Είναι και αυτή μια στάσις, νιώθεται...

Είναι και αυτή μια στάσις, νιώθεται...
Open Image Modal
SOOC

Η αμηχανία έφερε τον εκνευρισμό, και ο εκνευρισμός την πρωτοφανή πολιτική απρέπεια. Πράγματι πρωτοφανής η πολιτική απρέπεια γατί, στ’ αλήθεια, δεν έχει ξαναγίνει. Να επιτίθεται με δριμύτητα η Αξιωματική Αντιπολίτευση μιας Χώρας σε κορυφαίο ευρωπαίο αξιωματούχο, επειδή λέει καλά λόγια για τη Χώρα του. Προπάντων για τις προοπτικές της. Ε λοιπόν έγινε κι αυτό. Από τη ΝΔ, με στόχο του Πιερ Μοσκοβισί.

Τι ήταν άραγε εκείνο που, περισσότερο, ενόχλησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Η διαβεβαίωση του Επιτρόπου ότι δεν υπάρχει 4ο μνημόνιο; Η εκτίμησή του ότι η Ελλάδα γίνεται πλέον μια «κανονική» Χώρα; Ότι δεν πρόκειται να ξανάρθει η τρόικα στην Ελλάδα; Ή ότι ο δρόμος της είναι ανοιχτός για τις διεθνείς αγορές; Όλ’ αυτά ασφαλώς, μαζί και τα εγκώμια για τις όλες επιδόσεις της Κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Πάνω απ’ όλα όμως η παρατήρησή του ότι μπορεί η Χώρα να επαναδιαπραγματευτεί το ζήτημα της μείωσης των συντάξεων για τον Γενάρη του 2019. Ότι μ’ άλλα λόγια, μπορεί και να μην ισχύσει τελικά η μείωση. Ε αυτό παραήταν βαρύ για τη ΝΔ. Δεδομένου ότι επ’ αυτού είχε στηρίξει ολόκληρο το αντιπολιτευτικό της αφήγημα. Αλλά και δεδομένου ότι ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων της Commission είναι ο πρώτος υψηλόβαθμος ευρωπαίος που λέει κάτι τέτοιο. Αξίζει ωστόσο να θυμηθούμε ότι, μόλις προ μιας εβδομάδας, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είχε προειδοποιήσει τη ΝΔ να μην ποντάρει στην περικοπή των συντάξεων, γιατί μπορεί και να χάσει.

Το πήρε σχεδόν προσωπικά ο Πρόεδρος της ΝΔ, είδε να του χαλάει τη μανέστρα, και γι αυτό είδαμε τον Κωστή Χατζηδάκη σ’ εκείνη την απογοητευτική, την πραγματικά απίστευτη κοινοβουλευτική εμφάνιση. Γι αυτό είδαμε τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη να λέει στον Επίτροπο «να μετράει τα λόγια του». Αυτό κι αν ήταν απίστευτο. Αλλά γιατί άραγε μονάχα ο Μοσκοβισί να μετράει τα λόγια του, και όχι και ο Γιουνκέρ, γιατί όχι και ο Σεντένο, γιατί όχι και ο Γκουρία του ΟΟΣΑ; Όλοι αυτοί που λένε και ξαναλένε δημοσίως τα ίδια καλά λόγια για την Ελλάδα και για τις επιδόσεις της; Γιατί όχι και όλοι οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης που διαρκώς αναβαθμίζουν την πιστοληπτική ικανότητα της Χώρας; Κι εδώ ήρθε καπάκι και η άλλη πρωτοφανής πολιτική απρέπεια. Εκεί όπου η ΝΔ σχεδόν στο σύνολό της, ανακάλυψε και τον λόγο για τον οποίο ο Μοσκοβισί βάζει πλάτη στον Τσίπρα. Το κάνει, λένε, για λόγους καθαρά ψηφοθηρικούς. Προκειμένου να κερδίσει τις ψήφους της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στην διεκδίκηση της προεδρίας της Commission. Μάλιστα, όπως το ακούτε…

Και μέσα στη σύγχυση η ΝΔ (και το ΚΙΝΑΛ εν προκειμένω) νομίζει ότι εφηύρε το colpo grosso. Με την κατάθεση πρότασης νόμου περί μη περικοπής των συντάξεων. Καλώντας την Κυβέρνηση να την στηρίξει εδώ και τώρα. Θεωρώντας πως έτσι την εκθέτει. Προσποιούμενοι αμφότεροι πως δεν ξέρουν ότι η Κυβέρνηση απλώς δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο πριν από τις 20 Αυγούστου, πριν δηλαδή από την και τυπική έξοδο από τα μνημόνια. Ότι δεν δικαιούται ως τότε να αμφισβητήσει δεδομένες δεσμεύσεις. Κι ενώ έχει πει, όσο πιο καθαρά γίνεται, ότι θα το κάμει με την σύνταξη του Προϋπολογισμού του 2019. Εκεί όπου έχει πράγματι πολλές πιθανότητες να ανατρέψει τα σχετικώς συμφωνηθέντα. Σκέτη μπλόφα λοιπόν η αντιπολιτευτική κίνηση, άσφαιρη μπλόφα, μονάχα για τις εντυπώσεις. Τις κούφιες εντυπώσεις…

Αλλά για νάχουμε καλό ρώτημα, εκείνοι οι οποίοι υπερηφάνως παραγγέλλουν σήμερα στον Μοσκοβισί «να μετράει τα λόγια του», που ήταν όταν από το 2010 ως το 2015 μας είχαν περιλούσει όλοι οι εκπρόσωποι των δανειστών με τις χιλιάδες προσβολές; Όταν μας κουνούσαν καθημερινά το δάχτυλο; Όταν επέλεγαν για λογαριασμό μας τις πιο ατιμωτικές τιμωρητικού χαρακτήρα πολιτικές; Όταν οικτίριζαν το λαό για τις επιλογές του; Όταν χαρακτήριζαν τεμπέληδες τους έλληνες και διεφθαρμένη τη Χώρα; Γιατί τότε ουδείς, πλην της αριστεράς βεβαίως, αισθάνθηκε τότε ότι παρεμβαίνουν άγαρμπα στα εσωτερικά μας; Ή ότι θίγουν την αξιοπρέπειά μας; Και γιατί το κάνουν τώρα, οπότε, μονάχα καλά λόγια έχουν να πουν για τις θυσίες αλλά και για τις προόδους μας;

Εντάξει, τι συμπέρασμα να βγάλεις, τι να πεις και τι να μολογήσεις; Τα έχει πει όλα ο μέγας Αλεξανδρινός: «Είναι κι αυτή μια στάσις, νοιώθεται»…