι ή λίγο διαφορετικά, κοντολογίς με έναν τρόπο που οδήγησε σε μια άσχη-μη κατάληξη. Γιατί και η μάνα της ήταν θεά και καμιάς θεάς η μοίρα δεν ήταν εύκολη...»
Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και στο Υπουργείο Εσωτερικών της Τσεχικής Δημοκρατίας υπάρχει ένας φάκελος που περιμένει να τον ανακαλύψουν· περιλαμβάνει ορισμένα έγγραφα της Αστυνομίας σχετικά με έναν εχθρό του κράτους, τη Σουρμένοβα, θεία της Ντόρα. Έτσι η δύσπιστη Ντόρα ανακαλύπτει λεπτομέρειες από την άγνωστη μέχρι τότε μοίρα της οικογένειάς της, αλλά και των άλλων θεών.
Αποτελούσαν τελικά κίνδυνο οι θεές για τους ανύποπτους ασθενείς τους; Εξέφραζαν πραγματικά μια ιδεολογική απειλή για την κοινωνία των μεταπολεμικών χρόνων; Το μυθιστόρημα της Κατερζίνα Τούτσκοβα φωτίζει ένα μέρος της προσεκτικά συγκεκαλυμμένης τσεχικής ιστορίας.
Η συγγραφέας -και μεταφράστρια- γεννήθηκε στο Μπρνο της Τσεχίας το 1980. Σπούδασε Τσέχικη Φιλολογία και Ιστορία της Τέχνης στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Masaryk στο Μπρνο. Το 2006 έκανε την πρώτη της λογοτεχνική εμφάνιση με το μυθιστόρημα Montespaniáda. Ακολούθησε το έργο Vyhnání Gerty Schnirch (2009), το οποίο της χάρισε υποψηφιότητα για τα βραβεία Magnesia Literature Award 2010, Josef Škvorecký Award για Τσέχους συγγραφείς και Jiří Orten Award για συγγραφείς κάτω των τριάντα πέντε ετών.
Το πιο πρόσφατο μυθιστόρημά της, Οι θεές της Ζίτκοβα (2012), είναι αποτέλεσμα εντατικής αρχειακής έρευνας, αλλά και προσωπικών συνεντεύξεων που πήρε η συγγραφέας.
«Ο Λύκος της Στάζι» του Ντέιβιντ Γιανγκ (εκδόσεις Κέδρος, μετάφραση Φίλιππος Χρυσόπουλος)
Πώς μπορείς να εξιχνιάσεις ένα έγκλημα όταν δεν μπορείς να κάνεις ανακρίσεις;
Ανατολική Γερμανία, 1975. Δύο δίδυμα βρέφη εξαφανίζονται από μια νεόδμητη πόλη που θεωρείται ότι έχει μηδενική εγκληματικότητα.
Η υπολοχαγός Κάριν Μίλερ επιστρατεύεται από το Βερολίνο για να αναλάβει την υπόθεση - και να περισώσει τη φήμη της.
Η Στάζι ωστόσο επιμένει ότι η έρευνα πρέπει να διεξαχθεί χωρίς ανακρίσεις που θα διαταράξουν τη μακάρια άγνοια των πολιτών για τον κίνδυνο.
Μέσα στους ανατριχιαστικούς ανώνυμους δρόμους, η Μίλερ πρέπει να επιστρατεύσει τη φαντασία της και να δράσει γρήγορα, γιατί ο απαγωγέας μπορεί να μη σταματήσει στα δύο θύματά του...
«Είναι και κάτι άλλο που πρέπει να σου πω, Κάριν, που μπορεί να σε βοηθήσει να αποφασίσεις. Δεν πρόκειται για απλή υπόθεση εξαφάνισης. Ένα από τα μωρά έχει βρεθεί. Νεκρό. Και όχι από φυσικά αίτια. Είναι έρευνα για φόνο. Αν συμφωνήσεις, θα σου ορίσουμε νέο βοηθό – από άλλη περιοχή, όπως εσύ...»
Το δεύτερο βιβλίο της σειράς με ηρωίδα την υπολοχαγό Κάριν Μίλερ, από τον συγγραφέα του μπεστ σέλερ Το παιδί της Στάζι, βραβεύτηκε με το Βραβείο Dagger της Βρετανικής Ένωσης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας για το καλύτερο ιστορικό μυθιστόρημα.
«Το μίσος για τη λογοτεχνία» του Γουίλιαμ Μαρξ (εκδόσεις Πόλις, μετάφραση Αντώνης Αθανασόπουλος, επιμέλεια Αγγελίνα Μιχάλη)
Επιτέθηκαν στη λογοτεχνία, τη λοιδόρησαν, την καταδίκασαν, με κάθε πρόσχημα και ανεξαρτήτως καθεστώτος, με τις καλύτερες ή τις χειρότερες προθέσεις, για λόγους αστείους ή ενίοτε και σοβαρούς.
Εξόρισαν τους ποιητές και έκαψαν τα βιβλία τους ή τουλάχιστον προσπάθησαν να το κάνουν.
