Η Σταυρούλα Τόσκα γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, τελείωσε το Γυμνάσιο της Σίνδου και σπούδασε Θέατρο στην Αμερικανική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης στη Ν. Υόρκη, όπου ζει έκτοτε.
Πριν από λίγα χρόνια, σε ηλικία 34 ετών, αποφάσισε να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ για τον κόσμο του BDSM στη Ν. Υόρκη και γι′ αυτό άρχισε να δουλεύει ως dominatrix σε ένα δημοφιλές BDSM κλαμπ του Μανχάταν.
«Νόμιζα ότι θα γινόμουν dominatrix για μερικές βδομάδες και μετά θα συνέχιζα με το ντοκιμαντέρ μου, το οποίο θα παρουσιαζόταν στο Φεστιβάλ Sundance και θα με έκανε διάσημη» γράφει η Σταυρούλα Τόσκα στην αμερικανική έκδοση της HuffPost. «Αν κάποιος μου έλεγε ότι η ζωή μου θα άλλαζε για πάντα, θα του γελούσα κατάμουτρα...»
Η Τόσκα παρουσιάστηκε για interview στα γραφεία του BDSM κλαμπ στο κεντρικό Μανχάταν - οι εταιρείες αυτές είναι νόμιμες στην πολιτεία της Ν. Υόρκης - περιμένοντας να δει μαστίγια, αλυσσίδες και όργανα βασανιστηρίων. Αντ′ αυτών βρέθηκε σε ένα κλασσικά βαρετό γραφείο, μπροστά σε μία 50άρα μάνατζερ, η οποία την ρώτησε για την - θεσσαλονικιά - προφορά της, το ύψος και τι νούμερο παπούτσι φοράει. Σε λιγότερο από 10 λεπτά είχε προσληφθεί κι έπρεπε να διαλέξει το καινούργιο όνομά της.
«Τρεις μέρες μετά το interview, άρχισα να μεταμορφώνομαι από Σταυρούλα σε Αφέντρα Κασσάνδρα. Το alter ego μου μού έδωσε την άδεια να φορέσω έντονο κόκκινο κραγιόν, ψηλά τακούνια και ρούχα τα οποία με έκαναν να αισθάνομαι υπέροχη - στενές δερμάτινες φούστες, κορσέδες, φορέματα από βινύλιο και κολλητές, ολόσωμες φόρμες, ακριβές στολές νοσοκόμας και καλόγριας. Η κοινή γκαρνταρόμπα της καινούργιας δουλειάς μου είχε τα πάντα κι εγώ ένιωθα ότι βρέθηκα στον Παράδεισο!
Το πιο σημαντικό ήταν ότι ένιωθα πώς είχα τον πλήρη έλεγχο του σώματός μου. Η Αφέντρα Κασσάνδρα ήταν ισχυρή και δεν απολογείτο, ήταν γλυκειά αλλά και σκληρή, αθώα αλλά και βρώμικη. Οταν ήμουν εκείνη, μπορούσα να είμαι όποια ήθελα και δεν έπρεπε να δικαιολογηθώ σε κανέναν. Ποιό ντοκιμαντέρ; Ειχα ήδη εθιστεί στον νέο ρόλο μου και δεν υπήρχε επιστροφή.
Ενα από τα πρώτα πράγματα που έμαθα στην καινούργια δουλειά μου ήταν το γεγονός ότι άνδρες όλων των ηλικιών, κοινωνικών τάξεων, θρησκειών και εθνοτήτων ένιωθαν ότι το κλαμπ ήταν το μόνο μέρος στο οποίο μπορούσαν να βγάλουν τις μάσκες και τις πανοπλίες τους και να αποκαλύψουν τις αδυναμίες, τα τραύματα και τον πόνο τους με ασφάλεια. Αυτή η ολοκληρωτική παράδοση ήταν ένα από τα ωραιότερα πράγματα που έχω δει στην ζωή μου - και όλα αυτά συνέβαιναν στα χέρια ισχυρών γυναικών.
Οι γυναίκες στην καινούργια δουλειά μου ήταν όλων των σχημάτων, μεγεθών, χρωμάτων, εθνικοτήτων και ηλικιών. Ηταν παντρεμένες και ανύπαντρες, είχαν παιδιά, έκαναν Master στο Πανεπιστήμιο κλπ. Κάποιες έλεγαν την αλήθεια στις οικογένειές τους για την δουλειά τους. Οι περισσότερες το έκρυβαν. Ολες όμως ήταν εξαιρετικές με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο και με έμαθα πολλά.
Η δουλειά στο κλαμπ ήταν σαν όλες τις άλλες δουλειές σε ο,τι αφορά τον προγραμματισμό, το να πηγαίνεις στην ώρα σου, να διατηρείς τον χώρο καθαρό και να συμπεριφέρεσαι στους πελάτες και τους συναδέλφους με σεβασμό. Δουλεύαμε οκτάωρες βάρδιες αλλά βγάζαμε λεφτά μόνον όταν κλείναμε μία συνάντηση. Οταν ένας πελάτης έκλεινε μία από μας, το κλαμπ έπαιρνε 240 δολάρια και η dominatrix 80, συν τα φιλοδωρήματα. Είχαμε πελάτες που έρχονταν για ένα γρήγορο ραντεβού μισή ώρας. Αυτό του στοίχιζε 150 δολάρια κι εμείς πέρναμε τα 50. Η μάνατζερ κρατούσε λογαριασμό των ραντεβού και πληρωνόμασταν κάθε Παρασκευή πρωί.
