Οι νέοι σήμερα βρίσκονται στο στόχαστρο. Βγαίνουν, διασκεδάζουν, σκορπούν τον κορονοϊό χωρίς να ενδιαφέρονται, χωρίς να προστατεύουν τις ευάλωτες ομάδες. Αναρωτιέμαι πότε οι έφηβοι που κατηγορούμε τώρα με τόσο μένος είδαν κάποιους ενήλικες να προστατεύουν τις ευπαθείς ομάδες. Πότε έζησαν σε μια κοινωνία με αλληλεγγύη που τώρα αρνούνται τόσο επίμονα να μιμηθούν; Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί έχω συναντήσει αρκετούς ανθρώπους που βοηθούν τις ευάλωτες ομάδες ωστόσο δεν θεωρώ πως αντιπροσωπεύουν το σύνολο της κοινωνίας μας.
Αν οι νέοι παρουσιάζουν «προβληματικές» συμπεριφορές, εμείς οι ενήλικες πρέπει να προβληματιστούμε. Ποια κοινωνία τους παραδίδουμε; Πόσο τους εκπαιδεύσαμε ως παιδιά στο να είναι υπεύθυνα, στο να σκέφτονται τους άλλους; Το σχολείο, ο κατεξοχήν χώρος αγωγής των παιδιών, βασίζεται σε ένα σύστημα ατομοκεντρικό όπου ο καθένας πρέπει να παλεύει για να ξεχωρίσει. Πρέπει να βγει πρώτος για να κρατήσει τη σημαία. Επαινείται το αποτέλεσμα και όχι η προσπάθεια. Δεν διδάσκονται δημιουργικές διέξοδοι έτσι ώστε να ενισχύεται η ψυχική υγεία. Πολλοί γονείς ρωτούν τα παιδιά τους τι βαθμό πήραν οι συμμαθητές τους και τα επαινούν μόνο αν ο δικός τους ήταν μεγαλύτερος. Τα παιδιά καλούνται πολλές φορές να ξεχωρίσουν και στον αθλητισμό, όπου επίσης οι προπονητές μιλούν για γονείς που επεμβαίνουν στη διαδικασία με σκοπό να «αναδειχθεί το φοβερό ταλέντο του παιδιού τους». Σπάνια οι σύγχρονοι γονείς περιμένουν από τα παιδιά να ανταποκριθούν σε άλλες ευθύνες πέραν αυτών του διαβάσματος και των δραστηριοτήτων ακόμη και όταν τα «παιδιά» σπουδάζουν. Επίσης, περιστατικά εκφοβισμού και βίας στα σχολεία δεν αντιμετωπίζονται από ειδικούς και δεν υπάρχουν προγράμματα πρόληψης ώστε να μην συμβαίνουν. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι εξαθλιωμένη και αυτή η εξαθλίωση προκλήθηκε από πολλούς παράγοντες που ξεκινούν από τη νοοτροπία της μέσης οικογένειας για τις σπουδές και φτάνουν στη λειτουργία των πανεπιστημίων και την πολιτική.
Διάβασα σε ένα άρθρο πως κάποιος κύριος απορούσε επειδή στη δική του γενιά οι νέοι διαδήλωναν για την ελευθερία, την ισότητα και άλλες αξίες ενώ τώρα διαδηλώνουν επειδή έκλεισαν οι καφετέριες και τα μπαρ. Ποιοι μεγάλωσαν αυτά τα παιδιά; Ποια τα δίδαξαν; Ποιοι γέμισαν με καφετέριες και μπαρ κάθε παραλιακό δρόμο, κάθε πλατεία, κάθε παραλία; Ποια τηλεόραση και ποιο κινηματογράφο είδαν; Ποιοι γέμισαν τα μυαλά τους με πορνογραφικές και βίαιες εικόνες; Ποιοι τα μπούκωσαν με τις οθόνες; Ποιους ενήλικες είδαν να καταναλώνουν ασύστολα; Ποιους ενήλικες βλέπουν τώρα να βρίζουν χυδαία στο διαδίκτυο ή να φωτογραφίζουν είκοσι φορές τη μέρα το όμορφο πρόσωπό τους και τα φαγητά τους; Ποιοι λειτουργούν βασισμένοι απόκλειστικά στη διαφθορά και στο ψέμα; Μήπως μια ολόκληρη κοινωνία ενηλίκων βάσισε την οικονομία της στον ατομικισμό και τώρα κατηγορεί για ατομικισμό τους ανθρώπους που διαπλάστηκαν με τα προϊόντα της; Να ξεκαθαρίσω πως αναφέρομαι στην κοινωνία μας ως σύνολο και όχι σε ανθρώπους ξεχωριστά. Επίσης, μια γονεϊκή συμπεριφορά ή ένα κινητό από μόνα τους δεν αρκούν για να «καταστρέψουν» έναν άνθρωπο ωστόσο οι μαζικές συμπεριφορές των ενηλίκων διαμορφώνουν τις μαζικές συμπεριφορές των εφήβων. Οι επαναστήσεις των νέων είναι η αντανάκλαση της κοινωνίας στην οποία ζουν. Για παράδειγμα, η σεξουαλική ασυδοσία των νέων της δεκαετίας του 1970 ήταν αποτέλεσμα μιας έντονης σεξουαλικής καταπίεσης και υποκρισίας των προηγούμενων δεκαετίων. Όταν δόθηκε περισσότερη σεξουαλική ελευθερία, τα ακραία φαινόμενα σταμάτησαν.
Δεν μου αρέσουν οι γενικότητες και θέλω να πιστεύω πως υπάρχουν νέοι που σέβονται τους γύρω τους, που τους ενδιαφέρει ο κόσμος στον οποίο ζουν, που θέλουν να βοηθούν τους άλλους και που συμπεριφέρονται με υπευθυνότητα. Τα όσα σοκαριστικά κάνουν κάποιοι άλλοι πολλές φορές είναι σαν χαστούκι για όλους μας ωστόσο αν η κοινωνία δεν θέλει άλλα τέτοια χαστούκια θα πρέπει να δράσει. Θα πρέπει να ακούσει τα συναισθήματα των μικρών παιδιών και να τα οριοθετήσει, να τους διδάξει τον αληθινό σεβασμό απέναντι στον εαυτό τους και τους άλλους. Θα πρέπει να δώσει θετικά πρότυπα που θα τα εμπνεύσουν και να μην τα βυθίζει στην απελπισία και το ανούσιο. Θα πρέπει να βασίσει τη σύγχρονη ζωή σε κάτι παραπάνω από το όνειρο της προσωπικής επιτυχίας, την καλοπέραση, την αντιπαλότητα, την ψεύτικη εικόνα και το χρήμα.
Και τότε οι νέοι αυτής της κοινωνίας ίσως μάς εκπλήξουν...