Εδώ και 2.500 χρόνια, η λογοτεχνία γίνεται στόχος ποικίλων επικρίσεων και κατηγοριών, που διατυπώνονται από φιλοσόφους και θεολόγους, ιερείς και παιδαγωγούς, επιστήμονες και κοινωνιολόγους, βασιλείς, αυτοκράτορες, ή ακόμα και προέδρους.
Από τον Πλάτωνα ως τον Νικολά Σαρκοζί, το βιβλίο αυτό (312 σελίδες) παρουσιάζει όλα τα στοιχεία που προσκομίστηκαν σε αυτή την εξωφρενική δίκη, συνθέτει την τοιχογραφία ενός απίστευτου κόσμου με γκροτέσκες και γελοίες φιγούρες, και αφηγείται, με τον τρόπο του, μια άλλη ιστορία της δυτικής λογοτεχνίας, από τις απαρχές της: γεμάτη βουή και μανία, ανοησία, υποκρισία και άγνοια, με τις έριδες και τις μάχες της, τις ήττες και τους
θριάμβους της, τους στρατηγούς, τους προδότες και τους ήρωές της.
Μέσα από το μίσος για τη λογοτεχνία αποκαλύπτεται το κρυφό πρόσωπο της ιστορίας της λογοτεχνίας: εκείνο που της δίνει ίσως το αληθινό της νόημα.
Ο Γουίλιαμ Μαρξ γεννήθηκε στη Γαλλία το 1966. Διδάκτωρ της συγκριτικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης, δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Λυών και στο Πανεπιστήμιο Paris-VIII (Βενσέν-Σαιν Ντενί).
Το 2006 εξελέγη καθηγητής γαλλικής και συγκριτικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ορλεάνης, το 2009 καθηγητής συγκριτικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris X (Ναντέρ) και το 2019 καθηγητής στο Collège de France, στην έδρα της συγκριτικής φιλολογίας.
Είναι επίτιμο μέλος του Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου της Γαλλίας και μέλος του επιστημονικού συμβουλίου του Wissenschaftskolleg του Βερολίνου. Έχει τιμηθεί με το βραβείο Montyon της Γαλλικής Ακαδημίας και έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και στο Πανεπιστήμιο Brown στις ΗΠΑ.
Οξύ και ακριβές δοκίμιο, στο οποίο καταγράφονται οι χίλιες και μία επιθέσεις εναντίον της λογοτεχνίας, από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Με επιστημονική εμβρίθεια, σαφήνεια, αλλά και ένα χιούμορ ιδιαιτέρως αναζωογονητικό. Le Point
Εξαίσιος στοχασμός για μια τέχνη η οποία, όσο δέχεται τις επιθέσεις της κριτικής, τόσο πιο ακμαία γίνεται. Le Monde
«Το εργαστήριο με τις κούκλες» της Ελίζαμπεθ ΜακΝίλ (εκδόσεις Ψυχογιός)
Ανακηρύχθηκε από τους Times Βιβλίο του Μήνα. Ήταν για εβδομάδες μπεστ σέλερ στο Ηνωμένο Βασίλειο, και μάλιστα στο Top Ten των Sunday Times, ενώ ήταν επίσης ένα από τα έξι βιβλία που επιλέχθηκαν για να παρουσιαστούν από το BBC Radio 2 Book Club. Πρόκειται να κυκλοφορήσει συνολικά σε 30 χώρες, ενώ έχουν αγοραστεί τα κινηματογραφικά και τηλεοπτικά δικαιώματα του έργου. Η Ελίζαμπεθ Μακνίλ χαρακτηρίστηκε από τον Observer «μια από τις πιο ξεχωριστές πρωτοεμφανιζόμενες συγγραφείς του 2019» και «Το Εργαστήριο με τις κούκλες» κέρδισε το Βραβείο Μυθιστορήματος Caledonia 2018.
Λονδίνο, 1850. Η πόλη ετοιμάζεται για τη Μεγάλη Έκθεση, και τα πλήθη συρρέουν στο Χάιντ Παρκ για να παρακολουθήσουν την ανέγερση του εντυπωσιακού κτιρίου που θα τη φιλοξενήσει. Ανάμεσά τους, η όμορφη, γεμάτη όνειρα Άιρις, και ο Σίλας, ο παράξενος, μονήρης συλλέκτης. Για την Άιρις, η συνάντησή τους είναι μια ασήμαντη στιγμή που ξεχνά αμέσως. Για τον Σίλας, ένα γεγονός που του αλλάζει τη ζωή.
Ο Σίλας δεν είναι ο μόνος που προσέχει την ομορφιά της Άιρις. Ο Λούις Φροστ, ένας νεαρός ζωγράφος από τον κύκλο του Προραφαηλιτών, της ζητά να ποζάρει για έναν πίνακά του. Εκείνη δέχεται με έναν όρο: να τη μάθει να ζωγραφίζει. Και ένας καινούργιος κόσμος γεμάτος υποσχέσεις ανοίγεται μπροστά της…
Όμως ο Σίλας καιροφυλακτεί. Η σκέψη της Άιρις τον στοιχειώνει από τη μέρα που συναντήθηκαν και το πάθος του γίνεται ολοένα και πιο σκοτεινό.
