Τελευταίως, προβάλλεται συχνά η φράση περί «σωστής και λάθος πλευράς της Ιστορίας» με σημείο αναφοράς την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Αναντίλεκτα, η πλέον καθοριστική ώρα της σύγχρονης κυπριακής Ιστορίας με «σωστή και λάθος πλευρά» ήταν το 1974. Από τη μια, ήταν η τιτάνια προσπάθεια, με επιμέρους λάθη, για αποτροπή της εθνικής καταστροφής με το σχεδιαζόμενο πραξικόπημα-εισβολή και από την άλλη ένα μείγμα από χρηματοδοτούμενους προωθητές ξένων συμφερόντων, χουντικά ανδρείκελα και πλήθος εγχώριων «χρήσιμων ηλιθίων», όπως εύστοχα το χαρακτήρισε ένας ιδεολογικός τους πρωτεργάτης, ο μετανοημένος Σπύρος Παπαγεωργίου.
Τα περί «σωστής και λάθος πλευράς της Ιστορίας» με επίκεντρο την Ουκρανία, ανακυκλώθηκε στην Κύπρο, ιδιαίτερα από εκείνους που συνδέθηκαν πολιτικά με τη λάθος πλευρά το 1974. Ίσως γιατί το θεώρησαν ευκαιρία για διαγραφή ενοχών. Ωστόσο, πολλοί αυτονόητα συνταχθήκαμε με το Διεθνές Δίκαιο κι ενάντια στη ρωσική εισβολή, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία στην ΕΕ, πράγμα που εξυπηρετούσε και το στρατηγικό μας εθνικό συμφέρον, χωρίς την ανάγκη αναφοράς περί Ιστορίας. Επειδή όμως, η Ιστορία δεν γυρίζει πίσω, το ζητούμενο είναι η εκ των προτέρων εκτίμηση της σωστής πλευράς ενόσω η Ιστορία βρίσκεται υπό εξέλιξη ώστε να την διαμορφώσουμε!
Στην Ανατ. Μεσόγειο, η Ιστορία χτυπά την πόρτα μας εδώ και χρόνια, με επίκεντρο τον ενεργειακό μας πλούτο, αλλά τα μυαλά των κυβερνώντων απασχολούσαν άλλα: οι πωλήσεις διαβατηρίων, η απόκρυψη στοιχείων από την ΕΕ, το «καλό κλίμα» στις συνομιλίες, η προώθηση Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης με τον εγκάθετο της Τουρκίας στα κατεχόμενα...
Μάλιστα, η επικρατούσα πολιτική διανόηση αξιολόγησε το φυσικό αέριο της περιοχής μας ως εμπόδιο στη λύση του Κυπριακού. Ένας τεράστιος πλούτος που θα μπορούσε να καταστεί πηγή συνεργασίας και ευημερίας των λαών της περιοχής και δυναμική ώθησης στο Κυπριακό, αξιολογήθηκε από τους διαμορφωτές της πολιτικής μας ως εμπόδιο στη λύση!
Την ίδια στιγμή, η Τουρκία προχωρά με πυρηνικό σταθμό δίπλα στην Κύπρο και οι σχεδιασμοί της για τα επακόλουθα τρομάζουν. Θα μπορούσε η Κύπρος να θέσει τουλάχιστον θέμα κυρώσεων στη ρωσική εταιρεία «Rosatom» που υλοποιεί το πυρηνικό σχέδιο ενέργειας στην Τουρκία.
Στις 9 Μαΐου ολοκληρώνεται επίσημα η «Διάσκεψη για το Μέλλον της Ευρώπης» με εισηγήσεις για ανάπτυξη κοινών αμυντικών δομών και αξιοποίηση των εγχώριων πηγών ενέργειας της ΕΕ (δική μου πρόταση). Η επιτακτική ανάγκη της ΕΕ για ενεργειακή αυτονομία σε ένα ρευστό γεωπολιτικό παιγνίδι δημιουργεί σημαντικές ευκαιρίες για όσους το αντιλαμβάνονται.
Πρόκειται για νέα εποχή, με δυνατότητες εντός ΕΕ που αλληλοσυνδέονται (ενέργεια, Κυπριακό, οικονομία, περιβάλλον κ.ά.), αλλά με κυπριακή ηγεσία που θεωρεί τον ενεργειακό πλούτο πρόβλημα και επιδιώκει την οικοδόμηση εμπιστοσύνης με τον κατοχικό εγκάθετο, δεν υπάρχει οποιαδήποτε προοπτική, ακόμη κι όταν η Ιστορία χτυπά την πόρτα μας.
***
Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S & D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο