Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία άρχισε ως κάτι που εξελήφθη ως μια προσπάθεια για γρήγορη νίκη από τη Ρωσία και φαίνεται να εξελίσσεται σε ένα παρατεταμένο πόλεμο με μεγάλο κόστος και για τις δύο πλευρές: Η απόπειρα «αποκεφαλισμού» της Ουκρανίας απέτυχε, με τις ρωσικές δυνάμεις να αποσύρονται από τις «πύλες» του Κιέβου και τη ρωσική ηγεσία να εστιάζει πλέον τις προσπάθειές της στο Ντονμπάς, στην ανατολική Ουκρανία. Αν και τα ρωσικά πλήγματα συνεχίζονται σε μεγάλο μέρος της ουκρανικής επικράτειας, η κύρια μάχη λαμβάνει χώρα στα ανατολικά, όπου ήταν ούτως ή άλλως σε εξέλιξη μια «παγωμένη σύγκρουση» από το 2014. Οι ουκρανικές δυνάμεις στο Ντονμπάς («Joint Forces Operation») αμύνονται απέναντι στη μεγάλη ρωσική πίεση, αξιοποιώντας τις καλά προετοιμασμένες μεν, στατικές δε, άμυνες που στήνονταν εδώ και χρόνια στην περιοχή. Στην περιοχή του Χαρκόβου οι Ουκρανοί έχουν σημειώσει επιτυχίες, ωστόσο στα νότια η Μαριούπολη έχει πέσει στα χέρια των Ρώσων μετά από μια μακρά πολιορκία. O γγ του ΝΑΤΟ έχει δηλώσει πως η Ουκρανία μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο, και κορυφαίοι δυτικοί διπλωμάτες σημειώνουν πως η εξέλιξή του δεν είναι αυτή που είχε σχεδιάσει η Μόσχα- ωστόσο στα μάτια των μη ειδικών παρατηρητών, το σκηνικό της μάχης του Ντονμπάς, που ενδεχομένως να κρίνει και τη σύγκρουση, φαίνεται να διαμορφώνεται ασαφές, και αυτό εντείνει την ανησυχία, καθώς η σύγκρουση φαίνεται να παρατείνεται, χωρίς να διαφαίνεται κάποιο τέλος και με τις επιπτώσεις της να αναμένονται οδυνηρές, τόσο για την Ουκρανία, όσο και για την υπόλοιπη Ευρώπη.
«Διαβάζοντας» τη μάχη του Ντονμπάς
Ο Ντάνιελ Ντέιβις είναι απόστρατος αντισυνταγματάρχης του στρατού των ΗΠΑ με 21 χρόνια υπηρεσίας και σημαντική πολεμική εμπειρία, έχοντας υπηρετήσει τέσσερις φορές σε εμπόλεμες ζώνες, μεταξύ των οποίων και στην «Καταιγίδα της Ερήμου». Επίσης, είναι Senior Fellow για το Defense Priorities, και συγγραφέας του «The Eleventh Hour in 2020 America» ενώ έχει συγγράψει σειρά άρθρων/ αναλύσεων στο 19fortyfive.com σχετικά με την κατάσταση στα πεδία των μαχών της Ουκρανίας. Μεταξύ άλλων, έχει δημοσιεύσει κείμενα για θέματα άμυνας, διεθνών σχέσεων και κοινωνικών ζητημάτων σε ΜΜΕ όπως η Washington Post, οι NY Times, ο βρετανικός Guardian, το Newsweek, το Fox New, το Politico, το Time κ.α, ενώ έχει εμφανιστεί σε τηλεοπτικά δίκτυα όπως το BBC, το CNN και το Fox News. Το 2012, επιστρέφοντας από το Αφγανιστάν, δημοσίευσε αναφορά στην οποία υποστήριζε πως στελέχη της αμερικανικής στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας έλεγαν στο κοινό και στο Κογκρέσο πως ο πόλεμος εξελισσόταν καλά, ενώ συνέβαινε το αντίθετο- και το ίδιο έτος έλαβε το Ridenhour Prize for Truth-telling.
