Οι τελευταίες εξελίξεις στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο απέδειξαν περίτρανα ότι μια ωμή περιγραφή της βαθιάς κρίσης μόνο από «βιαστικούς» διπλωμάτες η ανώτατους κρατικούς υπαλλήλους θα μπορούσε να εξωραϊσθεί, να παρακαμφθεί και να ωραιοποιηθεί!
Θλίψη προκαλεί η απόκρυψη της αλήθειας όταν ακούμε μια μεροληπτική κριτική και όχι την αλήθεια για την πραγματικότητα που όλοι ζούμε
Η κρίση, λοιπόν, στη Δύση αρχίζει από εδώ.
Από την επιμελημένη απόκρυψη της μεγαλύτερης αρετής που ήταν, είναι και θα είναι η Αλήθεια!
Η παραβίαση του Καπιτωλίου και οι πέντε νεκροί δεν είναι μια απλή είδηση.
Τι άλλο θα μπορούσε να στοιχειοθετήσει μια πιο απροκάλυπτη ασέβεια αλλά και αγανάκτηση στους θεσμούς της Υπερδύναμης;
Ένα ατελείωτο παιγνίδι μεταμορφώσεων σε ανώτατο επίπεδο!
Διότι δεν είναι μόνο η «βία» που χρησιμοποιήθηκε από μια μεγάλη ομάδα πολιτών αλλά και η «βία» της καθοδήγησης όπως και η «βία» της αποδοχής!
Μια δεύτερη σκέψη είναι προφανής!
Ο Πρόεδρος Τραμπ, με την έξαψη και τον φανατισμό που δίνει δυστυχώς σε όλους, η εξουσία χρησιμοποίησε, για μια μερίδα αναλυτών, τον όχλο για να «επιβιώσει» μακροχρόνια πολιτικά και οικονομικά η οικογένεια του.
Η πλευρά που τον παρουσιάζει ως ηγέτη του καλού έχει τις επιφυλάξεις της που δεν θα κρίνω προς το παρόν.
Δυστυχώς όμως όλα αυτά δεν συνιστούν παρά καραμπόλες σε ένα μπιλιάρδο που παίζεται στην πλάτη ενός άμοιρου Λαού και προκαλεί τις τύχες πολλών άλλων σε όλον τον Πλανήτη
Για να γίνω πιο σαφής.
Εάν μετά από όλα όσα συμβαίνουν δεν αντιμετωπίσουν την κρίση από κοινού η Ευρώπη με τις ΗΠΑ και δεν βοηθηθεί να ορθοποδήσει η μεσαία, κυρίως, τάξη τότε θα συσσωρευθούν δυσεπίλυτα προβλήματα και οι πολίτες θα υποβληθούν σε νέες απροσδόκητες οικονομικές στερήσεις
Οι ηγέτες μας γνωρίζουν πως τα τεράστια χρέη είναι ήδη συσσωρευμένα. Το ζήτημα που πρέπει να τους απασχολήσει είναι όμως άλλο. Πώς θα βρεθεί ο τρόπος να παραγραφούν χωρίς να γίνει Πόλεμος.
Οι αλυσιδωτές συνέπειες και το ντόμινο των εξελίξεων που θα προκληθούν θα αγγίξουν προφανώς και την χώρα μας.
Οι τεράστιες προσδοκίες που στήριξε το ελληνικό πολιτικό σύστημα στις ΗΠΑ αν επανεκτιμηθούν με όχι ψύχραιμο τρόπο και με βραχυπρόθεσμη ανάλυση θα μας πάνε στην άλλη άκρη σύμφωνα με την οποία όλα διαλύονται που δεν είναι επίσης ορθή.
Δύο απορίες, τέλος, στα Ελληνοτουρκικά και ας φαίνεται ότι αποτελεί άλλο ζήτημα:
1. Γιατί έχει αφεθεί το Πολεμικό Ναυτικό με υποβρύχια 50 ετών (το 1/2 του στόλου) και με Τορπιλακάτους 45 ετών;
Ποιος έχει τις διαχρονικές ευθύνες;
2. Αντιλαμβανόμαστε ότι είναι ευχάριστες οι κολακείες των «αναλυτών» ότι όλα βαίνουν καλώς σε όλα τα επίπεδα αλλά ότι θα ήταν πιο χρήσιμο και επωφελές να μην τις ακούμε;