Για την κυβέρνηση και τις ευθύνες της τα έχουμε πει πολλές φορές. Για το πώς και γιατί ανήκει στη χορεία των συνενόχων που διαμόρφωσαν και διατηρούν το μνημονικό «γύψο» επί του ελληνικού λαού. Για το ότι έχει ξεπεράσει σε πολλούς τομείς τις χειρότερες παραδόσεις της ελληνικής δεξιάς, προσχωρώντας στην πολιτική της.
Όμως όλα αυτά δεν είναι λόγοι για να μην παρατηρεί κανείς με μεγάλη ανησυχία την πορεία της ελληνικής δεξιάς, που με βήμα γοργό κινείται προς τις μετεμφυλιακές παραδόσεις της σε συνδυασμό με ένα νεοφιλελευθερισμό που αγγίζει τα όρια του κοινωνικού ρατσισμού.
Η ελληνική δεξιά ως ιστορική πολιτική εκπρόσωπος της επαρχιώτικης, παρασιτικής και μεταπρατικής ελληνικής (μεγαλό-) αστικής τάξης «διέπρεψε» κατά τον 20ο αιώνα ως φορέας της ξενοκρατίας και της πατρωνίας, της ανοιχτής καταστολής και εκτροπής, της πολιτικής ρηχότητας και του πολύπλευρα ληστρικού καπιταλισμού. Τα παραδείγματα, από τον εθνικό διχασμό έως και τη δεκαετία του ’90 είναι πάμπολλα.
Αυτές οι ορίζουσές της έφεραν τη ΝΔ από το καλοκαίρι του ’15 και έπειτα σε πλήρες αδιέξοδο: οι ξένοι πάτρωνες «ψηφίζουν» Τσίπρα. Οι ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ «πέρασαν» όλες τις βίαιες αναδιαρθρώσεις στις οποίες είχαν αποτύχει οι προηγούμενες μνημονικές κυβερνήσεις. Η κερδοφορία τμημάτων του μεγάλου κεφαλαίου βελτιώνεται και οι ολιγάρχες ενισχύουν τη θέση τους, παρά τις αντιπαραθέσεις κάποιων εξ αυτών με την κυβέρνηση.
Η ΝΔ έμεινε στην πραγματικότητα χωρίς πρόγραμμα και χωρίς επιχειρήματα. Την ώρα που η κυβέρνηση διακηρύσσει το τέλος των μνημονίων, η ΝΔ δεν τολμά να δηλώσει ότι θα αλλάξει το παραμικρό από τις συμφωνίες του ΣΥΡΙΖΑ. Αντί να αποπειραθεί να συλλάβει ένα έστω με δικούς της, καπιταλιστικούς όρους, μοντέλο μεγέθυνσης, ένα «short- cut» προς την –τυπικά κατά τη γνώμη του γράφοντος και όχι ουσιαστικά- μεταμνημονιακή Ελλάδα δίνει μια μάχη οπισθοφυλακών επί του παρελθόντος- πρόσφατου και απώτατου- επί των τεκταινομένων στη Βενεζουέλα, στο Βιετνάμ, στην Κούβα- και μάλιστα με την ημιμάθεια και τη διαστρέβλωση να ξεχειλίζουν- και προς υπεράσπιση, αν όχι υπό τη διεύθυνση, της πιο βρώμικης διαπλοκής και διαφθοράς που είχε τις τελευταίες δεκαετίες η χώρα.
Προφανώς, ένα τμήμα της ΝΔ ψήφισε τον Κυριάκο Μητσοτάκη για πρόεδρο, θεωρώντας ότι ένας οικονομικά νεοφιλελεύθερος και κοινωνικά φιλελεύθερος πολιτικός θα μπορούσε να αποδειχθεί γνησιότερος και καλύτερος διαχειριστής των μνημονίων από τον Αλέξη Τσίπρα. Ο οπορτουνισμός του τελευταίου και η ανικανότητα του πρώτου, τους διέψευσαν.
Η ΝΔ ψάχνοντας το νεοφιλελευθερισμό στον 21ο αιώνα διατυπώνει πολιτικές που στη Μ. Βρετανία επιχειρούν να αναιρέσουν 30 χρόνια μετά και θέσεις περί «φυσικότητας» της κοινωνικής ανισότητας, που τα «δυτικά» κράτη αντιμετώπισαν 70 χρόνια πριν.
Ακόμα χειρότερα όμως, επιμένει να ταυτίζει το ΣΥΡΙΖΑ με την αριστερά- ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αιμορραγεί ακριβώς γιατί αποδείχτηκε δεξιότερος της δεξιάς- και έχει «αναστήσει» ένα μετεμφυλιακό λόγο, που πείθει τους ταλαντευόμενους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ να συνασπιστούν σε ένα οποιοδήποτε «αντί-δεξιό» μέτωπο. Η αισθητική της προπαγάνδας της δε, είναι τόσο εξοργιστική που ενίοτε καθιστά μέχρι και τη σημερινή ΕΡΤ ανεκτή.
Πρόκειται για ένα τοξικό μείγμα. Μπορεί πράγματι να κυβερνήσει ο Κ. Μητσοτάκης. Αλλά θα κυβερνήσει με την πυξίδα στραμμένη στο παρελθόν, ως όμηρος στελεχών που νιώθουν πιο άνετα με τα «δύσκολα» ξαδέρφια τους της ακροδεξιάς-εάν φυσικά υποθέσουμε ότι δεν ταυτίζεται με αυτά-παρά με όποια κατάλοιπα κεντροδεξιάς έχουν επιβιώσει στη ΝΔ. Φυσικά αυτές οι συνθήκες εγγυώνται την αποτυχία του.
Εν τέλει, η ΝΔ συνιστά μια ακόμα όψη του στρατηγικού αδιεξόδου αλλά και της στρατηγικής συμφωνίας των συνενόχων, που εκδηλώνεται με λυσσαλέα μάχη νομής της εξουσίας. Ίσως βέβαια μετεκλογικά, αυτές οι μάχες να μπουν για λίγο στην άκρη αν οι κοινοί τους πάτρωνες το απαιτήσουν. Μέχρι τότε, δίπλα στην προκλητική διαστρέβλωση της πραγματικότητας από την κυβέρνηση θα έχουμε το τοξικό μείγμα ακροδεξιάς και νεοφιλελευθερισμού της ΝΔ.
Ίσως τελικά η τελευταία να έχει περισσότερη σχέση με τη Λ. Αμερική από ό,τι ο ΣΥΡΙΖΑ: απλά, άλλης δεκαετίας και άλλης χώρας, από την «αγαπημένη» Βενεζουέλα των κυρίων και κυριών της ΝΔ.