Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία τελείωσε μία μακρά εποχή ειρήνης για την Ευρώπη. Ο πόλεμος ήρθε πλέον στην καρδιά της ηπείρου μας. Ποια είναι όμως η ψυχοκοινωνική κατάσταση των σύγχρονων Ελληνίδων και Ελλήνων, μέσα σε αυτήν την τεταμένη εποχή, την ώρα που η Ελλάδα αντιμετωπίζει την αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας;
Σε μία αντίστοιχη κατάσταση – όπως συμβαίνει με τις σκανδιναβικές χώρες και τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες απειλούνται με στρατιωτική επέμβαση από την επίσης αναθεωρητική Ρωσία – η εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας, απειλείται ευθέως από την Τουρκία, σύμφωνα με μία διαστρεβλωμένη ερμηνεία, από την πλευρά της, του Διεθνούς Δικαίου.
Σε αυτήν την περίπτωση το παράδοξο είναι, πως έχουμε να κάνουμε με μία χώρα η οποία είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Επίσης εκφράζει τον αναθεωρητισμό της εναντίον της χώρας μας, η οποία είναι κι αυτή χώρα μέλος του ΝΑΤΟ αλλά και της ΕΕ. Αυτοί οι θεσμοί θωρακίζουν διπλωματικά την Ελλάδα, δημιουργώντας όμως και δεσμεύσεις που πρέπει να τηρούμε· σε αντίθεση με την διπλωματικά απομονωμένη Ουκρανία, η οποία παρά ταύτα δέχτηκε μεγάλη βοήθεια από την Δύση, όταν οι πολίτες της αντιστάθηκαν ηρωικά και μαζικά εναντίον των εισβολέων, κινητοποιώντας τα αντανακλαστικά όχι μόνο των κυβερνήσεων αλλά και των λαών, και στις δύο όχθες του Ατλαντικού. Τι συμβαίνει όμως με τις Ελληνίδες και τους Έλληνες στην συγκεκριμένη εποχή;
Ακόμη και σε αυτές τις ζοφερές μέρες, της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, υπάρχουν Ελληνίδες και Έλληνες που υποστηρίζουν με θέρμη τις θέσεις της Ρωσίας. Δυστυχώς πιστεύουν ακόμη στο μύθευμα του “ξανθού γένους”, το οποίο θα σώσει την Ελλάδα από τους εχθρούς της, έστω κι αν η Ρωσία πρόσφατα εξόπλισε την Τουρκία με S-400. Πιστεύουν ακόμη πως η δημοκρατική Ελλάδα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ πρέπει να έχει φιλικές σχέσεις με την δικτατορική Ρωσία του Πούτιν, η οποία παραβιάζει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και προσπαθεί να σφετεριστεί τα πρωτεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ιδρύοντας μάλιστα και εξαρχία στην Αφρική ενάντια στα συμφέροντα του Ελληνικού Πατριαρχείου της μαύρης ηπείρου.
Σκόπιμο θα ήταν να αναφέρουμε πως στο σύνολο του ο Ελληνικός λαός έχει βαθιά αντιαμερικανικά αισθήματα, την ώρα που την Ελλάδα προστατεύουν, κυρίως από την κατά τ’ άλλα σύμμαχο μας Τουρκία, οι Αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις οι οποίες βρίσκονται σε Ελληνικό έδαφος, δημιουργώντας μία ισχυρή συμμαχία με την μόνη υπερδύναμη του πλανήτη.
Επίσης ένα άλλο ανησυχητικό φαινόμενο είναι η άνοδος και η ατιμώρητη δράση ομάδων, οι οποίες απαρτίζονται από νεαρής ηλικίας άτομα, που δηλώνουν προοδευτικές και οι οποίες δρουν με βίαιο και απολυταρχικό τρόπο προκειμένου να επιβάλλουν τις απόψεις τους είτε στο Πανεπιστήμιο, είτε εκτός αυτού. Οι περισσότεροι αν και υποστηρίζουν την ανεξαρτησία άλλων λαών, εκφράζουν μια απέχθεια για την ελληνική σημαία και το ελληνικό κράτος.
Βέβαια υπάρχουν και πολίτες θεωρητικά υψηλού μορφωτικού επιπέδου, οι οποίοι συχνά κατέχουν κάποια θέση με επιρροή, εντός ή και εκτός της χώρας μας και με έναν περίεργο τρόπο γίνονται οι καλύτεροι προπαγανδιστές της Τουρκίας.
Οι νέοι αυτοί μαζί με τους διανοούμενους προπαγανδιστές εκφράζονται με μίσος ενάντια σε κάθε ελληνικό κεκτημένο που προστατεύει μαζί, όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες, και όλους τους αλλοδαπούς που διαβιούν στη χώρα μας, όπως επίσης και τους ίδιους.
Αυτή η κατάσταση, τη δεδομένη στιγμή είναι παράλογη, καθώς αυθαίρετα συνθήματα γεμάτα μίσος, γεμίζουν τους δρόμους των μεγάλων πόλεων της πατρίδας μας, την ώρα που η Τουρκία διεκδικεί σχεδόν όλα τα μεγάλα νησιά του Αιγαίου, με εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου να διαμένουν πάνω σε αυτά, διεκδικώντας να είναι αποστρατικοποιημένα για να μας ανήκουν, κατά παράβαση όλων των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.
Η εν λόγω κατάσταση συμβαίνει την στιγμή που στην τουρκική πλευρά του Αιγαίου υπάρχει μία στρατιά εκατό χιλιάδων ανδρών, που εκπαιδεύεται με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ικανή να αποβιβαστεί στα νησιά μας ανά πάσα στιγμή.
Τέλος θα ήταν απαραίτητο να αναφέρουμε, πως μία μεγάλη μερίδα των Ελληνίδων και των Ελλήνων, αποζητούν την εξουσία, είτε ως τοπικοί παράγοντες ή και ως τοπικοί άρχοντες, είτε ακόμη και ως μέλη του κοινοβουλίου ή του ευρωκοινοβουλίου με στόχο όχι την ανιδιοτελή προσφορά στην πατρίδα, αλλά με όραμα την ανέλιξη τους στην κοινωνική κλίμακα.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η Ελλάδα να φαντάζει στις χώρες της Δύσης, σαν μία χώρα με κρατική διοίκηση η οποία θυμίζει όχι κράτος μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, αλλά της Μέσης Ανατολής.