Μέχρι και 1.000 μαχητές από την Κεντρική Ασία και ειδικά από το Πακιστάν, που έχει στενούς στρατηγικούς δεσμούς με την Τουρκία, πρόκειται να μεταφερθούν στη ζώνη σύγκρουσης στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ για να συμμετάσχουν σε μάχες στο πλάι των Ενόπλων Δυνάμεων του Αζερμπαϊτζάν. Την αποκάλυψη αυτή έκανε προ ημερών, επικαλούμενος τουρκικές πηγές, ο γνωστός Ρώσος ανταποκριτής πολέμου Semyon Pegov.
Νωρίτερα, είχαν υπάρξει άλλες δυο επιβεβαιώσεις της συγκεκριμένης κίνησης της Τουρκίας η μια από το γερμανικό Spiegel και η άλλη από τον διευθυντή των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών (SVR), Sergei Naryshkin, δήλωσε ότι σημαντικές δυνάμεις τζιχαντιστών φθάνουν από τη Συρία στο Καραμπάχ.
Τα παραπάνω αποτελούν την επιβεβαίωση των άριστων σχέσεων των δυο χωρών οι οποίες αλληλοστηρίζονται κάτι που αποδεικνύεται και από τη σημερινή επίσκεψη του Τούρκου υπουργού εξωτερικών Mevlut Çavuşoglu στο Μπακού όπου και συναντήθηκε με τον Αζέρο ομόλογό του, Jeyhun Bayramov.
Μια επίσκεψη μεσουσών των πολεμικών αντιπαραθέσεων και ενώ η Γαλλία, η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, που συμπροεδρεύουν στην Ομάδα του Μινσκ (OSCE Minsk Group - η οποία ιδρύθηκε το 1992 και έχει ως σκοπό να ενθαρρύνει μια ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας), έχουν απευθύνει έκκληση για κατάπαυση του πυρός. Απέναντι στις διεθνείς εκκλήσεις η Τουρκία απαντά με προκλητικότητα και καλώντας τη διεθνή κοινότητα να σταθεί στο πλευρό των Αζέρων, οι οποίοι αποτελούν ένα μόνο κομμάτι του ευρύτερου σχεδίου της. Ένα σχέδιο που έχει αποκαλυφθεί στο βιβλίο του πρώην Υπουργού Εξωτερικών και συνεργάτη του Ερντογάν- νυν πολιτικού του αντιπάλου, Αχμέτ Νταβούτογλου με τίτλο «Στρατηγικό βάθος- Η διεθνής θέση της Τουρκίας».
Στο συγκεκριμένο βιβλίο το οποίο δημοσιεύτηκε το 2001, ο Νταβούτογλου αναφέρει χαρακτηριστικά: «Όσο δεν αποκτά μια σταθερή και ισχυρή περιφερειακή θέση το Αζερμπαϊτζάν στον Καύκασο και η Αλβανία στα Βαλκάνια, δεν θα είναι εφικτό για την Τουρκία ούτε να αυξήσει την βαρύτητά της στις δύο αυτές περιοχές αλλά ούτε να αναπτύξει πολιτικές προς την Αδριατική και την Κασπία, που βρίσκονται στην εγγύτερή της θαλάσσια περιοχή και εντός της σφαίρας επιρροής της.»
Ουσιαστικά μέσα από τις σελίδες του ο πρώην ΥΠΕΞ και πρωθυπουργός της Τουρκίας μας παρουσιάζει την πολιτική του νεο-οθωμανισμού, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια μοντέρνα εκδοχή του δόγματος του παντουρκισμού. Όπως αναφέρει ο καθηγητής στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ (The Hebrew University of Jerusalem), Τζέικομπ Λαντάου, στο βιβλίο του με τίτλο: «Παντουρκισμός- το δόγμα του τουρκικού επεκτατισμού » το συγκεκριμένο δόγμα γεννήθηκε τον περασμένο αιώνα στους τουρκόφωνους λαούς που ζούσαν στην Τσαρική Ρωσία, και εν συνεχεία αναπτύχθηκε στον χώρο της Μικράς Ασίας.
Η βάση της παντουρκικής ιδεολογίας είναι ο αλυτρωτισμός, με στόχους την ανεξαρτησία και ακολούθως την Ένωση με την ”Μητέρα Τουρκία”, όλων των τουρκόφωνων ομάδων που ζουν σε χώρες/περιοχές της διασποράς, όπως Κριμαία, Αζερμπαϊτζάν, Καύκασο, Τουρκεστάν, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Δυτική Κίνα, Κιργισία, Ταταριστάν, Σιβηρία, Αφγανιστάν, Ιράν, Ιράκ, Συρία, Βουλγαρία, Γιουγκοσλαβία, στην περιοχή της Θράκης και στην Κύπρο, για να δημιουργηθεί ένα μεγάλο Τουρκικό Κράτος άνω των 100 εκατομμυρίων κατοίκων.
Το ξερίζωμα του μικρασιατικού ελληνισμού το 1922, η γενοκτονία των Αρμενίων το 1915-18, ο διωγμός των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως το 1955, η εισβολή στην Κύπρο το 1974 και στις μέρες μας η στήριξη στη Μουσουλμανική Αδελφότητα, η εισβολή στη Βόρεια Συρία, η εμπλοκή στον εμφύλιο της Λιβύης, οι μεταναστευτικές απειλές προς Ελλάδα και Ευρώπη και ο πόλεμος στον Καύκασο σε συνδυασμό με τον διωγμό των Κούρδων δεν είναι τίποτε άλλο από τα αποτελέσματα της επιρροής του παντουρκικού δόγματος στην επεκτατική πολιτική της Τουρκίας.
Η ιδεολογία αποτέλεσε την βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε η κεμαλική πολιτική σκηνή προκειμένου να οικοδομήσουν τη μεγάλη Τουρκία. Στις μέρες μας, ο Ερντογάν μέσα από το δόγμα Νταβούτογλου ο οποίος υποστηρίζει ότι είναι αδύνατον για την Τουρκία να σχεδιάσει την εξωτερική της πολιτική στο πλαίσιο των σύγχρονων συνόρων της λόγω της Οθωμανικής της κληρονομιάς, προσπαθεί να τοποθετήσει τον εαυτό του στο τουρκικό πάνθεον όχι αποδομώντας τον Μουσταφά Κεμάλ αλλά συμπληρώνοντας και ολοκληρώνοντας το έργο και το δόγμα του για μια μεγάλη Τουρκία.
Στο σημερινό πολυπολικό κόσμο, όπου η Δύση έχει χάσει τις αξίες της και η Ανατολή διεκδικεί τον κατακτητικό της ιστορικό ρόλο, την ώρα που οι παραδοσιακά μεγάλοι παίκτες στη διεθνή σκακιέρα έχουν να αντιμετωπίσουν τα δικά τους εσωτερικά προβλήματα, ο Ερντογάν τοποθετεί τη δυναμική της θρησκείας επάνω στο δόγμα Νταβούτογλου προκειμένου να δημιουργήσει μια μεγάλη μουσουλμανική μάζα. Και η μάχη στον Καύκασο, την ώρα που καμία μεγάλη δύναμη δεν στέκεται στο πλευρό των Αζέρων, είναι μια ακόμη ευκαιρία για να απλωθεί στην περιοχή.
Πρώτη δημοσίευση στο Geopolitics & Daily News