Μωραίνει Κύριος όν βούλεται απολέσαι. Αυτό είναι το ρητό που μου ήρθε στο μυαλό όταν διάβασα, με τα λίγα τουρκικά που ξέρω, την ανάρτηση του Τούρκου Προέδρου στο Facebook για το μέλλον της Αγιά Σοφιάς.
Σε λίγα λεπτά το νέο κυκλοφόρησε και η παγκόσμια κατακραυγή που ακολούθησε εξέπληξε και τους πιο ρομαντικούς Ορθόδοξους Χριστιανούς. Οι εικόνες που ακολούθησαν, με χιλιάδες μουσουλμάνους να αλαλάζουν θριαμβευτικά έξω από την εκκλησία, θα έκαναν σίγουρα τους τούρκους image makers να τραβούν τα μαλλιά τους.
Ο Τούρκος νομπελίστας Ορχάν Παμούκ δήλωσε στο BBC ότι η απόφαση είναι το τέλος της κοσμικής Τουρκίας, και έχει δίκιο.
Προσωπικά, είναι πάντα μια ανακούφιση να βλέπω ότι και η άλλη πλευρά κάνει λάθη. Ο Ερντογάν με όρους καθαρά γεωπολιτικούς, έκανε μεγάλη γκάφα. Έξω δεν έχει να κερδίσει και πολλά πράγματα από αυτή του την κίνηση , πέρα από την επαλήθευση στους μουσουλμανικούς κύκλους ότι η εκκοσμίκευση της Τουρκίας ανήκει στο παρελθόν, τουλάχιστον από άποψη προσδοκιών του καθεστώτος. Αυτό όμως δεν θα του προσθέσει μάρκες στο τραπέζι. Θα χαρούν οι ψηφοφόροι του στα βάθη της Ανατολίας αλλά η τέρψη των ψηφοφόρων είναι κακός σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής. Οι σοβαροί παίχτες είναι αντίθετοι. Και είναι αυτοί που μετράνε, και ίσως τώρα να κατάλαβαν ότι έχουν να κάνουν με σύγκρουση πολιτισμών στα πολιτισμικά μας σύνορα. Κάτι τέτοιο δεν τον συμφέρει.
Είναι πραγματικά μια ευχάριστη έκπληξη να βλέπεις την Τουρκική διπλωματία να σέρνεται άμοιρη της ματαιοδοξίας, της φιλαυτίας, της επίπλαστης παντοδυναμίας του Ερντογάν. Είναι άλλωστε ιστορικά αποδεδειγμένο ότι οι μεγάλοι ηγέτες στο απόγειο της παντοδυναμίας τους έκαναν τα μεγαλύτερά τους λάθη. Η ελληνική ιστορία βρίθει τέτοιων παραδειγμάτων και η κοντόφθαλμη απόφαση του Ερντογάν θα μείνει στην ιστορία περισσότερο για την καταστροφική επίδρασή της στο brand-Turkey παρά για την λύπη που φέρνει στους απανταχού Χριστιανούς.
Γίνεται ξεκάθαρο πλέον πως η Ελλάδα είναι το ανατολικότερο σύνορο της Ευρώπης και της Χριστιανοσύνης. Η εξωτερική της εξισορρόπηση, η προσπάθεια εύρεσης συμμαχιών και η ικανότητα αποτροπής θα έχει πιο ευήκοα ώτα από σήμερα, ας φωνάζει ο ιμάμης όσο θέλει.