Το βιβλίο του Ματιέ Μποκ-Κοτέ, Η φυλετιστική επανάσταση και άλλα ιδεολογικά ζιζάνια, αποτελεί σε πρώτο επίπεδο ένα ψυχογράφημα της μαζικής υστερίας που έχει καταλάβει τις δυτικές κοινωνίες, των ΗΠΑ και της Ευρώπης, και που φέρει τη σφραγίδα του woke κινήματος. Μιας κυριολεκτικής σταυροφορίας που σαρώνει τις δυτικές μητροπόλεις διακηρύσσοντας πως: «Οι δυτικές κοινωνίες βρίσκονται στα χέρια του συστημικού ρατσισμού. Το κοινωνικό σύστημα προκαλεί διακρίσεις, είναι ρατσιστικό, σεξιστικό, ετεροφυλόφιλο, φυλοαμετάβατο, εχθρικό για τους ανήμπορους και ειδιστικό (σπισιστικό)»1.
Διαβάζοντας το βιβλίο του Μποκ-Κοτέ σκέφτεται κανείς αρχικώς πως οι Δυτικοί τρελάθηκαν! Στις ΗΠΑ γκρεμίζουν τα αγάλματα του Τζόρτζ Ουάσιγκτον, αλλάζουν το όνομα των σχολείων που φέρουν το όνομα του Αβραάμ Λίνκολν. Στα πανεπιστήμια και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού, απαιτούν την αφαίρεση από το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Αρχαίας Τραγωδίας, των έργων του Πλάτωνα, του Σαίξπηρ και άλλων εμβληματικών προσωπικοτήτων, καθώς «τα έργα τους προωθούν τον ρατσισμό, την δουλοκτησία, την λευκή υπεροχή και την πατριαρχία».
Η «woke» (αφυπνισμένη) Αριστερά, έχει εξέλθει από το περιθώριο και βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης … Το σύνολο των εννοιών στρέφεται γύρω από την κριτική του λευκού άνδρα, του μεγάλου «σατράπη» της Δύσης που ενσαρκώνει τον διάβολο στην ιστορία, όπως το διδάσκουν οι μελέτες λευκότητας (whiteness studies)… Ήρθε λοιπόν η σειρά του ο λευκός άνδρας να παίξει τον πρώτο ρόλο στη μεγάλη παγκόσμια ιστορία του αποδιοπομπαίου τράγου, ώστε να εξηγηθεί ο ρατσισμός, ο σεξισμός, ο σπισισμός (ειδισμός), οι κοινωνικές ανισότητες ακόμα και η κλιματική κρίση «Λευκοί δεν γεννηθήκαμε, γινόμαστε». Ρατσιστής, ο λευκός άνθρωπος γίνεται μόνο και μόνο από το απλό γεγονός ότι είναι λευκός.
Η θεωρία τoυ φύλου δεν αρκείται πλέον να υποστηρίζει ότι ο ορισμός του αρσενικού και του θηλυκού ποικίλει ανά τις εποχές, αλλά, πλέον επιχειρεί να καταργήσει αυτή τη διάκριση: υποστηρίζοντας πως οι διαφορές φύλου αποτελούν καθαρά κοινωνικές κατασκευές, θεμελιωδώς αυθαίρετες, που πρέπει να αποδομηθούν … Η θεωρία του φύλου αποτελεί το αποκορύφωμα μιας τάσης που υποστηρίζει πως όλα είναι κοινωνική κατασκευή όλα μπορούν να αποδομηθούν. Το φυσικό δεν υπάρχει, το πολιτισμικό είναι αυθαίρετο.
Γενικότερα η ταύτιση του ρατσισμού, της πατριαρχίας, της επεκτατικότητας, με τη Δύση αποκλειστικά, συσκοτίζει τον οικουμενικό χαρακτήρα αυτών των φαινομένων – μάλιστα υπήρξαν συχνά περισσότερο έντονα σε πολιτιστικά περιβάλλοντα που δεν είχαν υποστεί την επίδραση του ελληνικού πολιτισμού και του χριστιανισμού: Η γενοκτονία, η εθνοκάθαρση η δουλοκτησία, η επεκτατικότητα και η πατριαρχία αποτελούν κυρίαρχα χαρακτηριστικά των «μη οικονομικών» ιμπεριαλισμών, των Μογγόλων, και των Οθωμανών κατ’ εξοχήν.
Άλλωστε πολύ συχνά η ρητορική του woke κινήματος εργαλειοποιείται στα χέρια ανταγωνιστών της Δύσης, όπως ο Ερντογάν. Η ταύτιση φαινομένων όπως η αποικιοκρατία ή η δουλοκτησία με τη Δύση αποκλειστικά, του επιτρέπει να αποκρύπτει το γεγονός πως ο επεκτατισμός, η γενοκτονία, η υποταγή Χριστιανών Ελλήνων, Αρμενίων και Σλάβων και δευτερευόντως των Αράβων και των μαύρων της Αφρικής, δούλων επί Οθωμανικής κυριαρχίας– συνιστούν πρωτογενή στοιχεία της ισλαμο-οθωμανικής/κεμαλικής κληρονομιάς. Έτσι η νεο-οθωμανική περιφερειακή κυριαρχία, εμφανίζεται ως αντιαποικιακή πρόταση, ενώ κάθε δύναμη που του αντιστέκεται στηλιτεύεται ως… «ισλαμοφοβική». Παρόμοια τεχνάσματα, χρησιμοποιεί ευρύτερα η ισλαμιστική επέκταση στα γκέτο των ευρωπαϊκών πόλεων όπου η οργάνωση μιας παράλληλης, θεοκρατικής κοινωνίας, βασισμένης στον νόμο της Σαρίας, καλύπτεται πίσω από το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό.
