Περισσότεροι απο 2,5 εκατομμύρια συνταξιούχοι μετά απο απανωτές μειώσεις των συντάξεων τους, έως και 50% όπου έλαβε χώρα απο το 2010 έως και το 2014 απο τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΚΙΝΑΛ αντικρύζει πλέον με αισιοδοξία την νέα μεταμνημονιακή εποχή.
Ποιός μπορεί όμως να ξεχάσει τις περικοπές των Δώρων και τις άδικες μειώσεις του κόπου και του μόχθου μιας ολάκερης ζωής, στον βωμό μιας εθνικής χρεωκοπίας, η οποία έπεσε δυσβάσταχτη στους ώμους των συνταξιούχων;
Πώς μπορεί να λησμονηθεί η μόνιμη επωδός, την «επάρατη» πρώτη πενταετία των μνημονίων,την οποία βιώναμε καθημερινά, εάν δηλαδή τελικά πληρωθούν οι συντάξεις στο τέλος κάθε μήνα, εάν θα επακολουθήσουν νέες μειώσεις και ο συνεχής βομβαρδισμός πληροφοριών για τα δυσθεώρατα ελλείματα των ασφαλιστικών ταμείων και του ΕΟΠΠΥ τα οποία βούλιαζαν τους συνταξιούχους και την οικονομία μας στο σύνολο της;
Οι νέοι συνταξιούχοι ανέμεναν εναγωνίως να βγούν οι συντάξεις τους, αφού οι εκκρεμείς υποθέσεις υπερέβαιναν τις 160 χιλιάδες.
Με τα ασφαλιστικά ταμεία εφεξής πλεονασματικά, οι εκκρεμείς υποθέσεις βαίνουν συνεχώς μειούμενες κάτω των 40 χιλιάδων και προπάντων αναγνωρίζεται διεθνώς ότι δεν απαιτείται πλέον νέα περικοπή συντάξεων, αλλά τουναντίον τίθεται επί τάπητος η σταδιακή αποκατάσταση των άδικων περικοπών των Δώρων.
Υπο μία βασική παραδοχή: Η ελληνική οικονομία και τα ασφαλιστικά ταμεία να εμφανίζουν πλεονάσματα.
Είναι παράλογη αυτή η βασική προυπόθεση την οποία προτάσσουν οι Ευρωπαίοι;
Παράλογη είναι η θέση της Μείζονος αντιπολίτευσης η οποία εγκαλεί την κυβέρνηση για πλεονάσματα – μαμούθ τα οποία θεωρεί ότι πνίγουν την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας μας.
Ουσιαστικά ΝΔ και ΚΙΝΑΛ λένε ότι εάν επανέλθουν στην συγκυβέρνηση της χώρας μας, θα δημιουργήσουν εκ νέου ελλειματικούς προύπολογισμούς βάσει των ιδεοληπτικών τους καταβολών. Το ελληνικό κράτος δηλαδή θα καταναλώνει περισσότερα απο τα ετήσια έσοδα του.
Αυτή η λογική δεν δημιούργησε τα εμπορικά και δημοσιονομικά ελλείματα επί σειρά ετών τα οποία οδήγησαν στην χρεωκοπία της χώρας μας;
Αυτή η οικονομική συνταγή δεν υπονόμευσε το μέλλον της νέας γενιάς, η οποία κλήθηκε εντέλει να πληρώσει βαρύ τιμήμα για το «πάρτυ» με τα δανεικά το οποίο στήθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες στις πλάτες της;
Η λογική του «ξοδεύω περισσότερα απ’ όσα διαθέτω» δεν οδήγησε στην επονείδιστη μείωση των συντάξεων και όλα τα δεινά τα οποία βιώσαμε;
Συνεπώς δεν συνιστά κινδυνολογία ότι εάν τα οικομικά της χώρας μας επιδεινωθούν στο μέλλον, οι νέες περικοπές και η εξαθλίωση παραμονεύουν. Η πρόσφατη δυσάρεστη εμπειρία μας καταδεικνύει ότι στην οικονομία όπως και την ζωή τίποτε δεν είναι δεδομένο.
Οι παροχές, οι αυξήσεις μισθών και η αναδιανομή του πλούτου πρέπει να προέρχονται απο την αυτοδύναμη, στέρεα εγχώρια παραγωγική ανάπτυξη και όχι να εδράζεται στα πήλινα πόδια της ψευδεπίγραφης κατανάλωσης και του αλόγιστου δανεισμού.
Ο μύθος της Μεταπολίτευσης βασίστηκε στο δανεισμό, την σπάταλη και τα ελλείματα, υποθηκεύοντας τις περιουσίες και τις επιχειρήσεις στην χώρα μας και συνοψίζεται στην κυνική ομολογία «μαζί τα φάγαμε», οπότε κάποιοι πρέπει να πληρώσουν τον δυσθεώρατο λογαριασμό. Οι φύλακες έχουν πλέον γνώση απέναντι στα άθλια κελεύσματα των λαϊκιστών της πολιτικής ζωής.
Αλχημείες και πειραματισμοί με μεταρρυθμίσεις τύπου Πινοσέτ έχουν πληρωθεί ακριβά απο τους Έλληνες και η πορεία μας εφεξής θα πρέπει να έχει σταθερό και αταλάντευτο προσανατολισμό, εάν επιθυμούμε αδιασάλευτη και συνεχή ανάπτυξη, ευημερία και πρόοδο.