Ορισμένοι πελάτες τηλεφωνούσαν και έκλειναν την dominatrix της προτίμησής τους αλλά άλλοι ήθελαν να γνωρίσουν τις καινούργιες. Ενιωθα άγχος κάθε φορά που έμπαινα στο δωμάτιο. Δεν ήξερα ποτέ ποιός περίμενε την Αφέντρα κασσάνδρα πίσω από την κλειστή πόρτα - κι αν ήταν κάποιος γνωστός μου; Μόλις έβλεπα ότι ήταν άγνωστος, χαλάρωνα και ήθελα να τον γνωρίσω καλύτερα.
Ανάμεσα στα ραντεβού ρωτούσα τις άλλες να μου δείξουν πώς να χρησιμοποιήσω την ηλεκτρική καρέκλα ή το μαστίγιο, πώς να χτυπάω και πώς να φτιάχνω τους ειδικούς κόμπους. Ηθελα να παίξω με όλα τα παιγχνίδια και να ζήσω κάθε εμπειρία, χωρίς να ξεχνάω ότι η ασφάλεια και η συναίνεση είναι τα δύο πιο σημαντικά χαρακτηριστικά μιάς καλής dominatrix.
Οι περισσότεροι πελάτες μου ήταν ευγενικοί, έξυπνοι, ευάλωτοι και αξιοπρεπείς άνθρωποι, οι οποίοι αναζητούσαν εμπειρίες που δεν μπορούσαν να έχουν με τις γυναίκες τους. Πολλοί ήταν εργένηδες και ομολογώ ότι κάποιους από αυτούς θα ήθελα να τους συναντήσω και εκτός δουλειάς.
Για τους παντρεμένους, οι επισκέψεις στο κλαμπ δεν ήταν απιστία, δεδομένου ότι δεν γινόταν σεξ στα ραντεβού. Αυτή η δουλειά, ωστόσο, είναι εντελώς σεξουαλική. Ορισμένοι πελάτες αυνανίζονταν στο τέλος της συνάντησης, αλλά μόνον αφού μου ζητούσαν την άδεια. Αλλοι αναζητούσαν διαφορετικό είδος αναούφισης: μιλούσαν για τα συναισθήματά τους χωρίς να αυτολογοκρίνονται, κλαίγοντας ή ζητώντας να τους πάρω στην αγκαλιά μου.
Στο τέλος της δεύτερης βδομάδας μου στην δουλειά, κοίταξα στον καθρέφτη και είδα κάτι διαφορετικό πάνω μου. Φαινόμουν ψηλότερη. Ενιωθα ότι είχα τον έλεγχο. Συνειδητοποίησα ότι είχα αρχίσει να περπατάω πιό αργά, να απολογούμαι λιγότερο, να αναπνέω πιό εύκολα, να κοιμάμαι καλύτερα και να χαμογελάω μόνον όταν το ήθελα πραγματικά.
Οι δύο βδομάδες μου στο κλαμπ έγιναν δύο μήνες και μετά δούλεψα ως ανεξάρτητη dominatrix για πέντε χρόνια. Ηταν μία εντελώς διαφορετική κατάσταση, με πολλούς κινδύνους και ρίσκα. Με έκανε σοφότερη και με δίδαξε πώς να προτατεύω τον εαυτό μου.
Δεν έκανα ποτέ το ντοκιμαντέρ μου αλλά τώρα φτιάχνω μία τηλεοπτική σειρά και ετοιμάζω ένα βιβλίο για την εμπειρία μου.
Ως ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης νιώθω μια τεράστια ανάγκη να μοιραστώ την ιστορία μου με τους δικούς μου όρους, ελπίζοντας ότι θα βοηθήσει ανθρώπους να καταλάβουν ότι όλοι είμαστε πληγωμένοι, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και όλοι έχουμε τις ίδιες ανάγκες και τις ίδιες επιθυμίες, αρχίζοντας από την ανάγκη να συνδεθούμε και να γίνουμε αποδεκτοί γι′ αυτό που πραγματικά είμαστε.
Ετσι δημιούργησα την τηλεοπτική σειρα Switch, με μία καταπλητική ομάδα επαγγελματικών, με απώτερο σκοπό να παραμείνουμε πιστοί στην αλήθηνική ιστορία και να την αφηγηθούμε από την γυναικεία οπτική γωνία. Η σειρά ακολουθεί μία ομάδα dominatrix και τους πελάτες τους, καθώς ζουν διπλές ζωές και παλεύουν για δύναμη, ταυτότητα, αγάπη, οικογένεια και φιλοδοξία.
Πριν από μερικούς μήνες συνειδητοποίησα ότι δεν γινόταν να τα κάνω όλα μαζί κι έτσι κρέμασα το μαστίγιό μου και έδωσα τα περισσότερα ρούχα μου. Βλέπω ακόμα μερικούς άνδρες, γυναίκες και ζευγάρια που χρειάζονται την βοήθειά μου. Αυτό μου δίνει χαρά και ελπίζω να το συνεχίσω και τα επόμενα χρόνια.