Η Βόρεια Κορέα εκτόξευσε σήμερα τέσσερις πυραύλους, τρεις από τους οποίους έπεσαν στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ιαπωνίας. Οι δοκιμές αυτές θέτουν ερωτήματα για το βαλλιστικό και πυρηνικό πρόγραμμα της Πιονγκγιάνγκ.
Γιατί τώρα;
Σύμφωνα με αναλυτές, πρόκειται πιθανότατα για μήνυμα διαμαρτυρίας κατά των ετήσιων κοινών στρατιωτικών ασκήσεων που διεξάγονται αυτές τις ημέρες από τη Σεούλ και την Ουάσινγκτον.
Οι δύο συμμαχικές χώρες ξεκίνησαν την Τετάρτη τις κοινές ασκήσεις (Foal Eagle), ένα γεγονός που προκαλεί πάντοτε την οργή της Βόρειας Κορέας. Πέρυσι είχε αντιδράσει εκτοξεύοντας επτά πυραύλους.
Το καθεστώς της Πιονγκγιάνγκ ίσως επίσης να θέλει να στείλει ένα μήνυμα στην Ουάσινγκτον και την κυβέρνηση Τραμπ, που έκανε λόγο για «μεγάλο, μεγάλο πρόβλημα», πριν από την επίσκεψη του νέου υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Ρεξ Τίλερσον στην περιοχή.
Η Πιονγκγιάνγκ έχει καταγράψει πρόοδο;
Οι πύραυλοι εκτοξεύθηκαν από τοποθεσία κοντά στο Σόχε, τη βάση εκτόξευσης δορυφόρων, αντίθετα με τις προηγούμενες εκτοξεύσεις. Ωστόσο, οι αναλυτές δεν θεωρούν ότι πρόκειται για νέους πυραύλους.
Εκαναν μία διαδρομή χιλίων χιλιομέτρων και έφθασαν σε ύψος 260 χιλιομέτρων πριν πέσουν στη Θάλασσα της Ιαπωνίας.
Το γενικό επιτελείο των νοτιοκορεατικών ενόπλων δυνάμεων θεωρεί ότι δεν είναι πολύ πιθανόν να πρόκειται για διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους (ICBM) ικανούς να πλήξουν το αμερικανικό έδαφος, που είναι ένας από τους στόχους του βορειοκορεατικού καθεστώτος.
Πρόκειται μάλλον για πυραύλους Scud μικρού βεληνεκούς ( 500 έως 700 χιλιόμετρα) ή πυραύλους Rondong μέσου βεληνεκούς (1.300 έως 1.500 χιλιόμετρα).
Τι μπορούν να κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες;
Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει υποσχεθεί να δώσει μία «ισχυρή» απάντηση στη Βόρεια Κορέα μετά την τελευταία εκτόξευση βαλλιστικού πυραύλου τον Φεβρουάριο. Ομως, η αμερικανική κυβέρνηση έχει ανοίξει πολλά μέτωπα στην εσωτερική πολιτική για να μπορεί να ανοίξει και εξωτερικά.
Από την πρώτη βορειοκορεατική πυρηνική δοκιμή το 2006, έξι αποφάσεις που έχουν ψηφιστεί με πρωτοβουλία της Ουάσινγκτον και προβλέπουν την εφαρμογή κυρώσεων δεν έχουν εμποδίσει την πρόοδο του προγράμματος της Πιονγκγιάνγκ.
Η Κίνα είναι ο κύριος διπλωματικός σύμμαχος και εμπορικός εταίρος της Βόρειας Κορέας, αλλά το Πεκίνο παίρνει όλο και μεγαλύτερες αποστάσεις από τις στρατιωτικές φιλοδοξίες της Βόρειας Κορέας. Αυτό δεν εμποδίζει την Κίνα να είναι οργισμένη με την σχεδιαζόμενη ανάπτυξη του αμερικανικού αντιπυραυλικού συστήματος THAAD στη Νότια Κορέα.
Πού βρίσκεται το πρόγραμμα ICBM?
Στην ομιλία του για το Νέο Ετος, ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ-Ουν είχε δηλώσει ότι η χώρα του βρίσκεται στα «τελευταία στάδια» της ανάπτυξης διηπειρωτικού πυραύλου. Οι ειδικοί δεν συμφωνούν για το επίπεδο προόδου του βορειοκορεατικού προγράμματος, τη στιγμή μάλιστα που η Πιονγκγιάνγκ δεν έχει ποτέ πραγματοποιήσει επιτυχή δοκιμή ενός ICBM.
Ωστόσο, συμφωνούν ως προς το γεγονός ότι η Πιονγκγιάνγκ έχει κάνει τεράστια πρόοδο προς αυτήν την κατεύθυνση από την ανάληψη της εξουσίας από τον Κιμ Γιονγκ -Ουν που διαδέχθηκε τον πατέρα του τον Δεκέμβριο 2011.
Δεν είναι γνωστό εάν η Πιονγκγιάνγκ κατέχει την τεχνολογία της επιστροφής στην ατμόσφαιρα, μετά τη βαλλιστική φάση της πτήσης του πυραύλου, που είναι αναγκαία ώστε ένα πύραυλος να πλήξει μακρινό στόχο, όπως είναι το αμερικανικό έδαφος.
Οι ειδικοί δεν γνωρίζουν επίσης σε ποιο μέτρο η Πιονγκγιάνγκ έχει επιτύχει τη σμίκρυνση μίας βόμβας για να είναι δυνατή η προσαρμογή της σε πύραυλο.
Τι επιδιώκει η Βόρεια Κορέα;
Η Πιονγκγιάνγκ θεωρεί εαυτήν θύμα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και ελπίζει ότι οι πυρηνικές της δοκιμές (δύο το 2016) και η εκτόξευση πυραύλων θα αναγκάσουν την Ουάσινγκτον να καθήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όπου ελπίζει ότι θα αποσπάσει κάποιες υποχωρήσεις.
Κατά τη διάρκεια της προεδρικής θητείας του Μπαράκ Ομπάμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες απέκλεισαν το ενδεχόμενο συνομιλιών με τη Βόρεια Κορέα, όσο δεν υπάρχει καμία κίνηση προς την κατεύθυνση της εγκατάλειψης του πυρηνικού προγράμματος και με την ελπίδα ότι οι εσωτερικές στη χώρα αυτή εντάσεις θα προκαλέσουν την αλλαγή του καθεστώτος.
Ομως για ορισμένους, η πολιτική αυτή, η επονομαζόμενη «της στρατηγικής υπομονής», έχει μάλλον επιτρέψει στην Πιονγκγιάνγκ να πραγματοποιήσει πρόοδο στο πυρηνικό της πρόγραμμα.
Πέρα από μερικά tweet, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν έχει ακόμη κάνει γνωστές τις προθέσεις του για τη διαμόρφωση πολιτικής απέναντι στη Βόρεια Κορέα.