Μοιάζει με σκηνή βγαλμένη από ταινία. Ένας άντρας, γερασμένος, που μοιάζει χαμένος στις σκέψεις του, κάθεται σε ένα κρεβάτι και καπνίζει. Γύρο του χαλάσματα και ένα πικάπ ανοιχτό.
Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στο Χαλέπι στις 9 Μαρτίου και έκτοτε έχει γίνει viral. Δείχνοντας ένα μέρος που δεν υπάρχει πια όπως ήταν, όλα τόσο όμορφα και τραγικά κατεστραμμένα.
Το Time παρουσιάζει την ιστορία του άντρα της φωτογραφίας. Είναι ο Mohammed Mohiedin Anis, γνωστός επίσης ως Abu Omar και είναι -ήταν- συλλέκτης αυτοκινήτων αντίκα.
Η φωτογραφία της 9ης Μαρτίου δεν είναι η πρώτη φορά που γνωρίζουμε τον Omar. Στις αρχές του 2016 ο Karam al-Masri του Γαλλικού Πρακτορείου έδειξε τη συγκινητική ιστορία του από τότε που ζούσε στη γειτονιά που είχαν υπό τον έλεγχό τους οι αντάρτες. Είχε στην κατοχή του 30 αυτοκίνητα αντίκες. Αλλά όσο ο πόλεμος συνεχιζόταν, και ο έλεγχος της περιοχής άλλαξε χέρια, από τους αντάρτες στις κυβερνητικές δυνάμεις, μετά από μια σφοδρή μάχη, το ίδιο έπαθε και η συλλογή από τα αυτοκίνητά του: άλλαξαν χέρια.
Ο Sammy Ketz και ο φωτογράφος Joseph Eid του Γαλλικού Πρακτορείου, επέστρεψαν πρόσφατα στο Χαλέπι. Και σκόπευαν να μάθουν τι είχε γίνει με εκείνον τον συλλέκτη παλιών αυτοκινήτων. Μόλις έφτασαν στη γειτονιά του, κάποιο τους έδειξαν ποιο είναι το σπίτι του. Το ένα τρίτο των αυτοκινήτων του είχαν είτε κλαπεί είτε καταστραφεί. «Χτυπήσαμε τη μεγάλη πράσινη καγκελόπορτα και μας άνοιξε», λέει ο Eid στο Time. Βλέποντας την κατάστασή του, συμπληρώνει, θέλαμε να μάθουμε περισσότερα για την ζωή του.
Και όσο έκαναν μια... ξενάγηση στο σπίτι του, είδαν το παλιό πικάπ. «Μας είπε ότι το χρησιμοποιεί ακόμη. Και μάλιστα πολύ τις τελευταίες ημέρες γιατί είναι μηχανικό και δεν χρειάζεται ηλεκτρικό ρεύμα για να λειτουργήσει» είπε ο Eid. «Μας υποσχέθηκε ότι θα μας έβαζε κάποιους από τους δίσκους του αλλά όπως είπε δεν μπορεί να ακούσει μουσική χωρίς να καπνίζει την πίπα του».
Και έτσι περίμεναν όσο ο Omar άναβε την πίπα του, γύριζε την μανιβέλα και καθόταν να απολαύσει τη μουσική στο κατεστραμμένο του κρεβάτι, στο ρημαγμένο του δωμάτιο, στο ερημωμένο του σπίτι, στην ξοφλημένη του πόλη, στη διαλυμένη του χώρα.
«Είναι τόσο κολλημένος με το παρελθόν του και με τα πράγματα που είχε που πάντα θα τα αγαπάει και χωρίς αυτά θα χάσει την ταυτότητά του», λέει ο Eid. «Γι' αυτό εξακολουθεί να μένει εκεί και να θέλει να ξανακερδίσει τη ζωή του».
Είναι μια σκηνή που ο Eid δεν θα ξεχάσει. «Κάθε φορά που νιώθω ή κάθε φορά που θα νιώθω απελπισία ή μια τάση παράδοσης στα προβλήματα και τα εμπόδια (της ζωής)» εξηγεί ο Eid, «θα φέρνω στην μνήμη μου την εικόνα του Abu Omar να καπνίζει την πίπα του, ενώ κάθεται ανάμεσα στα ερείπια που έχουν σκεπάσει το σπασμένο του κρεβάτι, ακούγοντας την αγαπημένη του μουσική».