Όπως εξηγεί ο κ. Ντέιβις στη HuffPost Greece, όταν η Ρωσία έθεσε ως πρωταρχικό αντικειμενικό στόχο το Ντονμπάς, υπήρξε ανάγκη για «υποστηρικτικές προσπάθειες» στο Χάρκοβο και στην περιοχή της Χερσώνας προκειμένου να εμποδιστεί η Ουκρανία να ενισχύσει το Ντονμπάς με στρατεύματα από εκείνες τις περιοχές. «Έπρεπε να τα καθηλώσουν εκεί. Οπότε είχαν αποστολές οικονομίας δυνάμεων, όπως λέγονται στη στρατιωτική ορολογία, σε εκείνες τις περιοχές, για να τις κρατήσουν καθηλωμένες....ο σκοπός τους δεν ήταν να πάρουν το Χάρκοβο, ήταν απλά να κρατήσουν εκεί τους Ουκρανούς».
Ως προς τις ουκρανικές επιτυχίες στο Χάρκοβο και τη σημασία τους στο ευρύτερο πλαίσιο, σημειώνει πως, πέρα από αυτές, οι Ουκρανοί δεν φαίνονται να έχουν επαρκή στρατεύματα για να κάνουν μια μεγάλη επίθεση, καθώς «και αυτοί έχουν ως προτεραιότητα την υπεράσπιση του Ντονμπάς. Οι Ουκρανοί ελπίζουν πως επιτιθέμενοι εκεί στο Χάρκοβο και απωθώντας τους Ρώσους θα ανάγκαζαν να αποσυρθούν κάποια ρωσικά στρατεύματα από το Ντονμπάς, ωστόσο δεν φαίνεται οι Ρώσοι να το κάνουν αυτό- φαίνεται πως η Ρωσία επιμένει στην απόφασή της πως πρόκειται για μια δευτερεύουσα εξέλιξη, μια υποστηρικτική προσπάθεια. Δεν θα στείλουν επιπλέον στρατεύματα εκεί, για αυτό και ανατίναξαν κάποιες γέφυρες, πιθανώς να έβαλαν κάποια ναρκοπέδια».
Όπως εκτιμά ο κ. Ντέιβις, η ρωσική πλευρά φαίνεται να αντιλαμβάνεται πως η Ουκρανία δεν έχει τη δύναμη να συνεχίσει σε μια γενικευμένη επίθεση: «Απλά δεν έχουν τη δυνατότητα με στρατεύματα και εφόδια- τουλάχιστον, όχι επαρκώς για να απειλήσουν τις ρωσικές γραμμές ανεφοδιασμού και τα μετόπισθεν. Αν αυτό άλλαζε, θα άλλαζε και η δυναμική της σύγκρουσης, μα αυτή τη στιγμή δεν μου φαίνεται η Ουκρανία να έχει επαρκή ισχύ για να προχωρήσει σε μια συνεχή επιθετική ενέργεια, πέρα από τακτικές αντεπιθέσεις...κάτι τέτοιο θα ήταν ένα “αδηφάγο θηρίο”, όπου πρέπει να δίνεται προτεραιότητα από άποψης στρατευμάτων και εφοδίων, πρέπει να έχεις ένα συνεχές και υψηλό επίπεδο συντήρησης, υποστήριξης με καύσιμα, πυρομαχικά, φυσικά τρόφιμα και νερό για τα στρατεύματα- και αυτή τη στιγμή αυτά έχουν προτεραιότητα στο Ντονμπάς, που είναι και η “καρδιά” για την Ουκρανία. Αν η Ουκρανία χάσει το Ντονμπάς, δεν θα έχει σημασία τι κάνουν στο Χάρκοβο, καθώς θα καταλήξουν αποκομμένοι από πίσω».