Και όμως για τους woke και τους αντιφά ο ρατσισμός είναι συνυφασμένος άρρηκτα με τη λευκότητα, με άλλα λόγια, με τη δυτικότητα.
Σύμφωνα με τους «φωτισμένος» ο δυτικός άνθρωπος πιστεύει ότι μπορεί να επιστρέψει στον χρόνο πριν από την πτώση του στην Ιστορία… Θέλει να αυτοκαταργηθεί, όπως φανερώνει και η ιδεολογία του αντιειδισμού, η οποία ονειρεύεται να εκτοπίσει το ανθρώπινο είδος από την προνομιακή του θέση στη δημιουργία, λες και δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα σκουλήκι ς. Η κατάργηση της ανθρώπινης ιδιαιτερότητας, αντιπροσωπεύει το σημείο ολοκλήρωσης της λογικής της αποδόμησης.
Στις μεγάλες μητροπόλεις της Ευρώπης, το Λονδίνο, το Παρίσι, τις Βρυξέλες και γιατί όχι και στην Αθήνα προοδευτικά ήδη οι εγχώριοι πληθυσμού βρίσκονται σε μια διαδικασία ταχύτατης μειονοτικοποίησης. Έτσι η κοινωνική συμμαχία «των πολιτών του πουθενά»2, βρίσκει την ιδεολογική της ολοκλήρωση στο woke κίνημα. Μέσω αυτού επιτίθεται στην “παραδοσιακή” δημοκρατική μορφή πολιτικής οργάνωσης, θεμελιωμένης στο τρίπτυχο εθνική ταυτότητα/εθνική κοινωνία/εθνικό κράτος.
Η μετακένωση της «κουλτούρας της ακύρωσης» στην Ελλάδα, επιφυλάσσει ορισμένες μετατοπίσεις καθώς δεν υπάρχει η βάση του αποικιακού παρελθόντος στον ελληνισμό γι’ αυτό στο στόχαστρο της αποδόμησης θα βρεθεί η άρνηση της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικρασίας, εξου και ο περιβόητος ‘συνωστισμός’, ή η ΕΟΚΑ, που χαρακτηρίζεται συστηματικά ως ‘εθνικιστική’.
Όμως οι τελευταίες εξελίξεις στη Σκανδιναβία ή ακόμα περισσότερο στη Γαλλία –παραδοσιακά «ιδεολογικό εργαστήριο» της Ευρώπης– δείχνουν μια γενίκευση αντιδράσεων απέναντι σε μια φυλετικού χαρακτήρα αποσύνθεσης του έθνους κράτους. Στη Γαλλία η ανησυχία για την υπονόμευση της ιστορικής φυσιογνωμίας της γαλλικής Δημοκρατίας από την μαζική μετανάστευση και τον πολυπολιτισμό δεν αφορά πλέον μόνο το «Εθνικό Μέτωπο», αλλά την πλειοψηφία της κοινωνίας καθώς η “ακροδεξιοποίηση της διαφωνίας” έχει πάψει πλέον να λειτουργεί τόσο αποτελεσματικά. Χαρακτηριστικά, στις 20 Οκτωβρίου του 2021, σε μια έρευνα έγκυρης εταιρίας δημοσκοπήσεων, για τη στάση των Γάλλων ψηφοφόρων απέναντι στην πιθανή «μεγάλη αντικατάσταση» του γαλλικού πληθυσμού εξαιτίας της μαζικής μετανάστευσης. το 61% των ερωτηθέντων απάντησε πως κάτι τέτοιο όντως θα συμβεί στην Γαλλία. Ακόμα πιο υψηλό (67%) ήταν το ποσοστό όσων απάντησαν ότι ανησυχούν με αυτή την προοπτική. Άλλωστε οι δημογραφικές και πολιτισμικές επιπτώσεις της μαζικής μετανάστευσης κατέστησαν κεντρικό διακύβευμα των γαλλικών εκλογών του 2022.
Το βιβλίο του Mathieu Bock-Côté θα παρουσιαστεί την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2022 στις 19.00. Για το βιβλίο θα μιλήσουν: Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας, Ξενοφών Μπρουντζάκης, δημοσιογράφος – συγγραφέας, Γιώργος Ρακκάς, δρ Κοινωνιολογίας, Γιώργος Φλωρίδης, πρ. υπουργός. Στον χώρο πολιτικής και πολιτισμού, Ρήγας Βελεστινλής, Ξενοφώντος 4, 6ος όροφος, Σύνταγμα.
1 Από το βιβλίο του Μποκ Κοτέ, όπως και όλα τα αποσπάσματα που ακολουθούν χωρίς αναφορά συγκεκριμένου συγγραφέα.
2 David Goodhart, The Road to Somewhere: The Populist Revolt and the Future of Politics, C. Hurst & Co., Λονδίνο 2017
***