Βαλμένη μέσα σε ένα περίεργο φώς, μια χώρα της γης μικραίνει, σκοτεινιάζει, συνεχώς αλλάζει σχήματα, θαρρείς και χάνεται σιγά σιγά από το ανθρώπινο μέσα στην άχνη του χρόνου.
Πάνω στό Χάρτη στεγνώνει στις πλατείες κάτω από τα φώτα, σε δρομάκια
μικρά και σε στέγες ασυντρόφευτη η αίγλη του απείρου.
Η Νύχτα των Χριστουγέννων γίνεται αυτή τη φορά μια σκέψη πάνω σε Χάρτες.
Στολίδι των μαυρισμένων δέντρων της πυράς, φωτάκια που σβήνουν ένα ένα μέσα στη νύχτα με τα άμφια από παλιές λειτουργίες, Ιστορία των γεννημένων τόπων της γης.
Κάθε φορά αυτή η νύχτα αναδυόταν παντού σαν συναίσθημα, με τους συνειρμούς του ονείρου μαγευτική και βέβαιη.
Διόρθωνε χωρίς να χρειαστεί να αλλάξει σχήματα στους χάρτες, τις διεκδικήσεις, βάζοντας στη θέση τους τις σημασίες. Νιώθοντας τα ισχυρά κύμματα της νοσταλγίας για αυτή τη νύχτα σε αυτή την Άγνωστη και Ανέπαφη χώρα μετρήθηκε η παρακμή.
Μπροστά σε έναν αόριστο Θεό που ποτέ δεν είδε κανείς αλλά όλοι ένιωσαν ότι δεν μπορεί παρά να υπάρχει.
Αυτός που όλοι είχαν ανάγκη για την ασφάλεια των ονείρων τους, για το απραγματοποίητο ρίγος μιας δικαιοσύνης που να διατρέχει τον κόσμο, για έναν διαφορετικό κόσμο που έβρισκαν καταφύγιο οι έννοιες και οι λέξεις της σιωπής…