Ως προς τη ρωσική επίθεση, ο κ. Ντέιβις υπογραμμίζει το σφυροκόπημα στο Σεβεροντονέτσκ και τον έλεγχο στο Ίζιουμ και την Ποπάσνα: «Αν μπορέσουν (οι Ρώσοι) να τα ενώσουν αυτά, που νομίζω ότι είναι και ο στόχος τους, τότε θα έχεις 8.000-10.000 Ουκρανούς στρατιώτες παγιδευμένους και θα έχεις μια κατάσταση σαν αυτή στη Μαριούπολη. Αν οι Ρώσοι αποκόψουν και περικυκλώσουν αυτές τις δυνάμεις...είναι θέμα μεθοδικού αποκλεισμού. Η Ρωσία έχει πρακτικά απεριόριστη γραμμή από τη δική της πλευρά στο Ντονμπάς, ώστε να συνεχίζει να σφυροκοπά ασταμάτητα με πυροβολικό, που φυσικά ανεφοδιάζεται. Αν πέσει αυτός ο άξονας, τότε το υπόλοιπο Ντονμπάς καθίσταται ευάλωτο, επειδή η Ρωσία θα μπορεί απλά να φέρνει και άλλες δυνάμεις από πίσω. Οπότε όλα εξαρτώνται από το τι θα συμβεί σε αυτόν τον βόρειο βραχίονα».
Ερωτηθείς σχετικά με τον ρόλο που μπορούν να παίξουν τα βαριά όπλα που αποστέλλονται από τη Δύση, ο απόστρατος αντισυνταγματάρχης του αμερικανικού στρατού εστιάζει στην περίπτωση των 90 αμερικανικών ρυμουλκούμενων πυροβόλων Howitzer Μ777 των 155 χιλιοστών και αντίστοιχων συστημάτων πυροβολικού που έχουν σταλεί από άλλες χώρες της Δύσης: Όπως τονίζει, για να έχουν αποτέλεσμα τα όπλα αυτά πρέπει να εστιάζονται ώστε να συγκεντρώνεται μαζικά η επίδρασή τους (mass the effect).
«Αν στείλεις όλα αυτά τα πυροβόλα πχ στο Σεβεροντονέτσκ, δεν είναι ξεκάθαρο πως θα έκαναν τη διαφορά- μα ακόμα και αν την έκαναν, είναι ένα σημείο στον χάρτη ενός μετώπου 300 μιλίων. Για να έχεις επιτυχία στη μάχη δεν είναι μόνο ότι το οπλικό σύστημα πρέπει να είναι ισχυρό, πρέπει να μπορείς να εστιάσεις μαζικά την επίδρασή τους στον στόχο. Αν η Ουκρανία πει ότι δεν τα βάζει όλα σε ένα σημείο, δεν βάζει όλα τα “αυγά σε ένα καλάθι” και τα μοιράσει, θα έχουν λίγα σε πολλά μέρη. Δεν θα έπρεπε να το κάνουν αυτό. Πρέπει να έχεις μαζικότητα μονάδων και μαζικότητα αποτελέσματος, πρέπει να είναι σε θέση να πλήξουν/ εστιάσουν σε έναν στόχο» λέει χαρακτηριστικά, αναφερόμενος και στη δική του αντίστοιχη εμπειρία από την «Καταιγίδα της Ερήμου».
Αν η κατάσταση φανεί να αλλάζει στο Σεβεροντονέτσκ, όπου εθεάθησαν να μεταφέρονται τα όπλα αυτά, τότε αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να αποδοθεί στα εν λόγω πυροβόλα- μα αν παραμείνει η ίδια, τότε «θα έχεις μια προβληματική κατάσταση, καθώς δεν θα μεταβάλλεται. Φοβάμαι πως αυτό θα συμβεί σε γενικές γραμμές, καθώς δεν είναι ότι η Ουκρανία δεν είχε πυροβολικό, εξαρχής είχε, μα η Ρωσία έχει καλές δυνατότητες αντιπυροβολικού. Επίσης υπάρχει και το θέμα πόσο καλά έχουν εκπαιδευτεί οι Ουκρανοί στη χρήση τους- όχι απλά να ανοίγουν πυρ με αυτά, μα να τα χρησιμοποιούν εν γένει. Επί Ψυχρού Πολέμου κάναμε ασκήσεις για μάχη κατά των σοβιετικών τακτικών, του σοβιετικού δόγματος, που περιελάμβαναν βαρεία χρήση πυροβολικού. Πρέπει να ανοίγεις πυρ και μετά να αλλάζεις θέση άμεσα, γιατί περιμένεις πυρά αντιπυροβολικού».
