Λένε ότι τα πάντα στη ζωή είναι θέμα κατάλληλης στιγμής («timing», αν προτιμάτε) και του σωστού σημείου- ωστόσο, σε κάποιες περιπτώσεις, αυτό είναι κάτι παραπάνω από κυριολεκτικό, αν κρίνει κανείς από την περίπτωση του μετεωρίτη που έπεσε στη Γη αμέτρητα χρόνια στο παρελθόν και θεωρείται πως έφερε το τέλος των δεινοσαύρων- ανοίγοντας τον δρόμο για την άνοδο των θηλαστικών, και, κατ'επέκταση, της εμφάνισης του ανθρώπου.
Όπως αναφέρεται σε ντοκιμαντέρ του BBC (The Day the Dinosaurs Died), εάν ο μετεωρίτης είχε καταφθάσει μόλις 30 δευτερόλεπτα αργότερα, θα είχε πέσει κάπου είτε στον Ατλαντικό είτε στον Ειρηνικό ωκεανό, αντί για το σημείο όπου έπεσε, κοντά στο Μεξικό. Αν είχε πέσει στον ανοιχτό ωκεανό, θα είχε μεν προκαλέσει κάποια πολύ μεγάλα κύματα, τα οποία όμως δεν θα είχαν σκοτώσει τόσο πολλούς δεινόσαυρους- και δεν θα είχε πυροδοτηθεί η διαδικασία που έφερε το τέλος των άλλοτε κυριάρχων του πλανήτη μας.
Σε σχετικό δημοσίευμα του Popular Science αναφέρεται πως οι γεωφυσικοί Τζο Μόργκαν (Imperial College London) και Σον Γκούλικ (Πανεπιστήμιο του Τέξας) πραγματοποίησαν έρευνες στον πυθμένα του ωκεανού το 2016 για να μάθουν περισσότερα για την πρόσκρουση. Τα δείγματα που συγκέντρωσαν έκτοτε αναλύονται, και κάποια παρουσιάστηκαν στη Lunar and Planetary Science Conference τον Μάρτιο του 2017, ωστόσο τα ευρήματά τους έγιναν ευρύτερα γνωστά χάρη στην τηλεόραση.
Όπως υπογραμμίζεται στο δημοσίευμα του Popular Science, δεν έχει εξακριβωθεί πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η εξαφάνιση των δεινοσαύρων οφείλεται στον μετεωρίτη, αν και πρόκειται για την κυρίαρχη θεωρία. Η καταστροφική πτώση του μετεωρίτη προκάλεσε μια αλυσίδα γεγονότων που είχαν ολέθριες συνέπειες για τη χλωρίδα και την πανίδα, πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια. Ο κρατήρας Chicxulub στα ανοιχτά του Μεξικού χρονολογείται στην ίδια περίοδο, οπότε η θεωρία εμφανίζεται να στέκει χρονικά- αλλά δεν είναι θεωρία που υπάρχει, και δεν συμφωνούν όλοι οι παλαιοντολόγοι ότι ο μετεωρίτης που προκάλεσε τον κρατήρα ευθύνεται για την μαζική εξαφάνιση των ειδών (αν και πολλά είναι τα δεδομένα που όντως στηρίζουν αυτή τη θεωρία).
Σε κάθε περίπτωση, αν θεωρήσουμε ότι όντως ο μετεωρίτης ευθύνεται για την εξαφάνιση των περισσότερων δεινοσαύρων (κάποιοι κατάφεραν να επιβιώσουν, εξελισσόμενοι σε είδη που υπάρχουν σήμερα, όπως τα πτηνά), αυτός έπεσε κοντά στη χερσόνησο του Γιουκατάν, όπου μπορούσε να σηκώσει σκόνη από βράχους που εξατμίστηκαν και διοξείδιο του θείου. Πολλοί δεινόσαυροι σκοτώθηκαν άμεσα- η πτώση εκτιμάται πως ισοδυναμούσε με την ισχύ περίπου 10 δισεκατομμυρίων ατομικών βομβών τύπου Χιροσίμα- αλλά πολλοί ήταν αυτοί που πέθαναν και αργότερα.
Αυτό που ακολούθησε ήταν η ψύχρανση του κλίματος: Εν αντιθέσει με τα αέρια θερμοκηπίου, το διοξείδιο του θείου έχει αποτέλεσμα την πτώση της θερμοκρασίας, που με τη σειρά της προκάλεσε ακόμα περισσότερους θανάτους, καθώς ο κόσμος πάγωνε. Η σκόνη κάλυψε τον ήλιο και έφερε περισσότερα χιόνια από όσα μπορούσαν να αντέξουν τα περισσότερα είδη- αλλά κάποια μπορούσαν, και μεταξύ αυτών ήταν τα θηλαστικά που στο μακρινό μέλλον θα οδηγούσαν στην εμφάνιση του ανθρώπου, ενώ οι δεινόσαυροι εξαφανίζονταν.
«Οι μακρινοί μας πρόγονοι ήταν εκεί, δίπλα σε αρχαίους κροκόδειλους και καρχαρίες, και τα κατάφεραν να επικρατήσουν. Από τότε ανεβήκαμε στην τροφική αλυσίδα...και προφανώς τίποτα από όλα αυτά δεν θα ήταν δυνατόν εάν εκείνος ο μετεωρίτης είχε καθυστερήσει 30 δευτερόλεπτα» καταλήγει το δημοσίευμα του Popular Science.