Η συναρπαστική, αγωνιώδης ιστορία μιας γυναίκας που διεκδικεί την ελευθερία και το δικαίωμα στη δημιουργία ενάντια στις κοινωνικές προκαταλήψεις, κι ενός άντρα που με την αρρωστημένη εμμονή του απειλεί να την καταστρέψει για πάντα.
Η ΜακΝίλ γεννήθηκε στη Σκοτία και σήμερα ζει στο Ανατολικό Λονδίνο. Είναι συγγραφέας και κεραμίστρια. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στην Οξφόρδη και δούλεψε στο Σίτι του Λονδίνου για αρκετά χρόνια. Το 2017 πήρε μάστερ στη δημιουργική γραφή από το Πανεπιστήμιο της Ιστ Άνγκλια, όπου και απέσπασε την υποτροφία Malcolm Bradbury.
Το βιβλίο κυκλοφορεί στις 10 Οκτωβρίου.
«Δεν θα κοιμηθείς ξανά. Έξι φονικές ιστορίες» της Φίλις Ντόροθι Τζέιμς (εκδόσεις Αλεξάνδρεια, μετάφραση Βικτωρία Λέκκα)
Η αναγνωρισμένη ως «βασίλισσα του εγκλήματος» P.D. James -Φίλις Ντόροθι Τζέιμς (1920 - 2014)- υπήρξε δεξιοτέχνης της διηγηματογραφίας, συνυφαίνοντας μοτίβα από τη χρυσή εποχή της αστυνομικής ιστορίας με διεισδυτική ψυχολογική ματιά για να δημιουργήσει συναρπαστικές, αγωνιώδεις ιστορίες.
Κανένας δεν μπαίνει πιο βαθιά στο μυαλό ενός δολοφόνου –ούτε βγάζει από κει μια πιο ανατριχιαστική ιστορία– από τη σπουδαία P.D. James.
Το ζήτημα δεν είναι πάντα «ποιος το ’κανε». Μερικές φορές περισσότερο μυστήριο κρύβεται στο γιατί και το πώς. Και μολονότι συνήθως γνωρίζουμε τα νοσηρά πεπρωμένα τόσο του θύματος όσο και του δράστη, τι γίνεται με τους λίγους εκείνους επιτήδειους που σχεδιάζουν και φέρνουν σε πέρας το τέλειο έγκλημα; Εκείνους που δεν την πατάνε παρόλο που ανακαλύπτονται; Και τι γίνεται μ’ αυτούς που γίνονται μάρτυρες ενός φόνου ή που ταυτοποιούν το δολοφόνο, αλλά κρατούν την πληροφορία για τον εαυτό τους; Να ποια είναι τα μυστήρια που παρακολουθούμε μέσα απ’ αυτές τις έξι ιστορίες, καθώς βυθιζόμαστε στις σκέψεις, τις αναμνήσεις, τις αισθηματικές μηχανορραφίες και τις εκλογικεύσεις, τα όνειρα και τις επιθυμίες που κρύβονται πίσω από τα δολοφονικά αίτια και αποτελέσματα.
«Η άνοδος του εχθρού» του Ρομπ Σινκλέρ (εκδόσεις Bell, μετάφραση Χριστίνα Ριζοπούλου)
Η Ενιαία Υπηρεσία Πληροφοριών στέλνει τον πράκτορα Καρλ Λόγκαν σε μια αποστολή ρουτίνας στη Ρωσία. Θα έπρεπε να είναι μια απλή υπόθεση, αλλά όταν η κάλυψή του καταρρέει ο Λόγκαν μεταφέρεται και πάλι σε μια κόλαση που νόμιζε πως δε θα ξανάβλεπε.
Όμως αυτή τη φορά υπάρχει μια διαφορά και, πριν περάσει πολύς καιρός, αρχίζουν να σχηματίζονται ερωτηματικά στο μυαλό για το λόγο που πήγε τόσο άσχημα αυτή η αποστολή. Ποτέ δεν του έλειπαν οι εχθροί. Και, καμιά φορά, ο εχθρός είναι πιο κοντά απ’ όσο νομίζεις. Θα μπορούσαν πραγματικά να του την έχουν στήσει οι δικοί του άνθρωποι;
Οι πιθανότητες είναι εναντίον του. Αλλά ο Λόγκαν δεν είναι άνθρωπος που του αρέσει να τον στριμώχνουν. Και όταν τσιγκλάς ένα φυλακισμένο ζώο, καλά θα κάνεις να είσαι προετοιμασμένος για τις συνέπειες…
Μετά το Χορεύοντας με τον Εχθρό, ο Ρομπ Σινκλέρ επιστρέφει με το δεύτερο βιβλίο της bestselling σειράς Ο Εχθρός. Ένα γρήγορο, αγωνιώδες, καθηλωτικό μυθιστόρημα, ιδανικό για τους λάτρεις των βιβλίων του Λη Τσάιλντ και του Βινς Φλιν.