Οι στόχοι των δύο πλευρών
Για να γίνει αντιληπτή η πορεία που θα μπορούσε να ακολουθήσει η μάχη του Ντονμπάς, πρέπει να γίνει πρώτα κατανοητό ποιοι είναι οι σκοποί των δύο πλευρών- τι ακριβώς προσπαθούν να πετύχουν- και εδώ ο κ. Ντέιβις υπογραμμίζει ξανά τη σημασία του βορείου βραχίονα στον οποίο αναφέρθηκε προηγουμένως.
«Οι Ουκρανοί αμύνονται στο Ντονμπάς, μα η Ρωσία μεθοδικά τους σπρώχνει προς τα πίσω. Αν συνεχίσουν να το κάνουν επιτυχημένα, με το πέρασμα του χρόνου θα φθείρουν την ουκρανική άμυνα. Πρέπει να κοιτάμε τον βόρειο άξονα: Πήραν Ίζιουμ και Ποπάσνα, πηγαίνουν προς το Σεβεροντονέτσκ- αν τα συνδέσουν αυτά, μπορούν να πάρουν ένα μεγάλο κομμάτι του βορείου βραχίονα. Τον παίρνουν κομμάτι κομμάτι- και αν το καταφέρουν, τα υπόλοιπα γίνονται πολύ πιο ευάλωτα. Ο στόχος της ρωσικής πλευράς είναι να καταστρέψουν τις ουκρανικές δυνάμεις που βρίσκονται σε εκείνο τον θύλακα. Τώρα, αν οι Ρώσοι καταστρέψουν τις μονάδες σε εκείνη την περιοχή, τότε η Ρωσία θα μπορεί να κινητοποιήσει και άλλες δυνάμεις, και μετά από μια περίοδο ανασυγκρότησης και ανεφοδιασμού να απειλήσει και την Οδησσό. Και τότε η Ρωσία θα μπορεί να κινηθεί προς την Υπερνδειστερία και να αποκόψει πλήρως την ακτή της Μαύρης Θάλασσας. Νομίζω πως αυτός θα είναι ο επόμενος στόχος, γιατί δεν θα υπάρχουν πλέον και πολλές άλλες ουκρανικές δυνάμεις στην περιοχή. Αν οι Ουκρανοί μπορέσουν να αντέξουν, οι Ρώσοι δεν θα μπορούν να πάνε στην Οδησσό, δεν θα μπορούν να επιστρέψουν στο Χάρκοβο...όλα εξαρτώνται από το Ντονμπάς για τους Ρώσους, και το αν αυτό θα εξελιχθεί σε ένα αδιέξοδο. Και αυτό είναι στην πραγματικότητα το καλύτερο σενάριο αυτή τη στιγμή για την Ουκρανία».
Εστιάζοντας στην απειλή προς την Οδησσό, ο Αμερικανός αντισυνταγματάρχης ε.α. σημειώνει πως στην αρχή του πολέμου μια αποβατική ενέργεια εκεί είχε θεωρηθεί ως μεγάλη απειλή, και για αυτό οι Ουκρανοί διατηρούσαν ισχυρές δυνάμεις και άμυνες εκεί. Ωστόσο η απειλή αυτή δεν φαίνεται να υφίσταται πλέον/ ακόμα, οπότε δεν υπάρχει νόημα να διατηρούνται τόσοι πολλοί υπερασπιστές: «Πρέπει να κινηθούν προς τις περιοχές όπου υπάρχει απειλή, προς Χερσώνα και Ντονμπάς. Οπότε υποπτεύομαι ότι αυτό συνέβη, ότι δεν υπάρχουν πολλά στρατεύματα εκεί. Αν κάτι πέσει στο Ντονμπάς, τότε να είστε σίγουροι ότι θα πάνε εκεί, γιατί θα μπορούν να αμυνθούν στην Οδησσό με τον ίδιο τρόπο που αμύνθηκαν στα βόρεια του Κιέβου. Υπάρχουν πλεονεκτήματα στην άμυνα εκεί».
