Η μεγάλη κόντρα Καμμένου - Κοτζιά αλλά και η παραίτηση του υπουργού Εξωτερικών δεν πρέπει να μας ξενίζει ιδιαίτερα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι από μόνος του ένα «χωράφι» το οποίο δεν έχει «μονοκαλλιέργεια». Είναι μία ένωση συνιστωσών και συνεργαζόμενων κομμάτων και ομάδων. Πολλές από αυτές συμφωνούν και άλλες όχι. Από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι το μόνο που θα μπορούσε να κρατήσει ενωμένο τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν η εξουσία. Σε αυτό το εκρηκτικό μίγμα προστέθηκαν και οι ΑΝΕΛ. Ένα ετερόκλητο στοιχείο για την ελληνική «αριστερά» που φλέρταρε ανάμεσα στον εθνικισμό και τους «ψεκασμένους».
Η πρώτη μεγάλη μάχη δόθηκε το 2015 όταν μία από τις μεγαλύτερες αριστερές ομάδες αποχώρησε από την κυβέρνηση. Ήτα η αριστερή ομάδα Λαφαζάνη - Κωνσταντοπούλου που διαφώνησε με την κωλοτούμπα Τσίπρα και αποχώρησε αφήνοντας κυβερνητικές θέσεις και βουλευτικές καρέκλες. Με ταυτόχρονη παραίτηση και τουυπουργού οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη.
Όσοι παρέμειναν, πήραν το μήνυμα ότι εάν θέλουν να παραμείνουν στην εξουσία υπάρχει μόνο ένας δρόμος. Ακολουθούμε τον Τσίπρα σε όλες τις επιλογές του και ανεχόμαστε τον πληθωρικό συνέταιρο Πάνο Καμμένο.
Η Συμφωνία των Πρεσπών
Η Συμφωνία των Πρεσπών αποτέλεσε ένα προσωπικό στοίχημα για τον πρωθυπουργό, αλλά και για τον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά. Ο καθένας για διαφορετικούς λόγους επένδυσαν σε αυτή την Συμφωνία. Ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε σε εξωτερικούς παράγοντες να πάει τη Συμφωνία μέχρι τέλος. Ενώ, ο κ. Κοτζιάς είδε να ανοίγεται διάπλατα το παράθυρο να μείνει το όνομά του στην ιστορία ως ένας υπουργός Εξωτερικών που έλυσε το Σκοπιανό.
Οι κινήσεις αυτές όμως έσπειραν ανέμους και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να θερίσει θύελλες. Ο κ. Κοτζιάς μάλιστα -όπως και ο ίδιος δήλωσε- είναι ένας «σπόρος» που τον φύτεψαν αρκετά βαθιά...
Από την αρχή φάνηκε πως ο δρόμος δεν θα ήταν εύκολος αφού ο δεύτερος εταίρος την κυβέρνηση έχει επενδύσει το πολιτικό του μέλλον στο Σκοπιανό με μία αδιάλλακτη στάση.
Όμως όλα λειάνθηκαν και όλοι δέχθηκαν να βάλουν νερό στο κρασί τους αποδεικνύοντας περίτρανα πως η συγκολλητική ουσία που ένωνε και ενώνει όλες τις ομάδες,συνιστώσες και κόμματα που αποτελούν την κυβέρνηση,είναι η Εξουσία!
Δεν είναι ο Καμμένος μόνο ο λόγος της παραίτησης
Ενώ ο πρωθυπουργός είναι έτοιμος για την Σύνοδο Κορυφής αφήνει πίσω ένα μισοδιαλυμένο κόμμα με έναν υπουργό λιγότερο και πολλά εσωκομματικά θέματα ανοιχτά. Η παραίτηση όμως του Κοτζιά όπως πιστεύουν όσοι γνωρίζουν καλά τα εσωτερικά της Κουμουνδούρου δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται. Ότι δηλαδή ο Τσίπρας άδειασε τον υπουργό Εξωτερικών και στήριξε τον Πάνο Καμμένο επειδή αυτός τον κρατάει στην εξουσία.
Ο πρώην -πλέον- υπουργός Εξωτερικών είχε αναπτύξει στενές σχέσεις με το περιβάλλον Τραμπ και το περιβάλλον της Ουάσιγκτον. Η στροφή προς τις ΗΠΑ ήταν μία κυβερνητική πολιτική που είχε την έγκριση του Αλέξη Τσίπρα. Επιπλέον ο κύριος Κοτζιάς είχε υιοθετήσει μία ατζέντα που δεν συμφωνούσε στις απόψεις του πρωθυπουργού, αλλά ειδικότερα κάποιων αριστερών ομάδων του ΣΥΡΙΖΑ: είναι οι ολοένα και στενότεροι δεσμοί με το Ισραήλ. Αυτό δυσκόλευε και την επικοινωνιακή πολιτική υπέρ των Παλαιστινίων. Το χαρτί αυτό το είχε παίξει με εξαιρετικά έξυπνο τρόπο ο Ανδρέας Παπανδρέου και πολλοί είναι οι σύμβουλοι του Αλέξη Τσίπρα που τον συμβουλεύουν να τον μιμείται σε κάθε ευκαιρία.
Το σίγουρο πάντως είναι πως στην Κουμουνδούρου πολλοί αντιδρούσαν έντονα με τις κινήσεις στην εξωτερική πολιτική του Νίκου Κοτζιά και εξέφραζαν έντονα την δυσαρέσκειά τους. Επιπλέον, πολλές πρωτοβουλίες του είχαν την προσωπική του σφραγίδα και μάλιστα προχωρούσε σε αυτές εν αγνοία πολλές φορές του πρωθυπουργού όπως για παράδειγμα η επίσκεψη Ερντογάν.
Τέλος, προσπαθώντας να διαβάσουμε πέρα από τα προφανή,σημειώνουμε ότι μάλλον τώρα ξεκινάει ένας ασύμμετρος πόλεμος. Στο κάδρο θα μπουν πέρα από τους χειρισμούς στο Σκοπιανό, μυστικά κονδύλια στο υπουργείο Εξωτερικών, η διένεξη μεταξύ Φαναριού και Πατριαρχείου στη Μόσχα αλλά και το προσφυγικό μέσα από τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς το υπουργείο Εθνικής Αμύνης.