Έχουν οι τάφοι φωνή;

Η πόλη Ιζιουμ το 2022 έζησε για μήνες υπό ρωσική κατοχή, η οποία στοίχισε τη ζωή σε περισσότερους από 1.000 κατοίκους.
Open Image Modal
ΙΖΙΟΥΜ, ΟΥΚΡΑΝΙΑ - 18 ΙΟΥΛΙΟΥ: Ξεθωριασμένοι ξύλινοι σταυροί και αστυνομική ταινία σηματοδοτούν το σημείο όπου ουκρανοί ιατροδικαστές και ερευνητές εγκλημάτων πολέμου εκταφίασαν τα πτώματα 447 Ουκρανών από ένα χώρο ταφής που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της εξάμηνης ρωσικής κατοχής το 2022, στις 18 Ιουλίου 2024 στο Ιζιούμ της Ουκρανίας. Σε αυτό το νεκροταφείο πευκοδάσους του Izyum, ορισμένα πτώματα φέρεται να βρέθηκαν με δεμένα χέρια ή σκοτωμένα με θραύσματα ή σφαίρες, σε στυλ εκτέλεσης. (Φωτογραφία: Scott Peterson/Getty Images)
Scott Peterson via Getty Images

Η πόλη Izium βρίσκεται 120 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από το Χάρκοβο που κουβαλάει στην μνήμη και στην ράχη του μάχες και μάχες.

Η πόλη το 2022 έζησε για μήνες υπό ρωσική κατοχή, η οποία στοίχισε τη ζωή σε περισσότερους από 1.000 κατοίκους.

Ένα πευκοδάσος απλώνεται γύρω από το σημείο ελέγχου που προσφέρει πρόσβαση σε αυτή τη στρατηγική πόλη, την οποία κατέλαβαν οι Ρώσοι από τον Απρίλιο έως τον Σεπτέμβριο του 2022.

Το δάσος βρίσκεται στη βόρεια είσοδο της πόλης.

Κάθε κάτοικος γνωρίζει ότι αυτά τα δέντρα αυτά είναι καταραμένα.

Ακολουθώντας το μικρό αμμώδες μονοπάτι που οδηγεί μέσα στο δάσος σε ένα από τα νεκροταφεία της πόλης, πρέπει να διασχίσεις ένα τοπίο που σε αρπάζει από το λαιμό και σου κόβει την ανάσα.

Οι σταυροί υποδεικνύουν τη θέση πολλών εκατοντάδων σορών που θάφτηκαν, που πετάχτηκαν  κατά τη διάρκεια της ρωσικής κατοχής.

Ανάμεσα στα πεύκα ”παρατάσσονται” 449 τρύπες στο έδαφος που χρησίμεψαν ως τάφοι.

Οι τρύπες είναι σημειωμένες με έναν ακατέργαστο, μ’ ένα πρόχειρο σταυρό και αποτελούν μια υπενθύμιση του μαρτυρίου που βίωσε το Izium.

Εδώ ήταν που πετάχτηκαν τα πτώματα εκείνων που είχαν την ατυχία να διασταυρωθούν με Ρώσους στρατιώτες.

Όταν η πόλη απελευθερώθηκε, τα πτώματα εκτάφηκαν και θάφτηκαν «κανονικά» αλλού από τις οικογένειες.

Είκοσι από αυτά παραμένουν άγνωστα και παραμένουν στοιβαγμένα σε σάκους χωρίς καμία ένδειξη για το ποιες ψυχές δικαιούνται μιας αξιοπρεπούς ταφής.

Αυτές οι τρύπες που χρησίμεψαν ως τάφοι δεν αγγιχθούν ποτέ, δεν θα επιχωματωθούν.

Ίσως, όταν τελειώσει επιτέλους αυτός ο παρανοϊκός πόλεμος, θα είναι ένας επισκέψιμος χώρος για όσες και όσους ενδιαφέρονται για μια μορφή τουρισμού που απέχει από τις ηδονές του shopping, αυτήν του Σκοτεινού Τουρισμού.

Αυτήν την εκδοχή του τουρισμού που κάνει τους ταξιδιώτες, τους τουρίστες, έστω, να σκέφτονται λίγο πιο βαθιά από την επιφάνεια.   

Έτσι κι αλλιώς, ακόμη και έτσι θα είναι δύσκολη αναγέννηση της μαρτυρικής αυτής πόλης.

 

Μιχάλης Κονιόρδος , εκπαιδευτικός https://www.core-econ.org/