Ως προς τον τρόπο που θα μπορούσαν να νικήσουν οι Ουκρανοί, ο κ. Ντέιβις υπογραμμίζει τα εξής: «Πρέπει να αποτρέψουν ένα ρήγμα στο Ντονμπάς, δεν πρέπει να επιτρέψουν να αποκοπεί ο βόρειος βραχίονας. Μα ο μόνος τρόπος με τον οποίο η Ουκρανία μπορεί να διώξει τους Ρώσους από την επικράτειά της είναι να δημιουργήσει μια επιθετική δύναμη ισχύος που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει- 75 τακτικές ομάδες τάγματος (battalion tactical groups- τουλάχιστον 60.000 στρατιώτες συν επιπλέον 20.000- 30.000 στρατιώτες για επιπλέον πεζικό και εφεδρείες/ αναπλήρωση απωλειών, συν τον απαραίτητο εξοπλισμό, συν την εκπαίδευση και προετοιμασία τους αλλού στην Ουκρανία, όπως αναλύει σε άρθρο του στο 19fortyfive). Θα χρειαζόταν ένας χρόνος τουλάχιστον για να αναπτύξουν τη δυνατότητα να τους εκδιώξουν. Πρέπει να έχεις και τη δυνατότητα εκπαίδευσης εν μέσω σύγκρουσης αλλά για να τα κάνεις αυτά πρέπει να τους σταματήσεις πρώτα στο Ντονμπάς. Αυτός είναι ο πρώτος στόχος για το Κίεβο».
Σημειώνεται πως την Πέμπτη (19 Μαΐου) αντίστοιχες εκτιμήσεις προήλθαν και από πλευράς του Πενταγώνου των ΗΠΑ- πως, παρά τις επιτυχίες των ουκρανικών δυνάμεων στο Χάρκοβο, ο ρωσικός στρατός καταφέρνει να ενισχύει τον έλεγχό του στο Ντονμπάς και στον νότο της χώρας, κάτι που σημαίνει ότι η σύγκρουση μπορεί να διαρκέσει πολύ: Υψηλόβαθμος αξιωματούχος είπε πως οι ρωσικές δυνάμεις συνέχιζαν να έχουν προβλήματα συνοχής, ηθικού και επιμελητείας, ωστόσο είχαν ακόμα στη διάθεσή τους ένα σημαντικό μέρος των δυνατοτήτων που είχαν συγκεντρώσει από το φθινόπωρο στα σύνορα της χώρας.
Η πρόβλεψη για την κατάληξη στο Ντονμπάς και στον πόλεμο
Φτάνοντας στο δια ταύτα- την κατάληξη της μάχης του Ντονμπάς, ο Αμερικανός αντισυνταγματάρχης ε.α. είναι μάλλον απαισιόδοξος.
