Ταξίδευε τρεις μήνες ολοκληρώνοντας ένα ταξίδι 5.000 χιλιομέτρων, από τα νερά της Βρετανικής Κολομβίας στη Χαβάη. Κολύμπησε μέσα στα μέσα στα πανίσχυρα ωκεάνια ρεύματα έχοντας φρικτό πόνοι καθώς είχε σπασμένη ράχη.
Αυτή είναι η ιστορία της Μουν (Moon), μιας Μεγάπτερης φάλαινας που έδωσε τιτάνιο αγώνα για να διασχίσει τον Ειρηνικό Ωκεανό.
Ο αγώνας που έδωσε είναι μια επιτακτική υπενθύμιση των κινδύνων της θαλάσσιας κυκλοφορίας στις δυτικές ακτές του Καναδά για αυτούς τους ευγενικούς θαλάσσιους γίγαντες, αναφέρει ο Guardian.
«Χωρίς τη χρήση της ουράς της, έκανε κυριολεκτικά πρόσθιο για να μεταναστεύσει. Είναι απίστευτο. Αλλά παράλληλα σου ραγίζει την καρδιά» ανέφερε η Τζέινι Ρέι, διευθύνουσα σύμβουλος και επικεφαλής ερευνήτρια της BC Whales, μιας ΜΚΟ που παρακολουθεί και μελετά τα κητώδη των δυτικής ακτής του Καναδά.
Κάθε Σεπτέμβριο την τελευταία δεκαετία, οι ερευνητές στον ερευνητικό σταθμό του νισιού Φιν , εντόπιζαν τη Μουν όταν εμφανιζόταν στα πλούσια με κριλ νερά της περιοχής. Μάλιστα, πριν από δύο χρόνια, η εμφάνισή της με ένα μωρό φαλαινάκι προκάλεσε ενθουσιασμό στους επιστήμονες.
Ωστόσο, φέτος τον Σεπτέμβρη, ένα drone κατέγραψε τη φάλαινα που παρουσίαζε σοβαρό τραυματισμό, με το πίσω μέρος του σώματός της να σχηματίζει ένα αφύσικο «S», πιθανότατα αποτέλεσμα χτυπήματος από σκάφος.
«Ήταν από αυτές τις στιγμές που λες «ω θεέ μου» όταν μάθαμε πως ήταν η Μουν. Δεν ήταν πως είχε σκολίωση ή συνέβη κάτι ξαφνικά. Είχε χτυπηθεί από κάτι υπερβολικά σκληρό. Δεν έχω δει ποτέ κάτι ανάλογο στην ερευνητική ζωή μου» λέει η Ρέι.
Παρά το σοβαρό τραυματισμό, ωστόσο, την 1/12 η Μουν εντοπίστηκε ανοιχτά των ακτών του Μάουι, πάνω από 4.800 χλμ από το σημείο που οι ερευνητές κατέγραψαν τον τραυματισμό της.
Το μεγάλο ουραίο πτερύγιο, μαύρο και λευκό, βγαίνει πολύ έξω από το νερό όταν η φάλαινα καταδύεται. Η ύστατη άκρη αυτού του πτερυγίου είναι κυματιστή. Το περίγραμμα αυτού του πτερυγίου είναι ιδιαίτερο για κάθε φάλαινα και μπορεί να βοηθήσει στην ατομική της ταυτοποίηση.
Οι Μεγάπτερες φάλαινες ξεπερνούν σε μήκος τα 15 μέτρα και σε βάρος τους 40 τόνους, ενώ είναι γνωστές για τα τεράστια μεταναστευτικά ταξίδια τους κάθε χρόνο, όταν μετακινούνται από τα παγωμένα νερά κοντά στην Αλάσκα στα ζεστά νερά του Μεξικού και της Χαβάης για να τραφούν και να αναπαραχθούν.
«Αυτή η μετανάστευση είναι μέρος της κουλτούρας τους, της παράδοσης τους. Η Μουν πιθανότατα γεννήθηκε στη Χαβάη. Και απλώς γυρίζει εκεί κάθε χρόνια γιατί τη δίδαξε η δική της μητέρα να το κάνει. Είναι κάτι που μεταφέρεται από τη μαμά στο μωρό. Αυτό πιθανότατα την ώθησε να ταξιδέψει όλο αυτό το δρόμο παρά τον τραυματισμό της» λέει η ίδια.
«Υποφέρει και όμως είναι ακόμα ζωντανή. Ξέρουμε ότι δεν θα επιστρέψει να μας δει ξανά». Οι προσπάθειες ευθανασίας της Μουν θα απαιτούσαν ένα κοκτέιλ τοξικών ουσιών - και θα κινδύνευαν να δηλητηριάσουν τη θαλάσσια ζωή που θα τροφοδοτούσε τα λείψανά της.
«Αν ήταν στη στεριά, θα μπορούσαμε να επέμβουμε. Αλλά επειδή είναι στον ωκεανό και λόγω του μεγέθους της, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Και αυτό απλώς σπάει την καρδιά σου ακόμα περισσότερο σε κομμάτια».
«Η Μουν δεν θα μάθει ποτέ πόσοι άνθρωποι τη σκέφτονται. Και πόσοι άνθρωποι θα κλάψουν γι′ αυτήν. Δεν βρίσκω καν τις λέξεις για να εκφράσω την τιμή - και τον σεβασμό - που έχω για αυτήν», λέει η Ρέι.