Υπερβάλω;
Δεν επιμένω, αν εσείς με βρίσκετε υπερβολικό, όμως συνιστώ υπομονή και να το ξανακουβεντιάσουμε μετά από τις επόμενες εκλογές.
Ο Ανδρέας Πάτσης είναι μία μικρή προκαταβολή. Ήρθε από το πουθενά, «χώρεσε» στα παρα-συστήματα ενός μεγάλου κόμματος, έπιασε κουμπαριές και εξελέγη όπως πολλοί άλλοι - σε αυτό, στο κάτω κάτω, οι ψηφοφόροι είναι που επιλέγουν και κρίνουν.
Ουδείς εξέτασε εις βάθος και ουσία, απολύτως τίποτα.
Όπως ακριβώς με τις επαγγελματικές ή επιχειρηματικές δραστηριότητες του κυρίου Πάτση. Δεν έκανε κάτι παράνομο, τουλάχιστον μέχρι να λάβει την βουλευτική ιδιότητα και να βρεθεί με εξωχώριες εταιρίες εν λειτουργία.
Και κατόπιν, να δηλώσει ότι δεν γνώριζε την ύπαρξη του σχετικού νόμου.
Αν και επιφανής δικηγόρος - και νομοθέτης - κατά τα άλλα.
Σίγουρα όμως, ο κύριος Πάτσης δεν είναι πρωτοπόρος.
Προηγήθηκαν Πρόεδροι της Βουλής που διόρισαν θυγατέρες τους, υπουργοί που έπαιρναν δάνεια εν λευκώ από τράπεζες (κρατικές τράπεζες, για να μην ξεχνιόμαστε), βουλευτές που έχρισαν θυγατέρες ως επιστημονικούς συνεργάτες, υιοί και θυγατέρες που επελέγησαν - αξιοκρατικότατα - ως ιδανικοί σύμβουλοι σε κυβερνητικά και βουλευτικά γραφεία...και πάει λέγοντας.
Βαριέμαι να επαναλάβω ονόματα, γιατί δεν είναι αυτός ο σκοπός μου και γιατί έχουν ήδη προηγηθεί δεκάδες σχετικά ρεπορτάζ, όταν έγιναν πρώτο θέμα για 48 ώρες οι «δράστες».
Για 48 ώρες. Ακολούθησε συλλογική αμνησία.
Έχουμε μπροστά μας νέες εκλογές. Διανύουμε για την ακρίβεια, ήδη, μία μακρά προεκλογική περίοδο.
Η Νέα Δημοκρατία έχει διακηρύξει στο παρελθόν, ότι οι υποψήφιοι για την στελέχωση των ψηφοδελτίων θα περνά από μία επιτροπή που θα εξετάζει βιογραφικά, με διαφάνεια και αξιοκρατία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανακοινώσει ότι μετεξελίσσεται σε «κόμμα της ψηφιακής εποχής», δημιουργώντας βάση δεδομένων για τα στελέχη της Κεντρικής Επιτροπής του.
Αναφέρομαι και απευθύνομαι στα δύο μεγαλύτερα κόμματα εξουσίας της χώρας: Δεν αρκεί η θεωρία και η συλλογή βιογραφικών μέσω email. Ζούμε στην «ψηφιακή εποχή», όπου οι κάθε είδους πονηριές και παρανομίες γίνονται με ψηφιακές μεθόδους. Ακόμα και το σκληρό έγκλημα, μέσω διαδικτύου ενεργεί.
Αν θέλει κάποιος να ελέγξει σοβαρά τους υποψηφίους βουλευτές ή πολιτευτές, χρειάζεται κάτι περισσότερο: ουσιαστική έρευνα, χωρίς διάθεση εκπτώσεων και «φιλικών διακανονισμών». Χρειάζεται πραγματική έρευνα για κάθε ένα από τα πρόσωπα και για κάθε παράγραφο στα βιογραφικά τους.
Διαφορετικά, ξέρετε πόσο εύκολα μετατρέπονται οι «followers» (ακόλουθοι) των σόσιαλ μίντια σε ψηφοφόρους - και σε βουλευτές;