«Συναισθηματικά, προφανώς θα ήθελα να δω τους Ουκρανούς να νικούν. Μα εντελώς ψυχρά, άνευ συναισθήματος, απλά δεν μπορώ να δω τους Ρώσους να μην επικρατούν στο Ντονμπάς. Στρατιωτικά, όλα δείχνουν πως θα πάρουν τον βόρειο βραχίονα, και αν το κάνουν αυτό, η ουκρανική άμυνα θα είναι πολύ πιο αδύναμη στον κεντρικό και τον νότιο βραχίονα. Έχουν αντέξει ως τώρα επειδή έχουν τα οχυρωματικά αμυντικά έργα που έφτιαχναν 8 χρόνια. Αυτά επιβραδύνουν τώρα τους Ρώσους, μα αν σπάσουν αυτόν τον βόρειο βραχίονα, θα μπορούν να τα παρακάμψουν, να τα περάσουν και να έρθουν από πίσω. Και θα είναι πολύ πιο δύσκολο να αμυνθείς προς τα πίσω όταν όλες σου οι άμυνες κοιτούν προς τα μπροστά. Πραγματικά, ελπίζω να κρατήσουν, αυτό προσπαθούν να κάνουν, μα η Ουκρανία εξακολουθεί να μην έχει πρακτικά αεροπορική ισχύ, ενώ η Ρωσία έχει ακόμα- αν και όχι αδιαφιλονίκητη, σίγουρα περισσότερη από την Ουκρανία, και οι ρωσικές αεράμυνες είναι ακόμα πλήρεις, δεν έχουν υποβαθμιστεί καθόλου, αντίθετα με της Ουκρανίας. Η Ρωσία μπορεί να συνεχίζει να χτυπά όλες τις περιοχές ανεφοδιασμού προς το Ντονμπάς, αποθήκες όπλων, καυσίμων κλπ, και μπορούν να συνεχίσουν, μα αυτό δεν συμβαίνει από την άλλη πλευρά, επειδή όλες οι γραμμές ανεφοδιασμού δεν έρχονται από το Χάρκοβο, μα από τα ανατολικά απευθείας. Αυτές οι γραμμές είναι ελεύθερες. Οπότε όταν έχεις ανωτερότητα στον αέρα, όταν έχεις πρακτικά ανεξάντλητα πυρομαχικά για το πυροβολικό...η Ρωσία έδινε πάντα προτεραιότητα στην ισχύ πυρός στο δόγμα της εδώ και δεκαετίες, έχουν μεγάλα αποθέματα πυρομαχικών, και όσο συνεχίζουν να σφυροκοπούν την περιοχή είναι σχεδόν αδύνατον να μην σπάσεις. Κάποια στιγμή η ισχύ πυρός, ψυχολογικά έστω, κάνει τους ανθρώπους να σπάσουν, ακόμα περισσότερο από την ίδια την καταστροφή που προκαλεί. Όσο η Ρωσία συνεχίζει να μπορεί να φέρνει πυροβολικό και ρουκέτες, και όπλα ακριβείας να μην έχει, το βάρος κάποια στιγμή θα γίνει πολύ μεγάλο, και σε ψυχολογικό και σε φυσικό/ υλικό επίπεδο. Δεν βλέπω λόγο να σταματούν οι Ρώσοι να το κάνουν αυτό- απλά δεν βλέπω να μπορεί να αντιστραφεί».
Στο σημείο αυτό, ο κ. Ντέιβις τονίζει μετ’επιτάσεως τη σημασία της προπαρασκευής και των σταδίων της προετοιμασίας εν όψει μιας σύγκρουσης: «Δεν κερδίζεις μια μάχη αλλάζοντας αυτό που συμβαίνει τώρα, κερδίζεις μια μάχη με βάση αυτό που έκανες τα προηγούμενα χρόνια. Η Ουκρανία έκανε ό,τι μπορούσε φτιάχνοντας τις άμυνες αυτές και έχουν αποτέλεσμα, μα η Ρωσία έδωσε προτεραιότητα στην ισχύ πυρός για να υπερνικήσει αυτές τις άμυνες. Πέρασαν χρόνια παράγοντας πυρομαχικά, πυροβολικό, εκτοξευτές ρουκετών. Δεν το λένε πολλοί, μα αυτή είναι η στρατιωτική πραγματικότητα. Οι μάχες δεν κερδίζονται ή χάνονται στο σημείο επαφής, μα στα χρόνια πριν. Ακόμα και αν η Δύση πει ότι θα στείλει πολλά όπλα, άρματα μάχης κλπ, αυτό δεν θα άλλαζε τη μάχη τώρα, γιατί πρέπει να είσαι εκπαιδευμένος πάνω σε αυτά, να ξέρεις να πολεμάς με αυτόν τον εξοπλισμό. Ακόμα και αν έχεις γνωστά άρματα όπως τα Τ-72, που σημαίνουν μειωμένο χρόνο εκπαίδευσης, χάνεις προσωπικό, και πρέπει να εκπαιδεύεις νέο (εν μέσω σύγκρουσης). Ακόμη και αν φέρεις Leopard από τη Γερμανία ή βρετανικά αντιαεροπορικά οχήματα, δεν έχεις αλυσίδες ανεφοδιασμού ή προσωπικό για να τα συντηρεί αυτά, και χρειάζεται κάθε σφαίρα να τη φέρνεις απ′ έξω. Απλά δεν βλέπω πώς μπορεί να αλλάξει η έκβαση».
