Το δικαίωμα του ανθρώπου σε έναν αξιοπρεπή θάνατο αναγνωρίζει το Ανώτατο Δικαστήριο της Ινδίας νομιμοποιώντας την παθητική ευθανασία.
Η απόφαση θεωρείται ορόσημο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αφού για πρώτη φορά προβάλλεται το δικαίωμα του καθενός να «πεθάνει με αξιοπρέπεια». Σημειώνεται πως η ευθανασία θα εφαρμόζεται αποκλειστικά σε ασθενείς που βρίσκονται σε τερματικό στάδιο και δεν υπάρχει πιθανότητα ανάρρωσης.
Η παθητική ευθανασία θα εφαρμόζεται σε περιπτώσεις κατά τις οποίες οι γιατροί θα σταματούν τη χορήγηση φαρμάκων στον ασθενή, με αποτέλεσμα ο θάνατος να επέρχεται σταδιακά και να μην είναι ακαριαίος.
Ιδιαίτερα σημαντικό είναι επίσης το γεγονός πως δόθηκε το «πράσινο» φως για την κατάρτιση ειδικής «διαθήκης» για το τέλος της ζωής, στην οποία αυτοί που υπογράφουν θα δηλώνουν υπεύθυνα αν επιθυμούν ή όχι να μπουν σε μηχανική υποστήριξη ζωής εάν πέσουν σε κώμα χωρίς πιθανότητα επαναφοράς.
Υπενθυμίζεται ότι το μείζον ζήτημα της ευθανασίας είχε τεθεί στο προσκήνιο το 2015 μετά το θάνατο μιας γυναίκας από την Ινδία η οποία έχοντας υποστεί μια βάναυση σεξουαλική επίθεση το 1973, έμεινε σε κώμα για περισσότερα από σαράντα χρόνια.
Η Aruna Shanbaug μετά το τραγικό συμβάν υπέστη σοβαρή εγκεφαλική βλάβη ενώ το 2015 τελικά πέθανε. Ο δράστης της επίθεσης δεν κατηγορήθηκε για βιασμό, ενώ σύμφωνα με το BBC, εξέτισε ποινή φυλάκισης επτά ετών για ληστεία και απόπειρα ανθρωποκτονίας.
Το 2008 ο Jeet Narayan, κάτοικος της πολιτείας του Uttar Pradesh, ζήτησε από τον τότε πρόεδρο της Ινδίας, Pratibha Patil την άδεια προκειμένου να βάλει τέλος στη ζωή των τεσσάρων κατάκοιτων παιδιών του. Φυσικά το αίτημα απορρίφθηκε.
Το 2013 ο Dennis Kumar, ένας αχθοφόρος από το Tamil Nadu ζήτησε επίσης άδεια ώστε να τερματίσει τη ζωή του παιδιού του το οποίο υπέφερε από μια συγγενή πάθηση. Το δικαστήριο επίσης δεν είχε κάνει δεκτό το αίτημα.