Με τις πρόσφατες νέες εκλογές, στη Γερμανία, έχουμε τις πρώτες προσεγγίσεις με την οιανδήποτε νέα πολιτική κατάσταση που μέχρι τα Χριστούγεννα θα έχει δημιουργηθεί.
Με έναν ακραίο συναισθηματικό λόγο οι αναλύσεις δημιουργούν ένα κλίμα που δεν θα ευνοήσει τις νέες πολιτικές και οικονομικές μας σχέσεις. Με τον εύκολα διατυπωμένο λόγο και την κριτική, πριν ακόμα λαλήσει αλέκτωρ, κάποιοι θριαμβολογούν για τα αποτελέσματα ως να ήταν δικά τους. Προβλέπουν μάλιστα σενάρια που στο τέλος δεν θα υλοποιηθούν.
Θεοποιούν την γνώριμη σε μας λέξη της «Αλλαγής»..που δεν έγινε ποτέ ...όπως έγραψε στο βιβλίο του, το οποίο δεν διαβάστηκε αρκετά, ο Παρασκευάς Αυγερινός. Αυτοί οι αναλυτές πέφτουν έξω.
Είναι πολύ νωρίς να ομιλούμε για σχηματισμούς μεγάλων αλλαγών. Δεν είναι όπως το «στοίχημα» οι εκλογές στη Γερμανία. Ούτε ο σχηματισμός που θα κυβερνήσει θα είναι αποτέλεσμα μικροκομματικών επιδιώξεων.
Το CDU είτε με τον ένα είτε με τον άλλον τρόπο θα βρει την πατημασιά του. Ελπίζω ότι το ίδιο θα συμβεί και με τους εναλλακτικούς.
Θυμάμαι, από την 40 έτη πορεία μου στη διπλωματία, δύο συναντήσεις μου στη Βόννη, το 1982 και 1983 με την Πέτρα Κέλλυ. Είχα πάει σε αποστολή για την προετοιμασία της πρώτης ελληνικής προεδρίας, η Πέτρα Κέλλυ, βουλευτής και από τους ιδρυτές των Πράσινων, μου διατύπωσε, σε ένα γνωστό ξενοδοχείο που είχαμε συναντηθεί στην τότε γερμανική πρωτεύουσα, την εξής πολιτική άποψη:
«Οι εκλογικές αβεβαιότητες σε Γερμανία προκύπτουν πάντοτε ως δια μαγείας τη χειρότερη στιγμή για την Ε.Ε. Ειλικρινά δεν ξέρω αν ο κόσμος αλλάζει με όλο και πιο γρήγορους ρυθμούς ή βυθίζεται σε μια νέα συντηρητική πραγματικότητα».
Η Πέτρα Κέλλυ, ένα κοφτερό πολιτικό μυαλό, είχε ως γνωστό τραγικό τέλος.
Προηγήθηκε, μια δεκαετία σχεδόν πριν, στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία στην Αθήνα, η γνωριμία μου και συνάντηση με τον μεγάλο σοσιαλδημοκράτη ηγέτη Βίλι Μπράντ. Μπόρεσα να τον δω χάρη στην ευγενική πρόσκληση που μου απηύθυνε ο αείμνηστος Γιώργος Μαύρος.
Το συμπέρασμα ήταν ότι «είναι απολύτως εμφανές και κατανοητό ότι αν και η πλειοψηφία στη Γερμανία θα στηρίξει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι απαραίτητα κοντά σε όλες τις ιδέες που υποστηρίζει η «πολιτική» Γαλλία όπως την αποκαλούσε.
Έξαλλου, κάκιστα, λησμονούμε ότι αυτό που επικράτησε ως αντίληψη ευρωπαϊκής κυριαρχίας κατέληξε, υπό την πλήρη ανοχή όλων, σε μια σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία την οποία η χώρα μας υπέστη.
Με τον τρόπο που έχουν εξελιχθεί τα πράγματα στην Ε.Ε., την Κομισιόν και τα λοιπά όργανα, ο τρόπος που θα κινηθούν οι Γερμανοί δεν θα οδηγήσει σε άγνοια των Χριστιανοδημοκρατών.
Εξηγώ, για την ιστορία, ότι κληρονόμησα από τον πατέρα μου μια εκτίμηση για τους Γερμανούς την οποία επιβεβαίωσα με τα διαβάσματα μου στην Φιλοσοφία και στις σπουδές μου. Τις απίστευτες θηριωδίες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου τις ανέφερα πολύ συχνά ακόμα και δημόσια στην άσκηση της διπλωματικής μου πορείας.
Οι Γερμανοί είναι ένας σοβαρός sui generis λαός που πρέπει να ζυγιστεί προσεκτικά και να αναλυθούν όλα τα στοιχεία προσέγγισης στη διαμόρφωση της εξωτερικής μας πολιτικής.
Ένας λαός με ή χωρίς στρατηγικό όραμα, όπως λέει καλός μου φίλος, που κάηκε δυο φορές στον 20ο αιώνα καλό θα ήταν να μην μείνει μόνος του σε καμία φάση της εξέλιξης του.
Το ίδιο και ο λαός της Ρωσίας αλλά αυτό θα εξηγήσω σε μεταγενέστερη ανάλυση μου