Ερωτηθείς για τις εξελίξεις στον πόλεμο πέρα από τη μάχη του Ντονμπάς, ο Αμερικανός αντισυνταγματάρχης προβαίνει στην εξής εκτίμηση: «Αν γίνουν αυτά που προβλέπω και πχ σε δύο μήνες η Ρωσία έχει πάρει το Ντονμπάς, τότε θα έχει πληρώσει πολύ μεγάλο τίμημα. Οπότε δεν θα μπορούν αμέσως να κινηθούν προς την Οδησσό. Μα τότε, ή ίσως και νωρίτερα, είναι που θα δούμε τον Πούτιν να προβαίνει σε μερική κινητοποίηση δυνάμεων, για να φέρει άλλους 30.000-50.000 στρατιώτες. Άλλωστε να μην ξεχνάμε πως έχουν ακόμα περίπου 700.000 ενεργούς στρατιώτες- οπότε μπορούν να φέρουν ένα μέρος δυνάμεων ώστε σε μερικούς μήνες να είναι σε θέση ξανά να κινηθούν προς την Οδησσό. Το θέμα τότε θα είναι κατά πόσον θα είναι το Κίεβο έτοιμο να κάνει συμφωνία. Νομίζω ότι τότε ο Πούτιν θα είναι παραπάνω από πρόθυμος για κάτι τέτοιο, καθώς θα έχει επιτύχει στόχους, θα έχει μια αληθινή σημαντική νίκη και δεν θα χρειάζεται να ”φτιάξει” μια».
Εάν σε μια τέτοια περίπτωση η Ουκρανία παραμείνει πρόθυμη να συνεχίσει τον πόλεμο, εκτιμά ο κ. Ντέιβις, τότε η Ρωσία θα πρέπει να κινητοποιήσει μεγαλύτερη δύναμη, να κινηθεί ξανά προς το Χάρκοβο και να συνεχίσει εκεί- και μακροπρόθεσμα θα μπορούσε να επιστρέψει στο πλαίσιο και το Κίεβο, ωστόσο κάτι τέτοιο θα χρειαζόταν περίπου έναν χρόνο. Οπότε, καταλήγει ο Αμερικανός αντισυνταγματάρχης ε.α., «λέω ότι το καλύτερο για την Ουκρανία και τη Δύση είναι να κάνουν ό,τι μπορούν, ό,τι χρειάζεται τώρα για να διευθετηθεί το θέμα μέσω διαπραγμάτευσης. Αυτό θα σημαίνει ότι το Ντονμπάς έχει χαθεί, και η Κριμαία δεν είναι και στο τραπέζι- δεν ήταν ποτέ. Μα έχεις ακόμα την υπόλοιπη χώρα, έχεις ακόμα πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα, οι στρατιώτες στο Ντονμπάς είναι ακόμα ζωντανοί, οι πόλεις δεν έχουν καταστραφεί. Αν λένε πεισματικά “όχι” και συνεχίσουν να πολεμούν, πιθανότατα θα χάσουν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους ακόμα, όλη αυτή την περιοχή, και την ακτή της Μαύρης Θάλασσας και θα διαπραγματεύονται από πιο αδύναμη θέση. Ελπίζω να κάνω λάθος, να αλλάξει κάτι που εγώ δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω, μα, με βάση τις στρατιωτικές μου γνώσεις, αυτή νομίζω πως θα είναι η πορεία των πραγμάτων».